جزایر ویرجین بریتانیا مجمع الجزایری است واقع در دریای کارائیب که بین دریای کارائیب و اقیانوس اطلس شمالی واقع شده و از شرق با پورتوریکو و شمال شرق با جزایر ویرجین آمریکا همسایه است. جزایر ویرجین بریتانیا از جزایر اصلی تورتولا، ویرجین گوردا، انجادا، جاست ون دیک و بیش از 50 جزیره کوچکتر تشکیل شده است که حدود 15 جزیره آن ساکن دارد.
تاریخ
این جزایر را کریستف کلمب در سال 1493 کشف کرد البته زمانی که پا به جزیره گذاشت افراد بومی را مشاهده کرد. تا سال 1596 بیشتر بومیان یا از جزیره فرار کردند یا به وسیله مهاجرانی که پا به جزایر ویرجین بریتانیا گذاشتند به قتل رسیدند. در سال 1648 مهاجران هلندی در این جزایر مستقر شدند.
سال 1672 جزایر ویرجین بریتانیا، ضمیمهٔ بریتانیای بزرگ شد. مهاجرین خارجی که بیشتر بریتانیایی تبار بودند از بردگان آفریقایی با حداقل مزایا به عنوان کارگر در مزارع نیشکر استفاده می کردند که با بردگی در نیمهٔ اول قرن نوزدهم این روش نیز منسوخ شد.
جزایر ویرجین بریتانیا از سال 1872 تا سال 1960 به عنوان قسمتی از جزایر لیوارد شناخته می شد که در سال 1960 از مجموعه جزایر لیوارد جدا شد. در اول ژوئیه 1956 بریتانیا به این جزایر خودگردانی نسبی داد و به همین علت این روز در جزایر ویرجین روز ملی و تعطیل رسمی است. در سال 2006 میلادی دیوید پیری به عنوان فرماندار و رالف اونیل به سمت نخست وزیر منصوب شدند.