قدیمی ترین سینماهای تهران | اجسادی در پارکینگ !!

کودکی و نوجوانی بسیاری از ماها در دورانی گذشته که تماشای فیلم در سینما، امری ساده و رایج نبوده، چه متولدان دهه 40 برای دیدن فیلم های عاشقانه فردین و بهروز وثوقی باید با هزار دردسر از خانواده اجازه می گرفتند و تازه پول سینما را هم با مشقت و سختی از کار کردن در نانوایی، باغبانی و.... جور می کردند یا متولدان دهه 50 که عاشق و شیفته فیلم های هندی بودند و برای دیدن چند لحظه قهرمان بازی های آمیتا باچان باید دستگاه ویدئوی خانگی را که آن موقع ها داشتنش جرم بود، دزدکی به خانه می آوردند و چندان از سینما رفتن خبری نبود. برای بچه های دهه شصت هم که یک سینما بود و یک جمشید هاشم پور. خلاصه که سینما یکی از نوستالژی های بزرگ هر نسلی می باشد اما اهمیتش برای نسل های قبلی بیشتر است زیرا آن موقع نه از کامپیوتر خبری بود، نه لپ تاپ و گوشی هوشمند و نه سینمای خانگی. به همین دلیل هم نسل قبلی ما از تخریب قدیمی ترین سینماهای ایران بسیار ناراحتند، جایی که شاید نیمی از خاطرات خوب زندگیشان را در آن گذرانده اند. آمارها نشان می دهد که رشد جمعیت در ایران در 35 سال اخیر، 127 درصد اما متاسفانه رشد ساخت سینما منفی 44 درصد بوده است که این خود نشان از فقر فرهنگی دارد. نکته ناراحت کننده ماجرا اینجاست که نه تنها سینماهای جدید زیادی در این سال ها ساخته نشده، بلکه سینماهای قدیمی نیز که جز اولین ها بوده اند، تخریب شده و تنها اجسادی از این ساختمان ها باقی مانده که به مخروبه یا پارکینگ تبدیل شده اند، مثل سینما رادیو سیتی تهران که حدود 40 سال پیش، اولین فیلم سه بعدی در ایران در آن به نمایش درآمد. این اتفاق در اکثر شهرهای ایران اتفاق افتاده و بارزترین آن ها می توان در جای جای شهر تهران مشاهده نمود. با همگردی همراه باشید تا سری به قدیمی ترین سینماهای تهران بزنیم که متاسفانه امروز تنها تابلویی از آن ها باقی مانده است.