برخی گفته اند که در زمان مامون الرشید خلیفه عباسی، مرد محترمی به نام سیدمحمد والی که به قول اهالی از اعقاب حضرت امام چهارم(ع) است به اینجا پناهنده شده و مدتی دور از اغیار در این ده زیبا زندگی می کرده است. هنگام ورود این شخص به این ده، همسر و چهار پسرش نیز به دنبالش بوده اند. به نقلی، این شخص جد سادات فعلی درکه است. از ساکن شدن این شخص محترم در درکه مرکزیتی پیدا شده و کسان دیگری از اولاد علی(ع) که از ظلم و ستم خلفای جابر عباسی در ناراحتی و فشار بوده اند به این مکان می آیند که امامزاده عزیز(ع) و برادرزاده اش امامزاده مطیب، جزء این دسته اند.