به کاردیف و تاریخچه اش که بنگریم، تلاش دولت و مردم را برای برقراری ارتباط با دنیای پیرامون می بینیم. شهری که زمانی، تنها یک قطب اقتصادی مهم در بریتانیا بود، اکنون پس از سال ها تمرکز بر روی پتانسیل های گردشگری تاریخی و طبیعی اش، توانسته به یکی از مهم ترین مناطق گردشگری بریتانیا تبدیل شود. شهری که تابستان هایش پر است از جشنواره های متنوع، غذاهای محلی لذیذ و نوشیدنی های خنک و گوارا. مردم شادش، در بسیاری از روزها به هر بهانه ای به جشن و شادی و پایکوبی می پردازند و گردشگرها را نیز با خود همراه می کنند. طبیعت سبز و زیبای این منطقه هم در این خوشی و شادی، چندان بی تاثیر نبوده. کاردیف، بیشترین فضای سبز را در کل بریتانیا به ازای هر شهروند دارد. این شهر، پایتخت ولز است، ولزی که هنوز هم بخشی از بریتانیای بزرگ محسوب می شود و به جز امور خارجه کشورش که در دست حکومت بریتانیاست، باقی امور را دولت خود مختار خودش انجام می دهد. واحد پول رسمی این کشور نیز مانند انگلستان، پوند استرلینگ است. بزرگ ترین شهر ولز، نزدیک به 350 هزار نفر جمعیت دارد که به زبان بریتونیک، از شاخه های زبان سلتی صحبت می کنند که با زبان انگلیسی ترکیب شده و اکثر آن ها هم عاشق راگبی و فوتبال هستند و در روزهای مسابقه، در شهر غلغله و هیاهوی عجیبی برپا می شود. این شهر که در زبان ولزی به آن کائردید (Caerdydd) می گویند، شهری بسیار قدیمی بوده که ریشه اش به سلتی های بریتانیایی باز می گردد و ریشه اش به چیزی در حدود عصر آهن. توصیه می کنم که سفر به شهر تاریخ و فرهنگ، تفریح و ورزش، هنر و جشتواره را به هیچ عنوان از دست ندهید.