شاید بشه اینجا رو یکی از غمگین ترین موزه های جهان دونست، ساختمانی که پر از خاطرات، اسناد و مدارکیه که از نسل کشی یهودیان به دست نازی ها به جا مونده. کفش های مردمانی که یا سوخته و یا با گاز کشته شده بودن و از اردوگاه ها پیدا کردن، اسامی، قاب عکس خانواده هایی که با هم و دست در دست هم زندگیشون رو به پایان رسوندن، پدر و مادرهایی که در آخرین لحظات زندگیشون، ترس از مرگ رو در چشم فرزندانشون دیدن. خاطراتی که زندگی مردمان بسیاری بوده. تعداد قربانیان ناسیونال سوسیالیزم آلمان نازی تنها محدود به کشته شدگان نیست، بلکه بازمانده ها هم زندگی خودشون را برای باقی عمر از دست دادن، آرامش برای اونها بی معنی شد و هرثانیه با ترسی موندگار زندگی کردن، خاطراتی تلخ که گوشه ای از اون رو در این موزه میشه دید. موزه یادبود هولوکاست شاید عبرتی باشه برای عاشقان جنگ و قدرت تا صلح رو اینبار باور کنن و جنگ رو اولین گزینه برای هر بحث و کشمکش سیاسی ندونن، چون جنگ همیشه و همیشه، تنها و تنها برای مردم بوده. این موزه در تاریخ 22 آوریل 1993 میلادی، در شهر واشنگتن افتتاح شده و بایگانی بزرگی از جنایت نازی ها داره.