رافائل با نام اصلی اس اس رافائلو، یک کشتی اقیانوس پیمای ایتالیایی بود که در سال 1976 به ایران فروخته شد. رافائل یکی از جاذبه های دیدنی شهر بوشهر بوده که توسط دولت پهلوی و به عنوان تسویه بدهی تسهیلاتی ایتالیا که از سالها قبل گرفته شد و دلیل آن هم عدم توانایی ایتالیایی ها برای بازپرداخت بدهی پیشینشان بود، تصاحب گشت. قرار بود هنر تاریخی طراحی ایتالیایی ها با هنر و صنعت مهندسی کشتی سازی آن زمان در هم ممزوج شود و دو شناور بزرگ را ایجاد کند. طراحی ها در ابتدا دو کشتی را با بدنه سیاه رنگ و دو دودکش بزرگ سفید نشان می داد اما برخلاف دیدگاه سنتی کشتی سازان ایتالیایی، طراح این پروژه تصمیم به طراحی یک کشتی مدرن گرفت.
بنابراین، دوباره تیم طراحان دست به کار شدند و کشتی را با بدنه سفید همراه با دو دودکش بزرگ مشبک به سرپرستی پروفسور موتورینو، استاد دانشگاه پلی تکنیک تورین طراحی کردند. طراحی غریب و بی سابقه ای شده بود. در 16 سپتامبر 1962 ابتدا کلید ساخت خواهر کوچکتر، کشتی میکل آنژ زده شد. پنج ماه بعد هم ساخت جفت بزرگتر این کشتی آغاز گشت و رافائل نیز رخ نشان داد. سه سال بعد یعنی در 1965 بود که کشتی میکل آنژ به آب انداخته شد و سفر خود را میان بندر جنوا و نیویورک آغاز کرد.
کمی بعد، رافائل به طول 276 متر و عرض 31 متر ساخته شد. رافائل را از همان ابتدا بسیار بزرگتر و مجلل تر ساخته بودند و فقط در دریای مدیترانه به سفرهای دریایی فرستاده میشد. پهنای کشتی رافائل ایتالیایی حدود 60 متر بوده و گنجایش 1800 مسافر را نیز داراست. این کشتی لقب شهرک دریایی را به خود گرفته و دلیل آن هم وجود امکانات متنوع و کافی بوده که در آن نیز فراهم بوده است. این امکانات عبارتند از 6 استخر مخصوص کودکان و بزرگسالان و 750 سوئیت بزرگ و کوچک که در آن حمام هایی با مرمرهای گرانبهای ایتالیایی ساخته شده بودند.
از دیگر امکانات کشتی رافائل میتوان به سالن های سینما و تئاتر، زمین های ورزشی، استخر، هتل، تالارهای باشکوه، رستوران و…اشاره کرد. هیچ کدام از کشورهای پیشرفته آن زمان چنین کشتی را نداشتند. هدف گرفتن رافائل هم این بود که در یکی از جزایر ایران مستقر شود و جاذبه ای برای جهانگردان خارجی از جمله ثروتمندان کشورهای حاشیه خلیج فارس باشد. در زمان جنگ ایران و عراق، کشتی رافائل مورد هدف موشک های عراقی قرار گرفت و بسیاری از قسمت های آن خراب شد و اگرچه قابل تعمیر بود اما هیچ اقدامی برای نجات آن انجام نشد.
تمام تجهیزات و امکانات کشتی در حد امکان باز شد بطوریکه سیستم مخابراتی داخل کشتی در پایگاه دریایی بوشهر بعنوان یک تلفن داخلی مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین، سیستم مخابراتی این کشتی تا سال 1384 فعال بود و اغلب منازل مسکونی از آن استفاده می کردند. در طول جنگ با یدک کش محل قرارگیری این کشتی را 1000 متر در کنار ساحل جابجا کردند اما مجدد توسط یک موشک مورد اصابت قرار گرفت و بعدها به زیر آب رفت.
بعد از آن نیز هیچ اقدامی برای نجات این مروارید گرانبها انجام نشد و رافائل در اعماق خلیج فارس غرق شد و مورد هجوم غواصان محلی قرار گرفت. تمامی گنجینه هایی که درون این کشتی به کار برده شده بود به یغما رفت. بقایای این کشتی غرق شده هم اکنون در فاصله دو کیلومتری نیروگاه اتمی و در عمق 7 متری سطح آب دیده می شود.
چرا حالا که وجود نداره جز جاهای دیدنی است؟
عالی هستش
فقط جون میده برای ماهیگیری
راست میگه از شهر دیگه که قصه شو نمیفهمم حرف نزنه کجای بوشهر هست شب کل شهر دور میزنیم ساحلی بهمنی فرودگاه کل بوشهر هر شب با موتور هستیم ولی کی به ما نگفته
ما اومدیم بوشهر ولی برای دیدن رافائل گفتن نیاز ب آموزش غواصی و رفتن زیزآب هست.
بله همین طوره
باسلام. میشه داخلش رو دید؟ میزارن بریم داخلش؟ بلیط داره؟
کشتی زیر آب هست.
حیف شد
پاسخ من به آقای پیمان محمدی: باید بگم که میکلانژ از رافائل خیلی کوچیکتر بود میکلانژو به پاکستان فروختن که اوراق بشه نه ایرانیا
اگه اشتباه نکنم این کشتی زمان جنگ هدف بمباران قرار گرفت و نابود شد . متاسفام