سفرنامه ایروان، پایتخت ارمنستان تابستان 1397

سفر من به کشور ارمنستان به قصد دیدار از شهر ایروان و ایروان گردی، در تاریخ پنج شنبه 18 مرداد و از شهر شیراز و با پرواز شیراز - تهران هواپیمایی آسمان آغاز شد. حرکت من از شهر تهران با اتوبوس و از ترمینال غرب بود. بلیت اتوبوس را با قیمت 120 هزار تومان و اینترنتی خریده بودم. ساعت حرکت 13 بود و فقط 30 درصد اتوبوس پر بود که البته تا مرز چند نفر دیگر سوار شدند. ناهار را در رستورانی بعد از شهر قزوین و شام را در رستورانی در شهرستان شبستر خوردیم. بامداد جمعه 19 مرداد مرز نوردوز بودیم و حدود 3 ساعت در هر دو مرز معطل شدیم که دلیل آن هم گشتن اتوبوس بود، چون متاسفانه گازوئیل قاچاق داشت و تعدادی از گالن های گازوئیل را هم از آن ها گرفتند.

توقف بعدیمان در یک رستوران برای صبحانه بود که رستوران باصفایی بود و در جایی که توسط جنگل احاطه شده، قرار داشت و بسیار زیبا بود. بعد از صبحانه هم به غیر از یک توقف کوتاه تا خود ایروان دیگر توقف نداشت.

طبیعت زیبای مسیر مرز ایران تا ایروان

رسیدن به ایروان

پایانه ایروان در واقع یک کوچه کوچک است و با آن تصوری که ما از پایانه داریم، متفاوت. بعد از پیاده شدن از اتوبوس و پایان یک سفر زمینی خسته کننده حدودا 24 ساعته، از آنجایی که گرسنه بودم، یک ساندویچ شاورما خوردم و سپس سیم کارت ارمنی خریدم و بعد هم تاکسی گرفتم و به هاستل (دستینی1) که آن را از طریق سایت booking.com رزرو کرده بودم، رفتم. روش من برای اجاره اقامتگاه ها به این صورت است که ابتدا برای یک شب آن ها را رزرو می کنم و در صورت رضایت آن را تمدید کرده و در غیر این صورت از تمدید آن ها خودداری می کنم و بعد هم حتما برای آن ها در هر دو سایت booking و tripadvisor گزارش می نویسم، چون این گزارش ها واقعا به دیگر مسافران برای انتخاب اقامتگاه دلخواه کمک می کند. این هاستل فوق العاده بد و کثیف بود و همین عوامل باعث شد تا آن را فردا به مقصد هاستل پارونیان در خیابانی به همین نام ترک کنم. بعد از اینکه وسایلم را گذاشتم، رفتم بیرون هاستل که البته تنها نکته مثبت آن موقعیت خوبش بود و در میدان جمهوری و خیابان های اطراف آن گشتی زدم و بعد با یک باران سنگین تابستانی غافلگیر شده و به هاستل برگشتم.

میدان جمهوری ایروان

میدان جمهوری ایروان در شب

شروع ایروان گردی

روز بعد ابتدا به هاستل پارونیان رفتم. این هاستل هم واقعا بد بود و اصلا آن را به کسی توصیه نمی کنم. فقط یک اتاق برای اقامت داشت که از فضای آن بیش از حد استفاده کرده و اتاق بسیار به هم ریخته ای بود. حتی برای کوله ها هم جا نبود. در هر صورت وسایلم را آنجا گذاشته، به داخل شهر رفته و به گشت و گذار پرداخته و ایروان گردی را شروع کردم.

مسجد کبود ایروان

ابتدا به مسجد کبود ایروان که در خیابان مسروپ ماشتوتس قرار دارد، رفتم. این مسجد در حال حاضر در اختیار سفارت ایران است و معماری آن هم کاملا ایرانی است و آثار تاریخی ایرانی هم در آن برای بازدید به نمایش درآمده است. همچنین اگر تمایل به یادگیری زبان ارمنی داشته باشید، برای پارسی زبانان در این مسجد کلاس های آموزش ارمنی برگزار می گردد. بعد از آنجا به یک هایپرمارکت رفتم و از میوه هایی که به شکل بسیار زیبایی چیده شده بودند عکس گرفتم.

میوه های خوش آب و رنگ ارمنی

پارک زیبای منتهی به میدان جمهوری ایروان

سپس به میدان جمهوری و بعد به خیابان تیگران متس رفتم و از کلیسای سنت گریگوری، پارک زیبای کنار آن و مجسمه زراوار آندرانیک بازدید کردم.

مجسمه زراوار آندرانیک

کلیسای سنت گریگوری ایروان

بقیه روز هم به گردش در نقاط مختلف شهر گذشت.

خیابان مسروپ ماشتوتس ایروان

روز بعد مجددا هاستلم را عوض کردم و به هاستل (ایروان قدیم) در همان خیابان پارونیان رفتم. این هاستل واقعا خوب بود و تنها نقطه ضعفش صدای خیابان بود که داخل اتاق می آمد و به ویژه شب ها که می خواستیم بخوابیم، اذیت می کرد اما تا روز آخر اقامتم در ایروان در همین هاستل ماندم، چون واقعا از هاستل های دیگر کیفیت بهتری داشت.

