صنعت گردشگری یکی از شاه کلیدهای اصلی رونق اقتصادی به شمار می رود

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، صنعت گردشگری یکی از شاه کلیدهای اصلی رونق اقتصادی به شمار می رود.

فراگیری ویروس کرونا و بالتبع آن افزایش آمار مرگ و میر جهانی طی چند سال گذشته سبب متحمل شدن آسیب ها و لطمات سنگینی مالی و اقتصادی به کشورهای گردشگرپذیر شد که در این بین، ایران نیز علیرغم دارا بودن ظرفیت های بسیار غنی از منظر قدمت تاریخی بیش از 2500 ساله اش از این امر مستثنی نشد؛ اما با مرور زمان و تداوم امر واکسیناسیون، هم اکنون شاهد ریشه کنی و کاهش بسیار زیاد لطمات کووید 19 و رونق گیری مجدد این صنعت در برخی از کشورها هستیم؛ بطور مثال وزارت گردشگری ژاپن طی چند روز گذشته راهنما و شیوه نامه ای برای آژانس های مسافرتی و هتل ها در آستانه از سرگیری سفرهای گردشگری به این کشور منتشر کرد که براساس آن، ورود اتباع 98 کشور که کمترین خطر ابتلا به ویروس کرونا در آن مشاهده می شود، مجاز شناخته شده است.

واقعیت آن است که برخی دولت ها از همان روزهای اوج گیری کرونا و همزمان با لغو روادید گردشگری برای مقابله با شیوع این بیماری فراگیر، اقدام به تدوین نقشه راهی متقن و منسجم برای دوران پساکرونا شدند تا پس از توقف این چرخه فراگیر بتوانند در اولین فرصت عرصه را برای پذیرایی گردشگران خارجی مهیا سازند؛ اما به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران هر چند در زمینه جذب گردشگر از ظرفیت های بسیار غنی تاریخی، معنوی و مذهبی برخوردار است اما آنگونه که شایسته است؛ نتوانسته از این نقاط قوت که موهبتی الهی بشمار می رود؛ نهایت سودمندی را کسب و به موفقیت های چشمگیری دست یابد.

این در حالی است که اهتمام ویژه برای رونق بخشی به صنعت گردشگری می تواند از جمله راهکارهای مفید و ارزشمندی برای خنثی سازی یا کم اثر کردن تحریم های ظالمانه و نیز معرفی چهره واقعی از این کشور به جهانیان برخلاف تبلیغات فریبنده امپراطوری رسانه های آمریکایی عرضه کند؛ اما با این وجود جای تعجب است که با داشتن چنین منافع سترگی برای نظام، وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری که سابقه مدیریت رسانه ملی را نیز در کارنامه دارد تاکنون فقط یک نشست خبری با اهالی رسانه آن هم بدون حضور معاونان و مدیران کل وزارتخانه در مقام پاسخگویی داشته و این در حالی است که مولفه هایی همچون اشتغالزایی، ارزآوری و درآمدزایی از جمله اهداف دولت سیزدهم بیان شده است.

همچنین براساس سند چشم انداز بیست ساله، سهم ایران از شمار گردشگران جهانی بایستی به 1.5 درصد و از درآمد گردشگری جهانی باید به 2 درصد در سال 1404 افزایش یابد؛ بگونه ای که جمهوری اسلامی ایران در سال 1404 سالانه نزدیک 30 میلیارد دلار از محل گردشگر ورودی درآمد کسب کند اما به نظر می رسد با تداوم چنین روندی، دستیابی به 2 درصد از درآمد جهانی گردشگری امری غیر محتمل باشد؛ چرا که براساس آخرین آمارها، تا قبل از شیوع کرونا بالاترین رقم درآمد سالانه ایران از گردشگری 12 میلیارد دلار بوده که این میزان معادل کمتر از یک درصد از درآمد گردشگری جهان بوده است.

هم اکنون با کاهش میزان مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا، بسیاری از کشورها در سودای افزایش درآمدزایی ارزی از این صنعت هستند؛ اما مسئولان و مدیران متولیان این امر در کشور هنوز برنامه ریزی مشخصی را در این زمینه اعلام نکرده اند یا هنوز برنامه ملی گردشگری با گذشت بیش از دو دهه به تدوین جامع و کامل نرسیده است.

همچنین بسیاری از استانهای کشور یا فاقد طرح جامع گردشگری یا در مرحله مطالعاتی هستند که چنین روند و سیاستی سبب برخوردار نشدن از نقشه راهی منسجم شده و نتیجه آن نیز حیف و میل بیت المال است بگونه ای که هر مدیر و مسئولی نسخه هایی را برای گردشگری پیچیده و بودجه های هنگفتی نیز دریافت می کنند اما با گذشت چند صباحی آن طرح ها به کتابخانه ها منتقل می شوند و در نهایت، تنها عایدی این طرح ها خاکهایی است که طی سالها کنج نشینی در قفسه ها به خوردشان می رود.