بقعه خواجه تاج الدین

بقعه خواجه تاج الدین در قرن 9 هجری بنا شده و در خیابان فاضل نراقی، کوچه مسجد آقا بزرگ جای دارد. این بنا در 11 بهمن 1334 با شماره 400 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بقعه در نزدیکی مسجد آقا بزرگ جای گرفته و مجموعه ای از مسجد، مدرسه، مناره، آب انبار، خانقاه و بقعه بوده که امروزه تنها دو گنبد آجری قرینه و خانقاه آن دیده می شوند. خواجه تاج الدین و دو برادر دیگرش خواجه عماد الدین محمود و خواجه زین الدین آثار و بناهای مهمی را ایجاد کرده اند که بقعه و خانقاه فوق از آن جمله اند. بقعه خواجه تاج الدین مدفن دو تن از امامزادگان به نام شاهزاده اسحاق و شاهزاده ابیطالب، فرزندان شاهزاده حمزه بن موسی بن جعفر بوده و براساس طرح چهار گوش و پوشش گنبدی کم خیز ایجاد گشته است.

این دو بنا توسط رواق بزرگ صفه داری به همدیگر متصل می شوند. قبور امامزادگان با کاشی های معرق زیبایی پوشیده شده و داخل صندوق چوبی مشبکی جای گرفته اند. در میان سقف آن هم ترنج گردی با کاشی های معرق عهد مغول ساخته شده و پیرامون ترنج آجر کاری هایی به شیوه رسمی بندی و سپس تزئینات مقرنس انجام گرفت. گنبد شرقی پس از درگذشت حاج ملا محمد حسن قطب نطنزی بر روی آرامگاه او ایجاد گشت و تزئیناتی هم در داخل آن به اجرا درآمدند.