روستای تکله قوز | مرزنشینانی، حافظ فرهنگ و سنت کهن

مرزهایی که ایران را دربرگرفته اند، چیزی فراتر از دیوار و سیم خاردار و ستون و برج نگهبانی اند. مرز جایی است که دل هایی در قفسه سینه اش می تپد و خون هایی در رگش جریان دارد. مردمانی که زندگی می کنند، راه می روند، حرف می زنند، می خندند و گریه می کنند، اما کمتر کسی آن ها را می شناسد یا حتی می داند که هستند، اما فرهنگ و هنر یک سرزمین از میان دست هایشان می چکد و ضربان قلبشان با نبض سنت ها هماهنگ است. "روستای تکله قوز"، یکی از همان صندوقچه های میراث عظیم سنت و فرهنگ ایران زمین است. روستایی در استان خراسان شمالی که جزئی از شهرستان راز و جرگلان می باشد. این شهرستان در جوار مانه و سملقان و نیز شیروان قرار گرفته که خودشان از شهرهای استان خراسان شمالی هستند. وارد روستا که شوی، چند مورد نظرت را جلب می کند. یکی خانه های پلکانی آن که از نظر ساختاری، شباهت زیادی به ماسوله گیلان دارد و دیگری خونگرمی و مهمان نوازی مردان و زنان اهل سنت که همچون آب و هوای خوش و دل انگیز روستایشان، ملایم و پذیرا هستند و با لباس های شاد و رنگی خود به استقبال شما می آیند. برای دیدن این گنجینه پنهان و دور از دسترس، باید جاده صعب العبوری را رد کنید تا به منزل 250 خانواری برسید که از پس این همه سال، هنوز سنت هایشان را حفظ نموده اند و مراسم و جشن های جالبی دارند. این مردم آرام و صبور، با کشاورزی، دامداری و فروش صنایع دستیشان امرار معاش می کنند. صنایعی دست ساز و زیبا مانند فرش دوروی ابریشمی، فرش تک رو، سوزن دوزی، خورجین بافی، نمد و.... خبرگزاری مهر، عکس هایی از این روستا، مردمش و آداب و رسومشان منتشر نموده که با هم به تماشایشان می نشینیم.

تصاویر روستای تکله قوز