پارک جنگلی تیجوکا؛ جاذبه ای دیدنی و متفاوت در برزیل

دیدن پارکی که بکر و دست نخورده بوده و تمام درختان آن چندین و چند ساله باشند، دل هر طبیعت دوستی را به وجد می آورد. پارک جنگلی تیجوکا برزیل هر عاشق طبیعتی را وسوسه می کند و او را به سمت خود میکشد. برای دیدن این زیبایی باید به ریودوژانیرو سفر کرد. با ما در این مقاله خواندنی و جالب همراه باشید تا بدانید که پارک جنگلی تیجوکا کجاست و با زیبایی های آن بیش از پیش آشنا شوید.

تاریخچه پارک

تیجوکا بزرگترین جنگل درون شهری در کل جهان بوده و قدمت آن به سال 1861 بر می گردد. این پارک در سال 1861 و به فرمان پادشاه پدرو دوم بنا شد. این پارک اول ماحصل رشد سریع مزارع در قرن 18 و برچیده شدن آنها در قرن 19 بود. سپس، جنگل به فرمان پادشاه بنا شد. با اینکه تاریخ بنیاد ریو به سال 1565 باز می گردد، اما این پارک و جنگلهای آتلانتیک تا آغاز قرن 18 میلادی کاملا دست نخورده و بکر باقی مانده بودند. در این زمان، با رایج شدن کشاورزی و گسترش آن در این مناطق، ابتدا کاشت و پرورش نیشکر در زمینهای جنگلی آغاز شد و سپس کشت قهوه.

این عمل به نوبه خود بسیار به این مناطق آسیب زد و خاک آن را فقیر کرد. این تغییرات در اقلیم منطقه باعث شد که تعدادی از مناطق جنگلی این ناحیه از بین بروند. این روند به تدریج افزایش یافت و موجب فرسایش خاک، تحلیل رودخانه و ایجاد کانالهای مختلف برای هدایت آب مصرفی به مزارع شد. در نهایت، در نیمه نخست قرن نوزدهم میلادی ساکنان ریودوژانیرو با مشکل شدید کمبود آب مواجه شدند. تمامی تلاشهایشان برای رفع نابسامانی موجود نتیجه مثبتی نداشته و در نهایت، مقامات تصمیم می گیرند تا در سال 1856 میلادی کاربری زمین های اطراف شهر را تغییر داده و مزارع را به کلی جمع کنند.

عملیات درختکاری با نظارت مستقیم توماس دی گاما، فرماندار آن دوره انجام شد. وی در قرن نوزدهم موجبات تاسیس این پارک ملی را فراهم کرد. این اعمال علاوه بر رفع مشکل کم آبی، موجبات حفظ گونه های گیاهی و جانوری پارک جنگلی تیجوکا برزیل را نیز فراهم نمود. تیجوکا به زبان پرتغالی به معنای مرداب هست و پرتغالی ها ساکنین اولیه برزیل بودند. در قرن 19 هم کلیسای مرینگ به این مجموعه اضافه شد. این پارک در سال 1961 به عنوان پارک ملی معرفی شد و در آن زمان حدود 3200 هکتار وسعت داشت. یونسکو پارک جنگلی تیجوکا برزیل را در سال 1991 بعنوان یک زیست کره معرفی کرد.

دیدنی های پارک ملی

این پارک در جنوب شرقی برزیل بوده و هم اکنون مساحتی بالغ بر 3 هزار و 951 هکتار از مناطق ماکیچو دا تیجوکا را در بر میگیرد. تیجوکا همچنین بزرگترین منطقه جنگلی مسکونی بوده و بخشهایی از تپه ها و کوههای مشهور شهر را در خود جای داده است. تیجوکا دقیقا در پشت باغ گیاه شناسی ریودوژانیرو قرار گرفت. این پارک هر ساله پذیرای بیش از دو میلیون گردشگر از سراسر دنیا هست. شاخص ترین نشانه در این پارک ملی و حتی در ریودوژانیرو، مجسمه مسیح نجات دهنده است. این مجسمه به نوبه خود یکی از عوامل جذب توریست به این مکان محسوب می شود. حتی، دیده شده که توریست ها برای عکس گرفتن از آن بالا می روند. این مجسمه در نوع خود بی نظیر بوده و برای اهالی ریو نشانه باارزشی هست.

آبشار 100 فوتی کاسکاتینها (Cascatinha) از جاذبه های این پارک ملی بوده و همچنین آبشارهای دیگری نیز هستند که زیبایی و جذابیت بی نظیری را به این پارک ملی بخشیده اند. همچنین، در این پارک ملی کلیسای کوچکی با نام میرینگ (Mayrink) وجود دارد که در نوع خود جاذبه ای برای گردشگران علاقمند محسوب می شود. براساس مقاله پارک جنگلی تیجوکا کجاست، باید بدانید که دیوارهای این کلیسا با نقاشی های کاندیدو پرتناری، معروف ترین نقاش برزیلی پوشیده شده و خود این نقاشی ها نیز از برجسته ترین عوامل جذب توریست به این منطقه هستند.

گونه های گیاهی و جانوری پارک

این پارک خانه 330 گونه گیاهی هست. تعدادی از گونه ها بومی همان منطقه و تعدادی به وسیله انسان به آن منطقه آورده شده که همین مسئله موجب تنوع فراوان گیاهی شده است. این گونه ها در حال انقراض هستند. پس، بهتر است وقتی به این پارک ملی سفر کردیم، مراقب این گونه ها باشیم. بنابر تحقیقات دانشمندان در ریو، علت اینکه هوای ریو نسبت به مناطق اطرافش 9 درجه خنک تر بوده، وجود این جنگل بی نظیر با گونه های گیاهی هست. در این پارک گونه هایی وجود دارند که فقط در این جنگل بوده و با انقراض آنها دیگر نمیتوان در هیچ کجای دنیا این گونه ها را از نزدیک لمس کرد.

همچنین، 100 گونه جانوری از جمله انواع حشرات، پرندگان، دوزیستان، خزندگان، گونه های خاص مارها و پستانداران کوچک نیز در این پارک ملی زیبا زندگی می کنند. براساس مقاله پارک جنگلی تیجوکا کجاست، باید بدانید که گونه های کمیاب جانوری موجود در این پارک بسیار باارزش هستند. بعضی از این گونه ها در حال انقراض بوده و بعضی هم منقرض شده اند. به همین دلیل، از آنها با دقت بسیار محافظت می شود. در این جنگل علاوه بر گونه های بکر گیاهی و گونه های کمیاب جانوری، تفریحات مهیج جنگلی برای توریست ها فراهم شده که استفاده از آنها خالی از لطف نیست.