خانه موزه سیمین و جلال

جلال آل احمد نویسنده ای ماهر، توانمند و مترجمی فرهیخته بود که به سال 1302 در منطقه سید نصرالدین شهر تهران زاده شد. او در خانواده ای سنتی و پس از هفت خواهر پا به عرصه گیتی نهاد و دومین پسر سید احمد حسینی طالقانی که مردی روحانی و مذهبی بود، محسوب میشد. این نویسنده با سیمین دانشور ازدواج کرد. در سال 1331 و در منطقه دزاشیب تهران هم درست در همان سالی که سیمین دانشور برای تکمیل دوره تحصیلی خویش به آمریکا مهاجرت کرد، جلال خانه ای از جنس عشق و محبت را ساخت. زمانیکه سیمین از آمریکا برگشت، آنها زندگی مشترک خود را در این خانه آغاز کردند. خانه جلال آل احمد در سالهای 1330 تا 1340 مهمترین پاتوق فرهنگی و سیاسی بود. بعد از مرگ جلال این خانه با حضور دانشور پر رفت و آمد بود ولی در سال 1390 و با فوت سیمین بسته و به فراموشی سپرده شد.

سه سال بعد از بسته شدن درب خانه، شهرداری تهران با هدف ساخت پاتوقی برای اهالی ادب این ملک تاریخی را خریداری نمود. خرید این خانه دردسرهایی در پی داشت که از جمله آنها میتوان به منازعه ای میان ویکتوریا دانشور، خواهر سیمین که خانه را به شهرداری فروخته بود، لیلی ریاحی، فرزند خوانده سیمین که خود را وارث قانونی سیمین میدانست و معامله خانه را از اساس باطل می شمرد و در نهایت محمد حسین دانایی فر خواهرزاده جلال که از ابتدا با فروش خانه مخالف بود، اشاره کرد. تا سال 1393 خواهرزاده جلال اعتقاد داشت که از این عمارت جز ویرانه ای نمانده و مرمت آن به شیوه صحیحی صورت نگرفت که این عقیده با حضور کارشناسان فراموش شد.

مرمت این خانه یک سال و نیم به طول انجامید و با کارهایی نظیر استحکام بخشی ساختمان، بازسازی شیروانی و ایجاد کانال های دفع رطوبت به اتمام رسید. طبق نظر کارشناسان، اگر درها و پنجره ها تعویض و با شکل و شمایل قدیم نصب میشد، کار سریع تر پیش می رفت اما سعی بر این بود که در و پنجره ای که توسط آل احمد طراحی شده بود، در خانه باقی بماند. در این عمارت آب انباری مشاهده میشد که پس از بازگشایی خانه به نمایشگاه عکس بدل گشت. مالکان خانه درباره چینش وسایل خانه هم اعتراض داشتند تا جایی که وسایل بی کم و کاست به شهرداری انتقال یافتند و تحت مراقبت قرار گرفتند. این خانه دیدنی اسرار زیادی را در خود دارد و حتما برای شما بازدید از آن جالب خواهد بود.