بایون یک معبد شناخته شده با معماری بسیار غنی و تزیین شده خمری در آنگکورِ کامبوج است. این بنا در اواخر قرن 12 و اوایل قرن 13 به عنوان معبد رسمی دولت بودایی ماهایانا و در زمان پادشاهی جاوایارمن هفتم ساخته شده. این معبد پس از مرگ جاوایارمن توسط پادشاهان هندو و بودایی تکمیل و گسترش داده شد. یکی از ویژگیهای برجسته که این معبد را از دیگر معابد اطراف متمایز کرده تعداد زیاد مجسمه های سنگی عظیمی است که بصورت چهره های خندان ساخته شده اند که بطور پی در پی در کنار هم قرار دارن و تا بلندای تراسها ادامه پیدا کرده اند. پرستشگاه بایون شامل 54 برج می باشد که حدود 200 صورت خندان در آن طراحی و ساخته شده. هر کدام از صورت های خندان نمادهای هستند از روایت های محلی که بازگو کننده باورهای قدیمی مردمان خمری می باشد. این بنا از راهرو های پیچ درپیچ با برج های شگفت انگیز از قطعات برش خورده سنگ های ماسه ای تشکیل شده که با معماری قوی و با ظرافت دقیق کنار هم قرار گرفته شده و نمای زیبایی ایجاد کرده اند. این معبد همچنین به عنوان دو مجموعه نقش برجسته که در حال حاضر بیانگر یک ترکیب غیر معمول از صحنه های اساطیری، تاریخی و همچنین پیش پا افتاده شناخته شده است.