آتشکده کرکویه

آتشکده کرکویه مربوط به دوره ساسانیان است و در سیستان، در شهرستان هیرمند و در مرکز روستایی با همین نام واقع شد. این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره 119 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. دیرینگی آتشکده کرکویه را به زمان کیخسرو نسبت داده اند و بنابر روایات، کرکویه تا سده هفتم هجری آباد بوده است. این بنا از آتشکده های مهم ایران بوده و موبدان آن نیز جایگاه ویژه ای را دارا بودند بگونه ای که در تاریخ آمده، فردوسی جهت نگارش شاهنامه و تحقیقات خود نزد موبد این آتشکده آمده است.

کرکویه شامل یک دیوار خشتی چینه ای از یک برج دفاعی شهر باستانی است. این آثار شامل تعدادی از بناهای بزرگ و کوچک بوده و این بخش دارای تالاری به درازای 11 متر و پهنای 8٫5 متر است. براساس توصیفات مورخان دوران اسلامی، این اثر تاریخی دارای دو قبه بزرگ بوده و بر هر قبه هم شاخی چون شاخ گاوی بزرگ ساخته بودند و آتشگاه در زیر آن دو قبه قرار داشت. از دیگر مشخصه های معماری آن، آجرهای بزرگ دوره ساسانی است. خانه های پیرامون آن مربوط به دوره قاجار بوده و زیباترین آنها اتاق گچبری هست.