صنایع فرهنگی پس اندازی جهانی از دل سبک زندگی است

ایرنا/ براساس آخرین اخبار منتشر شده و گزارشات بدست رسیده، صنایع فرهنگی پس اندازی جهانی از دل سبک زندگی است.

تمرین سبک زندگی ایرانی و توجه به ریشه های فرهنگی در کنار زندگی مصرف گرا و تجملاتی امروز کار مشکلی نیست؛ میتوان زندگی امروزی را براساس ریشه های فرهنگی ایرانی هدایت کرد و هزینه های تجملات را بر اساس حمایت از «صنایع فرهنگی» خرج کرد، زیرا این صنایع براساس ریشه ها و سبک زندگی ایرانی طراحی و تحقیق شده و بخودی خود مصرف گرایی زندگی روزمره امروز را پایین می آورد و ذهن فرد را به سمت ساده زیستی اسلامی و زیبایی شناسی ایرانی هدایت می کند.

افراد خلاقی که ریشه های فرهنگی خود را می دانند، صنایع فرهنگی را در قالب محصولاتی به مردم ارائه می دهند. کشورهایی که در ارائه این سبک از صنایع توسعه یافتند، می توانند فرهنگ خود را حفظ و تقویت کنند و حتی مطابق اهداف خود به دنیا صادر کنند. بنابراین اگر هزینه های زندگی تجملاتی امروز مردم به صنایع فرهنگی انتقال پیدا کند، صنایع فرهنگی را تقویت می کند و در نهایت این صنایع اهداف فرهنگی کشور را تحقق می بخشد.

اصطلاح «صنایع فرهنگی» با هنر آمیخته است و ابتدا در توصیف صنعت فیلمسازی آمریکا بوجود آمد و سپس تعاریف یکی پس از دیگری آن را تکمیل کرد تا تبدیل به واژه ای مستقل شد.

بطور مثال، اگر خرید آثار هنری یا رفتن به موزه، سینما و تئاتر به جای تجمل گرایی در راستای خوراک و پوشاک متنوع و پر زرق و برق، اولویت رایج زندگی مردم باشد، آنگاه انتخاب خوراک و پوشاک روزمره نیز تحت تاثیر این صنایع به «رفتار فرهنگی» تبدیل می شود.

سینما، تئاتر، هنرهای تجسمی، موسیقی و معماری به عنوان صنعت فرهنگ با موضوع هنر، جشنواره ها، تفریحات، موزه ها، اسباب بازی و بازهای رایانه ای به عنوان صنایع فرهنگی در حوزه سرگرمی، نشریات و روزنامه ها و کتاب بعنوان صنایع فرهنگی مکتوب، تلویزیون و تبلیغات و پایگاه های اینترنتی نیز به عنوان مواردی از صنایع فرهنگی چند رسانه ای است.

خرج های روزانه می توانند فرهنگی باشد

خوراک، پوشاک و مسکن که از گذشته به عنوان نیازهای اساسی انسان شناخته می شود، امروز تعاریف عمیقی به خود گرفته و بر رفتارها و سبک زندگی تاثیر گذاشته و آن را متحول کرده است.

اگر به عنوان مخاطب اطراف خود را بنگریم، متوجه می شویم هر شهر نسبت به جمعیت خود رستورانهای بزرگ با مواد غذایی رنگین بسیار زیادی دارد. وجود گلخانه ها، روش های پیشرفته کشاورزی و کشتار بی رویه حیوانات، با وجود آسیبهای زیست محیطی فراوان مورد استقبال اکثر مردم است، در کنار آن فروشگاههای پوشاک با مدل های گوناگون، احداث خانه هایی با معماری های مختلف که گویا نشانه ای از زندگی امروزی است را به راحتی میتوان لمس کرد.

مصرف گرایی، تجمل گرایی و دوری از هویت ها به شکلی هدایت نشده در رفتار و سبک زندگی ما نفوذ کرده و ضربه به فرهنگ ریشه دار و ساده زیستی مردم زده است و یکی از راهکارها برای لطیف شدن این جریان توجه به صنایع فرهنگی ایرانی اسلامی است.

