معبدی برای عشاق در میناب + تصاویر

استان هرمزگان به واسطه موقعیت جغرافیایی که دارد در طول تاریخ شاهد وقایع و اتفاقات بسیاری بوده و هست. آثار تاریخی موجود در گوشه و کنار این استان هر یک مربوط به بخشی از تاریخ این سرزمین است، از روزهای حمله بیگانگان تا روزهای آرام صلح. دوران اوج رونق هرمزگان عصر صفوی بود که توجه ویژه شاه عباس به بندرعباس و هرمزگان موجب رونق زندگی در این منطقه شد. از دوران صفوی آثار زیادی در این استان وجود دارد، از جمله بنایی آرامگاهی و ساده در نزدیکی میناب که در میان اهالی به «معبد عشاق» شناخته می شود.

اهالی در مورد این بنای ساده که به تازگی مرمت شده است افسانه ای را نقل می کنند که نسل به نسل روایت شده تا امروز که همچنان این افسانه برای این بنا ذکر می شود. اهالی می گویند بیش از چهارصد سال پیش دو جوان از دو قبیله که با یکدیگر دشمن بودند به هم دل می بندند. وصال دو جوان از محالات بوده و نه فقط خانواده ها که طایفه های دو طرف هم با ازدواج آن ها مخالفت می کنند. در نهایت دو دلداده در این آرزو تسلیم مرگ می شوند. خصومت در میان دو طایفه به اندازه ای بود که پیکر بی جان این دو جوان را بر شتری سوار و شتر راه رها می کنند تا پیکر آن ها را در جایی دور رها کند. بعضی از اهل طایفه به دنبال شتر می روند و می بینند که شتر در میان صحرا پیکر دو جوان بر زمین می گذارد. جایی که امروز معبد عشاق ساخته شده، همان محلی است که شتر توقف کرده و پیکر آن دو را بر زمین گذاشته است.

اهل طایفه بنایی بر مزار دو دلداده می سازند و روایت نامعتبری هم وجود دارد که کارشناسان مرمت آن را تایید نکرده اند، گفته می شود در ساخت این بنای یادبود، به دلیل در دسترس نبودن آب، از شیر شتر برای ساخت ملات بنا استفاده کرده اند. این بنا به تازگی مرمت شده و دیگر از نقوش برجسته ای که در طول سالیان توسط مردم بر تن این بنا اضافه شده بود در آن خبری نیست. این اثر در سال 1386 در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.