آرامگاه شاه نعمت الله ولی

آرامگاه شاه نعمت الله ولی بنایی مربوط به دوران صفویه است. این آرامگاه حدود 7 قرن قدمت دارد و هسته اولیه آن در سال 840 هجری قمری ساخته شد و کم کم گسترش یافت. این بنا 32000 مترمربع مساحت دارد و از چندین صحن تشکیل شده که شامل صحن های اتابکی، وکیل الملکی، حسینیه، میرداماد و بیگلربیگی است.

بهمنیان از سلسله هایی بودند که در مناطق جنوبی هندوستان مدت زیادی حکومت میکردند. آنها از خاندان های مسلمان حاکم بر دکن و نواحی مجاور آن بودند که از سال 748 هجری قمری تا 933 هجری قمری در این مناطق حکمرانی کرده اند. بهمنیان هند علاقه فراوانی به فرهنگ و ادب فارسی داشتند تا آنجا که برای حضور خواجه حافظ شیرازی و همینطور شاه نعمت الله ولی در دربار خود اقدامات زیادی انجام دادند، اگرچه موفق نشدند و این اقدامات نتیجه ای در بر نداشت. این خاندان از زمان احمدشاه دکنی جز مریدان و طرفداران شاه نعمت الله ولی بودند و با توجه به کتیبه موجود در بقعه شاه نعمت الله ولی، مقبره ایشان در ماهان کرمان بنا به دستور احمدشاه دکنی و به هزینه وی ساخته شده است.

از دیگر جاذبه های معماری در آرامگاه شاه نعمت الله ولی، دربهایی است که برای آستانه ساخته اند؛ دربهایی که احتمالا در هندوستان ساخته شده و بعد به ایران منتقل شده اند. برای تزئین این دربها از نقوش هندسی خاتم کاری شده و قطعاتی از عاج فیل استفاده شده است. از دیگر بخشهای این آرامگاه که امروزه مورد توجه علاقمندان قرار گرفته اند، موزه شاه نعمت الله ولی و فروشگاه کتاب است. در قسمت شمالی دالان ورودی، کتاب فروشی و در بخش زیرین این دالان موزه قرار دارد. در این موزه اشیای باارزشی نگهداری می شوند که غالب آنها با فرهنگ تصوف مرتبط هستند.