نقش پر رنگ بازیگران زن در سریال ها + عکس

سینما گرام/ یادداشتی از دامون قنبر زاده به بهانه حضور پر رنگ بازیگران زن در سریال ها را در این مطب بخوانید.

بعد از تعطیلی سینماها و گرم شدن بازار سریال سازی، فرصت بیش تری برای بازیگر ان زن به وجود آمد تا خودی نشان بدهند. اگر پاشنه ی سینمای ما بیش تر روی چند چهره ی مردانه می چرخید، حالا به نظر می رسد زن ها به ستاره های سریال ها تبدیل شده اند تا حدی که حتی مردها را هم زیر نفوذ خود گرفته اند وغالباً بار اصلی درام را حمل می کنند

تنوع نقش های بازیگران زن نشان می دهد که چه ظرفیت خوبی برای به اثبات رساندن قدرت بازی آن ها وجود داشت که شاید تا به حال به دلیل عدم تنوع داستان هایی که در سینما گفته می شد، چندان بروز پیدا نکرده بود.

مثلاً نگاه کنید به رعنا آزادی ور در «زخم کاری». زنی آرام اما به همان اندازه ترسناک که تشنه ی پول و قدرت است. هم معصوم است و هم ملعون. انگار گذشته ی تیره وتارش، چراغ راه آینده ی رو به تباهی اوست. یکی از بهترین عکس العمل هایش زمانی ست که ناگهان از زنی آرام به زنی خطرناک تبدیل می شود و به همسرش جواد عزتی حمله می کند تا حواس مرد را برای ادامه ی کارهای خبیثانه اش جمع کند. این تغییر حالت ناگهانی، یکی از نقاط عطف بازی اوست. آزادی ور یکی از بهترین بازی های کارنامه اش را ایفا می کند

یا آزاده صمدی را در «می خواهم زنده بمانم» تماشا کنید که واقعاً آدم از او می ترسد نگاه های خیره اش که انگار در تمام عمر حتی یک بار هم پلک نزده، در دل مخاطب آشوب به پا می کند. نگاه هایی که همراه با تُن صدای خاص صمدی، به طرف مقابلش نفوذ می کند و او را از هم می درد. چادر سر کردن های عجیبش، تبدیل به موتیفی مرموز از شخصیت او می شوند و صمدی با همان چادر سر کردن ها، برای خودش شخصیت می آفریند.

یا ژاله صامتی در «زیر خاکی» که کولاک می کند و با آن شخصیت ساده و صمیمی که زیر گریم و لباس هایی بامزه جا خوش کرده، طناز و درجه یک است و نشان می دهد یکی از بهترین بازیگران زنی ست که می تواند اندازه ی بازیگران مرد کمدی قدرت عمل داشته باشد. سحر دولتشاهی در «می خواهم زنده بمانم» نیز هست. زنی صلح جو، باگذشت وعاشق. غمی عمیق در شکل نگاه و فرم لب هایش نهفته که تقابلش با حامد بهداد را دیدنی می کند. تغییر حالتش از خشم و نفرت به صلح و آشتی عالی ست.

همگی این بازیگران، با تمام حس وحال های متفاوتی که نقش می زنند، زنان عملگرایی هستند که نبض مردها را در دست دارند. زنان مقتدری که تاکنون در فیلم های سینمایی نمونه های چندانی از آن ها ندیده بودیم.