لیست تورها زیمبابوه

جمهوری زیمبابوه یا همانگونه که ما میشناسیم زیمبابوه، کشوری است واقع در جنوب آفریقا که خط ساحلی ندارد اما آبشار ویکتوریا از زیباترین جاذبه های طبیعی آن شناخته می شود و در کل به نام کشور ویکتوریا شناخته می شود. این کشور با خرابه هایی زیبا که بخش بزرگی از تاریخ این کشور را با خود حمل می کند به یکی از جذاب ترین کشورهای آفریقایی شهرت دارد و دوستانه بودن و ایمن بودن آن باعث شده تا از سال 2000 تا کنون، توریست های بسیاری برای گردش و ماجراجو پا به خاک این سرزمین بگذارند. دریاچه های زیبا، ارتفاعات صعب العبور، دریاهایی که مناسب برای غواصی اند و همین طور گذرگاه های طبیعی زیبا که انتخاب اول برای پیاده روی و قدم زدن هستند، از جذابیت های این کشور می باشند.
زیمبابوه در قسمت جنوبی قاره ی آفریقا قرار گرفته است و با کشورهای موزامبیک، زامبیا، بتسوانا و آفریقای جنوبی مرز مشترک زمینی دارد. اگر شما هم قصد سفر به یکی از کشورهای ناشناخته ی قاره ی آفریقا را دارید، بدون شک باید به زیمبابوه سفر کنید.

تاریخ

از دهه 1830 ساکنان این سرزمین ر ا شکارچیان، مبلغان مذهبی و جویندگان معدن بریتانیایی تشکیل می دادند. ارتفاعات این سرزمین که بعدها رودزیای جنوبی خوانده میشد، به اسکان کشاورزان سفیدپوستی درآمد که آفریقایی ها را از زمین محروم و آنان را به نیروی کار ارزان تبدیل کردند. سال 1923، بریتانیا اداره این سرزمین را به دست گرفت. پس از جنگ جهانی دوم، مهاجرت از بریتانیا و آفریقای جنوبی افزایش یافت اما نسبت جمعیت آفریقایی به سفید پوست همچنان 20 بر 1 بود. تبعیض نژادی موجب تحریک ملی گرایی افریقایی در آغاز به رهبری جاشوا نکومو شد.
در سال 1953، رودزیای جنوبی با رودزیای شمالی (کشور زامبیا) و نیاسالند (کشور مالاوی)، فدراسیون آفریقای مرکزی را تشکیل دادند. سال 1963، زمانی که این فدراسیون منحل شد، بریتانیا از اعطای استقلال به گردانندگان سفیدپوست رودزیای جنوبی بدون پیشرفت به سوی حکومت اکثریت سرباز زد. سال 1965، حکومت سفیدپوستان به رهبری یان اسمیت به طور یک جانبه اعلام استقلال کرد و نام کشور را به رودزیا تغییر داد. مخالفت داخلی سرکوب و بر تحریک های اقتصادی بین المللی غلبه شد ولی جنگ های چریکی از سوی ملی گرایان آفریقایی در دهه 1970 به طور روزافزونی مؤثر افتاد. در سال 1979 اسمیت مجبور به قبول حکومت اکثریت شد اما قانون اساسی که ارائه کرد نه برای اتحاد خلق آفریقایی زیمبابوه (ZAPU) به رهبری جاشوا نکومو و نه برای اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه (ZANU) به رهبری رابرت موگابه قابل قبول بود.
کلیه طرفین به منظور دستیابی به حل و فصل امور با برقراری مجدد و کوتاه مدت حکومت بریتانیا موافقت کردند.
در سال 1980، اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه به رهبری موگابه (به عنوان نخست وزیر) کشور را به استقلال رساند و نام آن را از رودزیا به زیمبابوه تغییر داد. در اولین انتخابات پارلمانی در زیمبابوه که کوتاه مدتی پس از کسب استقلال برگزار شد، حزب اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه (زانو) به رهبری رابرت موگابه توانست با بدست آودن اکثریت آرا، قدرت را در دست بگیرد. این نتیجه باعث شورش شد و کار به جنگ داخلی خونین انجامید و سرانجام با توافق بین دولت و مخالفان و تشکیل حزب زانو-پی اف (زانو - جبهه مردمی) به پایان رسید.
در سال 1987 دو حزب زانو و زاپو با ادغام موافقت کردند و عملاً حکومت تک حزبی را برقرار ساختند. با این تغییر در قانون اساسی، موگابه رئیس جمهور زیمبابوه شد.