لیست تورها نائورو

جمهوری نائورو یا همانگونه که ما میشناسیم نائورو، کشوری جزیره ای و کوچک واقع در منطقه میکرونزی اقیانوسیه است. این کشور در اقیانوس آرام جنوبی واقع شده و در گذشته به آن جزیره دلپذیر گفته می شده است. همین طور نائورو کم جمعیت ترین کشور جهان پس از واتیکان است و با توجه به مساحتی که دارد، کوچکترین جمهوری در جهان شناخته می شود. نزدیک ترین همسایه این کشور جزیره بانابا در کشور کیریباتی است که در 300 کیلومتری شرق نائورو واقع شده است.

تاریخ

این کشور جزیره ای 3 هزار سال پیش توسط مردمان جزایر میکرونزی و پلی نزی مسکونی شد. پیشینه اصلی اهالی جزیره، آبزی پروری بود و با به دام انداختن بچه ماهی های ایبیجا، آن ها را در آب شیرین تالاب بوآدا پرورش داده و به این طریق منبع غذایی مطمئنی برای خود ترتیب می دادند. نارگیل و میوه پاندانوس هم از دیگر مواد خوراکی اهالی بود.
اولین شخص غربی که از این جزیره بازدید کرد ناخدا و شکارچی نهنگ اهل بریتانیا جان فرن بود که در سال 1798 به این جزیره رسید و آن را جزیره دلپذیر نامید. از آن پس جزیره نشینان رفته رفته با اروپایی های شکارچی نهنگ و با بازرگانان تماس پیدا کردند و این شکارچیان منابع جزیره را تحلیل برده و آب شیرین جزیره را نیز بیش از اندازه مصرف کردند. در این زمان افراد شورشی جدا شده از کشتی های اروپایی، شروع به زندگی در این جزیره کردند. جزیره نشینان بومی نائورو با غربیان به دادوستد پرداخته و در قبال تحویل خوراک، از آن ها شراب نخل و اسلحه دریافت کردند. این سلاح ها در خلال جنگ 10 ساله قبیله ای نائورو که در سال 1878 آغاز شد مورد استفاده قرار گرفت. نائورو در سال 1888 ضمیمه آلمان شد و به عنوان بخشی از منطقه تحت الحمایه جزایر مارشال آلمان درآمد. ورود آلمانی ها به جنگ داخلی پایان داد و پادشاهان به عنوان حاکمان این جزیره استقرار یافتند. نامدارترین پادشاه این دوران، آوویدیا نام داشت. آلمانی ها برای تقریباً سه دهه بر نائورو حکومت کردند. روبرت راش، یک تاجر آلمانی که با یک زن بومی ازدواج کرد، نخستین اداره کننده جزیره بود و در سال 1890 منصوب شد.
در سال 1914، با وقوع جنگ جهانی اول، نائورو توسط نیروهای استرالیایی تصرف شد. استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا در سال 1919 «توافقنامه جزیره نائورو» را به امضا رساندند که برپایه آن نهادی به نام کمیسیون فسفات بریتانیا (BPC) ایجاد شد و حق استخراج معادن فسفات به این نهاد اختصاص یافت. این جزیره در سال 1920 با بیماری همه گیر آنفلوآنزا روبه رو شد که مرگ و میر 18 درصد از بومیان نائورویی را در پی داشت. در سال 1923، جامعه ملل قیمومت نائورور را به استرالیا داد و بریتانیا و نیوزیلند را به عنوان دو قیم همراه استرالیا بر این جزیره اعلام کرد.
در دسامبر سال 1940، دو ناو جنگی کمکی آلمانی به نام های کومت و اوریون پنج کشتی تدارکاتی را در آب های نزدیک به نائورو غرق کرده و کومت معادن فسفات نائورو، انبارهای ذخیره سازی نفت، و باراندازهای ساحلی جزیره را گلوله باران کرد.
سربازان ژاپنی نائورو را در 25 اوت 1942 اشغال کردند. ژاپنی ها فرودگاه کوچکی در جزیره ساختند که برای اولین بار در 25 مارس 1943 بمباران شد تا از رسیدن مواد غذایی به نائورو جلوگیری شود.
در سال 1989، نائورو بر سر شیوه اداره جزیره توسط استرالیا به ویژه بی اعتنایی استرالیا به مسئله اصلاح آسیب های زیست محیطی ناشی از استخراج معادن فسفات، از آن کشور به دیوان بین المللی دادگستری شکایت کرد. نائورو و استرالیا موفق شدند در یک توافق خارج از دادگاه، در مورد بازسازی مناطق استخراج شده نائورو به توافق برسند.