وست واگویا نامی است که قبلا به این بهشت مجسم اطلاق می شد، اما پس از مدتی تغییر کرد تا لوفوتن، نامی باشد که همیشه در خاطر کسانی که یک بار دیده اندش، بماند و گردشگرانی نیز که آرزوی سفر به آن را دارندف لوفوتن را با منظره عجیب و وصف ناپذیرش به یاد بیاورند، اوج و فرودی که بر تن این مجمع الجزایر وجود دارد، قلب انسان را در سینه اش به نوسان در می آورد. دیدن غروب آفتاب در ساحل بی کرانه اقیانوسی اش، زمان را متوقف می سازد و شفق های زمستانی اش نیز که جای حرف باقی نمی گذارد. این مجمع الجزایر زیبا که بخشی از کشور نروژ می باشد، آب و هوایی سرد دارد، اما در فصل تابستان و اواخر بهار، طبیعت روی زیبای خودش را نشان می دهد. طلوع و غروب آفتاب در این منطقه بسیار عجیب بوده و هفته به هفته، زمان تابش و غروب خورشید متفاوت است و در برخی روزها، خورشید به هیچ عنوان طلوع نکرده و تمام 24 ساعت، شهر در تاریکی قرار می گیرد، مانند اکثر روزهای دسامبر و ژانویه. جمعیت 25 هزار نفره لوفوتن، اکثرا به زبان نروژی صحبت می کنند که بسیار شبیه به زبان سوئدی و دیگر زبان های منطقه اسکاندیناوی می باشد. پیش از سفرتان به این منطقه زیبا و رویایی، در نظر داشته باشید که به علت عرض جغرافیایی زیاد، تغییرات جوی در این منطقه بسیار عجیب و ناگهانی می باشد.