عربستان سعودی که بزرگترین کشور در غرب آسیاست از شمال با عراق، اردن و کویت، از شرق با امارات متحده عربی، قطر و خلیج فارس، جنوب شرق با عمان و از جنوب با کشور یمن همسایه است. این کشور محل تولد اسلام است و همین طور جایگاه های مهم دینی مسلمانان چون کعبه، مسجد پیامبر و آرامگاه پیامبر اسلام نیز در این کشور قرار گرفته است. عربستان سعودی بزرگترین کشور در غرب آسیا و دومین کشور بزرگ عرب نشین بعد از الجزایر است. عربستان سعودی یک سلطنت مطلقه است و به شدت تحت تاثیر وهابیت قرار دارد همین طور این کشور بزرگترین تولید کنندگان و صادر کنندگان نفت در دنیا شناخته می شود و بیشترین ذخایر نفت جهان را دارا می باشد. ثروت نفت باعث شده است تا این کشور سلطنتی بیابانی به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل شود. همچنین این کشور دارای ششمین ذخایرگاز طبیعی بزرگ جهان است.
عربستان سعودی بیشتر از 27 میلیون جمعیت دارد که فقط 16 میلیون آنها شهروند این کشور هستند و مابقی را اتباع خارجی تشکیل می دهند. حدود 75 درصد از این وسعت را بیابان های خشک و بی آب و علف پوشانده اند و سه صحرای بزرگ «صحرای نفوذ»، «بیابان دهنا» و «ربع الخالی» مهم ترین کویرهای عربستان هستند.
تاریخ
مردم عربستان پیش از اسلام زندگی نخستین داشتند و قبیله های عرب برای امرار معاش خود به دامداری وابسته بودند. طبق ایه های قرآنی این سرزمین از زمان ساخته شدن کعبه به دست ابراهیم مورد توجه خداپرستان بود. در زمان بت پرستی نیز در این سرزمین بت های بزرگی نگهداری می شد و با تولد محمد شبه جزیره عربستان مرکز پایه گذاری تمدن بزرگ اسلامی شد. دین اسلام در زمان زندگانی محمد تقریباً در همه شبه جزیره عرب رواج یافت. پس از مرگ محمد، خلافت توسط ابوبکر، عمر بن خطاب، عثمان بن عفان و علی بن ابی طالب ادامه یافت. در این زمان، حکومتی همراه با قانون ها و مقررات بوجود آمده بود که رونق آن در سراسر جهان شهرت یافت.
پادشاهی سعودی
حکومت پادشاهی سعودی در سال 1750 میلادی به وسیله محمد بن سعود پایه ریزی شد. پس از وی ملک عبدالعزیز با پشتیبانی شیخ محمد بن عبدالوهاب، شهر ریاض را به تصرف درآورد. در زمان عبدالعزیز، استان عسیر، تهامه، حجاز، عمان، احساء، قطیف، زیاره، بحرین، وادی الدواسر، الخرج، محمل، وشم، سُدَیر، استان قصیم، المجمعه، منیح، رنیّه و تربة تحت تصرف وهابیان درآمد. سعود بن عبدالعزیز کشور گشایی های وهابیان را در شبه جزیره عربستان تا خلیج فارس ادامه داد. در زمان ابراهیم بن سعود، عربستان از مصر شکست خورد و طوسون پاشا، فرمانده سپاه مصر، مکه را فتح کرد. اما نتوانست در مدینه پیشروی کند و به قاهره بازگشت.
نخستین تلاش در زمینه برپایی دوباره فرمانروایی آل سعود توسط مشاری بن عبد الرحمن بن حسن بن مشاری آل سعود بود. پس از وی ترکی بن عبدالله آل سعود، ریاض را اشغال کرد. فیصل بن ترکی بن سعید ایجاد فرمانروایی دوم آل سعود را اعلام نمود. خالد بن سعود بن عبد العزیز آل سعود به فرمانروایی نجد منصوب شد اما عرب ها او را از ریاض بیرون کردند. در دوران فرمانروایی عبدالله بن ثنیان بن ابراهیم آل سعود، مصر ارتش خود را از عربستان فراخواند. عبدالله بن فیصل بن ترکی بن عبدالله آل سعود با همدستی قبیله عجمان و سعود به بخش احساء حمله کرد. سعود بن فیصل بن ترکی آل سعود، قطیف را دوباره به سرزمین های سعودی افزود. عبدالرحمن بن فیصل به درگیری با فرمانروایی آل رشید پرداخت و سرانجام از آن ها شکست خورد و فرمان روایی دوم سعودی نیز از بین رفت.
فرمانروایی سوم سعودی را ملک عبدالعزیز بنیان نهاد و از 1902 تا 1953 حکومت کرد. پس از مرگ عبدالعزیز، پسران دیگرش با نام های سعود بن عبدالعزیز (حکومت 1953 1964) فیصل بن عبدالعزیز (حکومت 1964 1975) و خالد بن عبدالعزیز (1975 1982) و فهد بن عبدالعزیز (حکومت 1982 2005) در پی یکدیگر به پادشاهی رسیدند. فهد بن عبدالعزیز لقب خادم الحرمین الشریفین را برای خود برگزید. وی برای گسترش آیین وهابیت کوشش بسیار نمود و روابط و مناسبات سیاسی با جهان غرب ایجاد کرد. با مرگ فهد، برادرش عبدالله بن عبدالعزیز به پادشاهی عربستان رسید. عبدالله در 23 ژانویه 2015 میلادی درگذشت و برادر و ولیعهد وی سلمان بن عبدالعزیز آل سعود به پادشاهی رسید.