لیست تورها جمهوری کنگو

جمهوری کنگو که به نام کنگو برازاویل نیز شهرت دارد کشوری است واقع در مرکز قاره آفریقا. این کشور برای تمایز با کشور همسایه بزرگ تر هم نام آن جمهوری دموکراتیک کنگو استفاده می شود. کنگو برازاویل با گابن، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو و برون بوم کابیندا که متعلق به آنگولاست هم مرز است. وجود نیمی از گوریل های آفریقا در این سرزمین و جنگل های مملو از فیل ها و همین طور شامپانزه ها، جمهوری کنگو را به یکی از مکان های اکوتوریسم در آفریقا تبدیل کرده است. این کشور با داشتن سه پارک ملی زیبا و البته بکر و دست نخورده توریست ها و ماجراجویان زیادی را به سمت خود جذب کرده است از این رو به این سرزمین نقطه جذاب آفریقا نیز گفته می شود.

تاریخ

ساکنان این سرزمین تا سده پانزده میلادی عمدتا از پیگمه ها (کوتوله ها) بودند و از قرن 15 تا 19 بسیاری از کنگویی ها به بردگی کشیده شدند. در سده 19 کاشف فرانسوی به نام ساوورنیان به شهری رسید و نام آن را برازاویل گذاشت. ساوورنیان سال 1880 با یکی از روسای محلی قبایل پیمانی بست که بر پایه آن پیمان این منطقه تحت حمایت فرانسه شد. بین سال های 1885 تا 1887 مرزهای این مستعمره جدید فرانسه کشیده شد و در 1891 رسماً نام کنگوی فرانسه به آن داده شد. کنگوی برازاویل در سال 1960 به استقلال کامل دست یافت و به عنوان جمهوری کنگو شناخته شد. فولبرت یولو به رئیس جمهوری این کشور رسید و دولتی ائتلافی را متشکل از سه حزب تشکیل داد. یولو در سال 1963 خلع شد و آلفونس ماسامبا-دبات به ریاست جمهوری رسید. ماسامبا رویه میانه روی چپی را ادامه داد و روابط کشور را با کنگو کینشاسا پس از آنکه سرهنگ موبوتو در آنجا قدرت را در دست گرفت بهبود بخشید.
در انتخابات مجلس سال 1992، «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» (UPADS) بزرگترین حزب شد. پاسکال لیسوبا رئیس جمهور شد و استفان بونگهو-نوآره را به عنوان نخست وزیر خود انتخاب کرد. در اکتبر سال 1997 اما رئیس جمهور لیسوبا منصب نخست وزیری را حذف کرد. در سال 1993 «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» بار دیگر برنده انتخابات شد، اما اپوزیسیون این حزب را به تقلب در انتخابات متهم کرد. شورش و ناآرامی در بین سال های 1993 و 1997 تلفات و کشته های زیادی بر جای گذاشت. در سال 1996، آزادی بیان ممنوع شد و بر مطبوعات آزاد نیز در این کشور نقطه پایانی نهاده شد. رئیس جمهور پیشین، دنیس ساسو-نگسو، که پس از اقامت در فرانسه دوباره به کنگو آمده بود از سوی پاسکال لیسوبا رئیس جمهور، احتمالاً به عنوان یک تهدید بالقوه دیده می شد. لیسوبا به ارتش دستور داد تا خانه ساسو-نگسو را محاصره کنند اما شبه نظامیان در خدمت ساسو-نگسو در برابر این محاصره مقاومت کردند. ساسو-نگسو موفق به فرار شد و بعداً در اکتبر 1997 توانست با پشتیبانی نیروهای نظامی خود و آنگولا کودتایی را ترتیب دهد و به ریاست جمهوری برسد. او سپس وعده داد که پس از سه سال دموکراسی را به کشور بازگرداند. در سال 2002، رئیس جمهور وقت 90 درصد از آرا را در انتخابات ریاست جمهوری به دست آورد و یک قانون اساسی جدید نیز به تصویب رسید که قدرت زیادی را به رئیس جمهور واگذار نمود.