خانه ابویی

خانه ابویی در سال 1311 ساخته شده است. در ساخت این خانه از عناصر معماری سنتی، بومی و منطقه ای بهره برده اند و مصالح آن هم آجر و خشت خام هست. خانه ابویی در سال 1377 و با شماره 2159 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. زعیم ابویی که یکی از کارمندان وزارت دادگستری وقت بوده، استاد محمد علی محمودی را مامور کرد تا خانه ای را به سبک خانه های یزد بنا کند. زعیم ابویی تا 1340 در این خانه سکونت داشت و پس از او هم مدتی وارثانش در این خانه بسر بردند، اما بعد به حالت متروکه درآمد. تا اینکه، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری زاهدان این بنا را مرمت کرده و به کارگاه هنرهای سنتی زاهدان تبدیل نمود.

مساحت این خانه 813 متر مربع با زیر بنای 483 متر مربع است. در اولین نگاه، طاق جناغی و آجرکاری های سردر ورودی هستند که جلوه گری می کنند. درب ورودی هم در شمال غرب بنا جای گرفته و به یک هشتی با سقف گنبدی می رسد. پس از هشتی، حیاط اصلی قرار گرفته که دور تا دورش اتاقهای مسکونی دیده می شوند. در بخش شرقی ساختمان هم آشپزخانه، انباری و سایر تاسیسات جای دارند. در بخش شمال شرقی راهروی مسقفی دیده شده که از طریق آن میتوان به پلکان پشت بام عمارت رسید. در تابستان نشین عمارت نیز حوضخانه ای احداث شده که بسیار دیدنی هست. بر روی سقف اتاق حوضخانه یک بادگیر هشت پر دیده شده که برای خنک کردن بنا استفاده میشد. در مرکز حیاط اصلی بنا هم یک حوض و باغچه وجود دارد که بر زیبایی بنا افزوده است.