این روزها از کن بزرگ جز یک روستای دور چیزی نمانده است. زمانی تهران دور از این عظمت امروزی به دو بخش «شمیرانات» و «کن» تقسیم می شد. این روستا این روزها برای بخش عظیمی از تهرانی های آن زمان، دروازه ورود به تمدن و آبادی به شمار می رفت. مظهر این آبادی، از سمت غرب -یعنی روستاهای سولقان، کیگا و کشار و... «دروازه امامزاده محمد» ورودی شمال غرب کن بود که با چند درخت و رودخانه و قهوه خانه در میدانچه این دروازه، مسافران و تجار را به اولین آبادی که به شهر وصل می شد، می رساند.