یکی از پارک های زیبای ایروان

البته باید به این نکته توجه داشت که اقامت در هاستل کلا نیاز به روحیه خاصی دارد چون به شما تخت اجاره داده می شود و شما باید در کنار افرادی از سایر ملل زندگی کنید.

المان عشق در مسیر هزار پله یا کاسکاد

بعد از عوض کردن هاستل، ایروان گردی آن روز را با بازدید از هزار پله یا کاسکاد شروع کردم. این مکان، یک مکان تفریحی است که تقریبا هزار پله دارد البته با پله برقی هم می شود تا بالای آن رفت.

چشم انداز هزار پله ایروان

ورودی آن تعداد زیادی مجسمه و نیمکت برای نشستن دارد و کلا مکان باصفایی است. بیرون هر طبقه آن آبنماها و فواره های مختلفی وجود داشته و داخل هر طبقه آثار هنری متعددی وجود دارد.

آب نمای یکی از طبقات هزارپله

بعد از اینکه به بالای هزارپله رسیدم رفتم بالاتر و از پلی هوایی عبور کردم و به یک ستون بزرگ و ساختمان یادبودی که کنار آن بود و البته درب های ساختمان قفل بودند، رسیدم و سپس به آن سوی خیابان و پارک پیروزی رفتم.

پارک پیروزی ایروان

این پارک هم بسیار زیبا و باصفا بود. در انتهای این پارک مجسمه مادر ارمنستان و موزه نظامی بود و چشم انداز زیبایی از ایروان قابل مشاهده بود.

چشم انداز ایروان از پارک پیروزی

بعد هم دوباره همین مسیر را برگشتم و این بار از هزارپله که می خواستم پایین بیایم، از پله برقی استفاده کردم و خیلی سریع و راحت رسیدم پایین.

پارک زیبای روبروی سفارت ایران

روز بعد هم سری به خیابان کومیتاس و پارک زیبای روبروی سفارت ایران در ایروان زدم و از یک کلیسا هم بازدید کردم و عصر هم به میدان جمهوری رفتم، چون جشن 100 روزگی انقلاب مردم ارمنستان بود و گردهمایی باشکوهی برقرار بود. پرچم زیبای ارمنستان دست مردم بود و کارناوال ها و گروه های مردمی با جشن و شادی در رفت و آمد بودند. همچنین عکس هایی از انقلابشان هم به نمایش درآورده بودند. رفته رفته به تعداد جمعیت افزوده شد و بعد هم رئیس جمهورشان (نیکول پاشینیان) برای سخنرانی آمد که من دیگر حوصله نداشتم و به هاستل برگشتم.

ورودی پارک عشاق ایروان

روز بعد به پارک عشاق رفتم.

پارک عشاق

این پارک فوق العاده زیبا که از طراحی های بسیار زیبای فضای سبز برخوردار است در خیابان (مارشال باغرامیان) قرار دارد و از آب نماهای زیبا و فضایی فوق العاده برای گردش و لذت بردن برخوردار است.

چشم اندازی زیبا از پارک عاشقان

روز ماقبل آخر هم با یک هموطن دوست شدم و به اصرار او به یک هاستل دیگر به نام (پرایم) در خیابان داوید نعلبندیان رفتیم که این هاستل هم اصلا خوب نبود، زیرا اتاقش بسیار شلوغ بود و چون در زیرزمین بود، هوای خفه ای داشت. روز آخر با دوستم در سطح شهر گشتیم و یک ایروان گردی حسابی را تجربه کردیم و به ویژه از پارک ها و مجسمه های سطح شهر بازدید کردیم و بعدازظهر 27 مرداد با هواپیمایی کیش ایر به فرودگاه امام برگشتیم. در پایان در مورد حمل و نقل در ایروان لازم می دانم نکاتی را خدمت دوستان عرض کنم. حمل و نقل عمومی شامل مترو و اتوبوسرانی است. مترو مسیرهای محدودی را در بر می گیرد و هم می توانید به صورت تک سفره بلیت بخرید و هم کارت دارد که می توانید آن را شارژ کنید. سیستم اتوبوسرانی شامل ماشین های ون سفید، اتوبوس های زرد قدیمی، اتوبوس های جدید که دولت چین به ارمنستان هدیه داده است و ترولی باس می شود. کرایه همه آن ها 100 درام است که به صورت نقدی باید به راننده پرداخت کنید و از دید من بهترین وسیله برای ایروان گردی همین اتوبوس ها و مینی بوس ها هستند. متاسفانه از زبان انگلیسی برای راهنمایی در مورد مسیر اتوبوس ها خبری نیست و روی همه آن ها ارمنی نوشته است اما من از یک اپ که به طور کامل مسیر خطوط را توضیح داده بود، استفاده می کردم که فوق العاده بود و با جستجو در گوگل پلی می توانید آن را پیدا کنید. اما تاکسی ها هم مثل همه دنیا هم تاکسی های سنتی و هم تاکسی های اینترنتی دارند. من استفاده از تاکسی اینترنتی را برای ایروان گردی توصیه می کنم، زیرا قیمتش مشخص است و از آنجایی که راننده ها چه تاکسی های معمولی و چه اینترنتی اکثرا انگلیسی بلد نیستند، بنابراین اگر تاکسی اینترنتی بگیرید نیاز به توضیح مسیر و مقصد به راننده ندارید.

مجسمه ای در یکی از میادین ایروان