تاریخچه تئاتر در ایران دقیقا مشخص نیست

ایسنا/ براساس آخرین خبر و گزارش های بدست آمده، تاریخچه تئاتر در ایران دقیقا مشخص نیست.

هنر تئاتر شاخه ای از هنرهای نمایشی است که به بازنمایی داستان ها در برابر مخاطبان یا تماشاگران می پردازد. تئاترهای اولیه ایرانی دارای پیوند عمیقی با مسائل مذهبی بودند که نمونه آن عموماً نمایش تعزیه بوده که تا امروز راه خود را ادامه داده است. پس از عهد قاجار، ایرانیان با سفر به اروپا و آشنایی با نمایش های پرطرفدار غربی بویژه در انگلستان و فرانسه سعی بر آن داشتند تا به شکلی این پدیده جذاب را وارد ایران کنند.

امروز اسنادی از دعوتنامه به همراه بلیت افتخاری تئاتری در پاریس که برای ناصرالدین شاه و همراهانش ارسال شده بود، در دست است. از جمله تأثیرات آشنایی ایرانیان با هنر نمایش اروپایی، تألیف نمایشنامه هایی توسط قشر مهاجرت کرده به فرنگ است که معروف ترین این دسته از نویسندگان میرزا فتحعلی آخوندزاده است که در سرزمین قفقاز زندگی میکرده و به شدت تحت تأثیر هنر نمایشنامه نویسی به سبک اروپایی بوده است. اولین تئاتر ایرانی که در دوره قاجار به روی صحنه رفت، حکومت زمان خان نوشته میرزا آقا تبریزی نام داشت.

با پیروزی انقلاب مشروطه در سال 1324 هجری قمری و گرایش بیشتر ایرانیان به مدرنیته تحولاتی نیز در این زمینه رخ داد. در این دوره تئاترهای متعددی بوجود آمد؛ از جمله تئاتر فرهنگ در عمارت مسعودیه. این عمارت به نام مسعود میرزا ظل السلطان بود و بعدها به وزارت فرهنگ مشهور شد اما در اصفهان تئاتر بواسطه ارامنه ساکن جلفا شناخته شد. در سال 1888 تیگران آپکاریان علاقمندان به این هنر را گردهم آورد و برای تأسیس باشگاه تئاتر در جلفا اقدام کرد. در بهار سال 1888 میلادی، نخستین نمایش این گروه به روی صحنه رفت. این گروه اقلیت در دوره پهلوی نیز در این زمینه بسیار فعال بودند و نقش مهمی را در رشد هنر تئاتر در اصفهان ایفا کردند.