شهر تاریخی جولیان

محوطه تاریخی جولیان آبدانان نمادی از معماری ایران باستان و تاریخ کهن ساسانی است. در شمال شرقی شهر قدیمی جولیان نیز دژ جولیان قرار گرفت. شهر تاریخی و قلعه جولیان با شماره های 27160 و 26885 در سال 1388 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند. شهر تاریخی جولیان آبدانان که نمادی از معماری ایران باستان است، در روستای چم کبود قرار دارد. جولیان شامل سه بخش اماکن مسکونی، چهار طاقی و آتشکده و قلعه دفاعی بوده است.

این شهر در زلزله ای ویرانگر در سال 334 هجری قمری کاملا تخریب شده و هم اکنون تنها به صورت تپه ای با برخی سنگ های بجا مانده از آن دوران دیده می شود. در ساخت آن از سنگ، قلوه سنگ، گچ نیم کوبیده شده با پلان مستطیل و مربع که عرض دیوارهای آن قطور و دارای طاق، پنجره و درهای کوتاه بوده، استفاده شد. جولیان به معنی خانه زندگی و آب به عنوان یکی از عناصر مقدس و مورد نیاز مردم زاگرس میانی از جمله مردم شهر جولیان بوده است. در زمان های نسبتا دور، جولیان با نخجیر کول رو یکی از کشتارگاه های تاریخی خسروان، شاهان و عمرای عهد ساسانی در ارتباط بود و بر دشت و زمین های زراعی روستای چم کبود که یکی از حاصلخیزترین اراضی این دیار بوده، اشراف کامل داشت.