در گذشته خانواده ها تعداد فرزاندان بیشتری داشتند و سبک میهمان داری نیز به گونه ای بود که حاضران در یک خانه با روحیه همکاری و توقع پایین در کنار یکدیگر جمع می شدند اما خبری از لوازم خانگی گران قیمت و پیشرفته امروزی نبود و وسایل ساده جوابگوی یک میهمانی بزرگ بود. البته توصیف از سبک و رفتار زندگی در گذشته، دلیلی بر تعریف و تمجید آن نیست و قرار هم نیست زندگی نوین امروز مورد نقد و سرزنش مستقیم قرار بگیرد اما آنچه گفته شد شکلی از زندگی امروز است؛ چون خواسته یا ناخواسته دنیا به سوی صنعتی شدن و سپس به سمت عصر تکنولوژی یا به قول هانری ژان «نوتکنیکی» رفت تا سبک زندگی امروز به وجود آید.

اکنون یافتن راهکارهایی هر چند به نظر کوچک برای برون رفت یا جلوگیری از آسیب های وضعیت امروز اهمیت دارد و قطعا آن راهکار چیزی جز توجه به «فرهنگ» نیست؛ بویژه اینکه در کشور ما فرهنگ غنی، ریشه دار و صاحب سبک، به تفکیک هر منطقه وجود دارد.

همین گستردگی و انعطاف پذیر بودن فرهنگ این امکان را می دهد که به شاخه های کوچکی از آن نزدیک و در میان تنش جهان امروز از آن یاری آن گرفت.

قرآن کریم به شکل کتاب ماندگار شد

دین به تنهایی فرهنگساز است و به همین دلیل در هر دوره ای از تاریخ توانسته بخش زیادی از هر سرزمینی را تحت تاثیر خود قرار دهد. آنچه معجزه پیامبر اکرم (ص) است به صورت یک صنعت فرهنگی مکتوب در قالب کتابی آسمانی مطرح و تا ابد ماندگار شد. آیات قرآن کریم در راستای توجه به صنایع فرهنگی، علاوه بر کارکرد دینی و هدایت کننده ای که دارد توسط هنرمندان که تولیدکنندگان خلاق صنایع فرهنگی بحساب می آیند، به اشکال مختلف در تابلوهای هنری، خوشنویسی، نقاشی خط، هنرهای تجسمی، ادبیات، تئاتر و سینما و دیگر موارد جلوه گری کرده است.

اگر امروز از هنرمندان در هر سبکی حمایت نشوند، ریشه های فرهنگ رفته رفته خواهد پوسید و فرهنگ هایی از جنس دیگر به جامعه و زندگی ما تحمیل می شود. این حمایت صرفا دولتی نمی تواند باشد و تک تک اعضای جامعه به شرطی که هزینه برای صنایع فرهنگی در سبد خرید آنان قرار بگیرد در پیشبرد اهداف فرهنگی موثر هستند.

همه افراد مخارج ثابتی برای مایحتاج مانند خرید خوراک و پوشاک، در زندگی روزمره خود دارند، اما به چه میزان به صورت یک عادت روزمره به سمت کتاب فروشی یا خرید صنایع دستی تولیدی از یک همشهری هنرمند یا صنعتگر می روند؟

اگر روزی اکثر مردم جامعه به این نتیجه برسند که پول خود را به جای هزینه های زیاده خواهانه روزمره، برای صنایع دستی، کتاب، بلیت تئاتر و سینما و کنسرت در شهر خود هزینه کنند و چیدمان و ظروف خانه خود را با محصولات ایرانی مزین سازند، می توانیم با تکیه بر صنایع فرهنگی در مقابل تهاجم های فرهنگی ایستادگی کنیم و حتی فرهنگ خود را به دیگران صادر کنیم.