آمریکایی ها برای اینکه عظمت و شوکت تمدن و توان مهندسی خود رو به دنیا نشون بدن و خودنمایی کنند، در دهه 30 قرن بیستم ( سال 1937) تصمیم به ساخت بزرگترین پل جهان گرفتند و افتخار این فخرفروشی به مهندس مشهور جوزف استراس سپرده شد. او قبل از آن، طراحی 400 پل متحرک رو انجام داده بود. آنها در مدت 4 سال، 35میلیون دلار برای ساخت پل "گلدن گیت" یا "دروازه طلایی" در سانفرانسیسکو هزینه کردند و در طول این مدت نزدیک به 30 کارگر برای ساخت چنین افتخاری جان خود را از دست دادند و به خاطر وزش بادهای شدید به اعماق آب سقوط کردند. حالا پس از گذشت 80 سال از عمر این پل، ساکنین شهر سانفرانسیسکو اون رو نماد شهر خود به حساب میارند. سانفرانسیسکو نقش کلیدی رو در برقراری ارتباط و اتصال نقاط مختلف داره و در واقع به استثنای پل بروکلین، هیچ پلی در آمریکا به اندازه این پل از اهمیت و محبوبیت برخوردار نیست. اما این دروازه پر افتخار و طلایی، حالا دیگه یکی از مکان هایی ست که بازدید از آن به گردشگران توصیه نمی شه. این پل بین مردم منطقه با نام پل خودکشی شناخته می شه؛ چرا که افراد زیادی در طول سال برای خودکشی به آنجا می رن و با پریدن به درون رودخانه زیر پل به زندگی شان خاتمه می دن.
سان فرانسیسکو شهری ساحلی و رویایی در ایالت کالیفرنیا است که از جاذبه های گردشگری کم نظیری برخوردار است. در این ویدیو از همگردی بخشی از شهر و جاذبه های آن را خواهید دید.
نمایش بیشتر
خیلی عالیه حتما بهش سر میزنم
فکرکنم رنگ پل رو عوض کنن تعداد خودکشی ها کمتر شه
بی سواد کی به تو اجازه داده مطلب بنویسی؟ "بکشونن" اشتباه است چون یک فعل متعدی است باید بگی "بکشن". تاریخ ساخت پل هم قرن بیستم بوده نه نوزدهم. در ضمن برای ساخت چنین پلی در اون زمان 30 نفر تلفات اصلا زیاد نبوده. در ضمن هدف اصلی ساختن پل فخرفروشی نبوده هرچند این پل هنوزم افتخار ساکنان اون شهره. بی سوادی تو رو عشقه...
اشکالات تصحیح شد، مرسی دوست عزیز :)
خوب دیگه نیازی به چیز خاصی برای خودکشی ندارن فقط پریدن خوب