دریاچه نمک خور

خور بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران است. این دریاچه در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گسترش دارد. ارتفاع این دریاچه از سطح آب های آزاد به طور متوسط 707 متر بوده و جزو کم ارتفاع ترین نقاط در فلات ایران محسوب می شود. آب و هوای منطقه بسیار گرم و خشک بوده و میزان ریزش باران در دریاچه هم به صورت میانگین 20 میلیمتر در سال هست. در هنگام بارش و ورود سیلاب های زمین های اطراف به دریاچه، سطحی از آب دریاچه را فرا می گیرد. آب های ورودی به دلیل شوری کویرهای اطراف اشباع از نمک هستند و به دلیل گرمی بالای هوا هم به سرعت تبخیر شده نمک خود را در دریاچه باقی می گذارند.

علت ایجاد اشکال تیز و انفجاری نمک سیاه در این منطقه به شرح زیر است: نمک سفید اشعه مادون قرمز خورشید را از خود عبور می دهد و بهترین سطح برای جذب این اشعه، لجن های سیاه رنگ لایه های زیرین است. این لجن ها در اثر جذب این اشعه گرم می شوند و حالت انبساطی پیدا کرده و با فشاری که بر لایه های سطحی می آورند، باعث شکسته شدن لایه های سطحی و خروج آنها از زمین به سطح کویر می گردند. این لجن های سیاه پس از خشک شدن در اثر فرسایش بادی و باران اشکال تیز و برنده ای را تشکیل می دهند که عملا حرکت خودرو و چهارپایان بر روی آنها را غیرممکن می کنند.

این دریاچه در فصول بارش به صورت مخلوطی از گل رس و نمک در می آید و در فصول خشک هم به دریایی سفید از نمک تبدیل می شود. فشردگی نمک در لایه های زیرین رانندگی بر روی قسمت هایی از این دریاچه را بسیار سهل و آسان کرده است. در سال های اخیر، مطالعاتی جهت استخراج پتاس از این دریاچه صورت گرفته که در صورت عملی شدن، این دریاچه را به بزرگترین معدن پتاس در جهان تبدیل خواهد کرد. در سال های اخیر و با رونق صنعت اکوتوریسم در ایران، قسمت های جنوبی دریاچه مورد بازدید طبیعتگردان قرار می گیرند.