گرجستان کشوری است در قفقاز که بین دریاه سیاه و دریای خزر قرار گرفته و از کشورهای استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی است. این کشور جز کشورهایی است که در هر دو قاره اروپا و آسیا قرار گرفته (اوراسیا) و از شمال با روسیه، جنوب با ترکیه و ارمنستان و از شرق با آذربایجان مرز مشترک زمینی دارد.
گرجستان تاریخ بسیار طولانی دارد. مردمانش نه روس هستند، نه ترک و نه فارس، بلکه از فرهنگ مستقلی برخوردارند. فرهنگی 9000 ساله که همچنان حفظش کرده اند. به زبان رسمی گرجی سخن می گویند و با الفبای گرجی که از چهارده الفبای موجود در جهان است می نویسند.
گرجستان دومین کشور در جهان است که دین مسیحیت را به عنوان دین رسمی در قرن چهارم بعد از میلاد انتخاب کرد. این کشور حدود 5 میلیون نفر جمعیت دارد که دین 84 درصد از آنان مسیحی ارتودکس است و 10 در صدشان مسلمانند. پایتخت و البته بزرگترین شهر این کشور
تفلیس است که تفلیس، کلمه ای قفقازی است به معنای گرم، و این نام به علت وجود چشمه های فراوان آبگرم در این منطقه روی شهر گذاشته شد.
دیرین زندگی انسان ها در گرجستان به یک میلیون و هشتصد هزار سال پیش میرسد که گروهی از انسان های نخستین (انسان گرجی) در آن می زیسته اند.
گرجستان از قدیمی ترین کشورهای جهان است و غنی ترین فرهنگ را دارد. از زمان بنیان پادشاهی گرجستان باستان یا همان ایبریا توسط پارناواز یکم در سدهٔ چهارم پیش از میلاد تا زمان حمله مغول به گرجستان در سدهٔ 13 میلادی، دورهٔ صلح و آرامش در تاریخ گرجستان است و از حمله مغول به بعد، گرجستان تاریخی پر فراز و نشیب را با ایستادگی در برابر حملات ایرانیان، عثمانی ها و روس ها گذرانده که واپسین مورد آن حملهٔ روسیه به گرجستان در سال 2008 میلادی است.
تفلیس حدود 29 بار ویران و مجدد بازسازی شد اما همچنان ترکیب قدیمی شهر با خیابان های سنگفرش باریک و مارپیچ، بالکون هایی با سبک قدیمی و کلیساهای باستانی زیادی همچنان دست نخورده باقی مانده اند. در بخش هایی از شهر که به تفلیس قدیم معروف است، آثاری از معماری اسلامی و خاورمیانه ای نیز به چشم می خورد.
گرجستاناز نظر آداب و رسوم و اعتقادات قدیمی، موسیقی سنتی، تئاتر، سینما و هنر و رقص گرجی معروف است. در قرن بیستم، نقاشان گرجی معروفی مثل نیکو پیروسمانی، لادو لادو گودیاشویلی و الن آخلدیان، رقاصان باله ای مثل جورج بالانچین، واختانگ چابوکیانی و نینو آنانیاشویلی، شاعرانی مثل گالاکتیون تابیدزه، لادو آساتیانی و موخران ماکاواریانی و کارگردانان تئاتر و فیلم مثل روبرت استروآ، تنگیز آبولادزه، جیورجی دانه لیا و اوتار اوزه لیانی وجود داشته اند.
گرجی ها عموما آرام و با آرامش غذا می حورند چون غذا خوردن را تنها بهانه ای برای لذت بردن از کنار هم می دانند. میزبان به راحت بودن، رضایت و پذیرایی مناسب از میهمانان توجه خاصی دارد.