اندونزی کشوری زیبا که به شکل قوس در طول
خط استوا کشیده شده و در آسیای جنوب شرقی و
اقیانوسیه قرار دارد. این کشور که یک مجمع الجزایر تشکیل شده از 17508
جزیره و 33 استان است، با داشتن جمعیتی حدود 238 میلیون نفر، چهارمین کشور پر جمعیت در دنیا شناخته شده است. با وجود جمعیت زیاد و مناطق پر تراکم،
اندونزی جنگل های گسترده ای دارد و دومین سطح از تنوع زیستی جهان را در خود جای داده است. با اینکه از نظر منابع کشوری غنی است اما با این وجود بخش بزرگی از مردمان این سرزمین همچنان در فقر به سر می برند. گینه نو، مالزی، تیمور شرقی، استرالیا، فیلیپین و سنگاپور همسایگان این کشور هستند.
زیبایی های بیش از حد و داشتن لقب بهشتی در زمین باعث شده تا سالانه میلیون ها گردشگر به این کشور سفر کرده و از جزایر آن دیدن کنند.
مجمع الجزایر اندونزی در قدیم سلطان نشین بودند تا آنکه در قرن شانزدهم اسپانیایی ها و پرتغالی ها آن را تصرف کردند. کمپانی شرقی هلند اول قرن هجده، حکومت اندونزی را دست گرفتند. سال 1740، هلندی ها شورش مردم جاکارتا را با کشتار 20 هزار اندونزیایی و چینی در هم شکستند. تا سال 1942 میلادی این کشور متعلق به هلند بود و از 1942 تا 1945 تحت اشغال ژاپن درآمد. اندونزی تا پایان جنگ جهانی دوم مستعمره هلند بود و طول جنگ به اشغال ژاپن درآمد تا اینکه در سال 1945 اعلام جمهوری نمود و پس از چهار سال جنگ با هلند در سال 1949 مستقل شد.
احترام به افراد مسن در این کشور از اهمیت بالایی برخوردار است. اندونزیایی ها هنگام سلام و خداحافظی دست تکان می دهند آن هم با دست راست. به یاد داشته باشید که هنگام سلام و خداحافظی دست تکان دهید و اگر خیلی صمیمی شدید می توانید روی شانه یکدیگر دست بزنید. صدای بلند تحقیرآمیز تلقی می شود از این رو آن ها با صدای بلند صحبت نمی کنند جز در مواردی خاص.