جمهوری پاراگوئه یا همانگونه که ما می شناسیم کشور پاراگوئه، کشوری واقع در آمریکای جنوبی است که از سوی جنوب و جنوب غربی با آرژانتین، شرق و شمال شرق با برزیل و از شمال غرب با کشور بولیوی دارای مرز مشترک زمینی می باشد. زمین های این سرزمین در دو سوی رودخانه پاراگوئه قرار دارند که از میانه کشور یعنی از شمال به جنوب آن در جریان است. در کنارهٔ جنوب شرقی، رودخانهٔ پارانا قرار دارد که سد ایتایپو، بطور مشترک با برزیل بر روی آن احداث شده است. این سد در حال حاضر بزرگترین نیروگاه برق آبی در دنیا است و تقریباً تمام برق مورد نیاز پاراگوئه را تأمین می کند. امروزه پاراگوئه بزرگترین صادرکنندهٔ نیروی برق آبی در دنیا است.
برای اولین بار اروپایی ها اوایل قرن 16 میلادی سرزمین پاراگوئه را کشف کردند و شهر آسونسیون توسط جهانگرد اسپانیایی خوان د سالارز بنا نهاده شد. در سده ی هجده، این شهر به مرکز ایالت مستعمره اسپانیایی و جایگاه اولیه هیئت جامعه ی یسوعی و محل سکنی گزینی در آمریکای جنوبی تبدیل شد. یسوعیان این کشور را از 1609 تا زمان اخراجشان در 1767 تحت کنترل داشتند. پاراگوئه از زمان استقلال از اسپانیا در 1811 گرفتار دیکتاتورهای بسیار شدید شد. از جمله ژنرال خوزه فرانسیا که این کشور را به طور کامل منزوی ساخت. جنگ با آرژانتین و برزیل و اوروگوئه بین 1865 تا 1870، به قیمت از دست رفتن بیش از نیمی از مردم کشور و سرزمین های بسیار برای پاراگوئه تمام شد. پاراگوئه درتاریخ14 مه 1811 با برانداختن متولیان اسپانیایی، استقلال خود را اعلام کرد.