چابهار یکی از مناطق دیدنی سیستان و بلوچستان است که به سبب داشتن جاذبه های طبیعی و تاریخی و مردمانی خونگرم و میهمان نواز سالانه پذیرای شمار کثیری از گردشگران داخلی و خارجی هست. این منطقه بسیار دیدنی بوده و برای سفر در فصل زمستان و بهار ایده آل هست. اگر قصد دارید که به چابهار سفر کنید یا اگر دلتان می خواهد که با دیدنی های چابهار آشنا شوید، پیشنهاد می کنیم که این مطلب را از دست ندهید.
تالاب لیپار در سواحل مکران چابهار ایران قرار دارد. این دریاچه که از رودهای کوچک اطراف تشکیل شده، به رنگ صورتی است و رنگ آن به علت وجود پلانکتون ها هست. در این تالاب پوشش گیاهی زیادی از جمله درختچه های گز، حرا و چش روییده است. از اواسط خرداد تا شهریور افزایش تعداد پلانکتون ها سبب پررنگ تر شدن رنگ صورتی آب دریاچه می شود. تعداد پلانکتون ها در آذر عملا به بیشترین حد خود می رسد.
آب این دریاچه به شدت مزه شوری دارد. این تالاب از منحصر بفردترین پدیده های سواحل مکران بوده که به باور کارشناسان، تنها چهار نمونه مشابه آن در جهان وجود دارد. فلامینگو، حواصیل سفید و خاکستری، باقرقره، عقاب دشتی، چنگر، کشیم، باقرقره، طاووسکن، خوتکا و تیهو هم از جمله پرندگان این تالاب هستند.
کوههای مینیاتوری یا کوههای مریخی نام کوههایی زیبا با ساختار و شکل ویژه در فاصله 40 تا 50 کیلومتری بعد از شهر چابهار، در مسیر گواتر و در سمت چپ جاده بوده که به دلیل نوع و وضعیت فرسایش و گونه رسوبی خاص اشکالی شبیه به ناهمواری های سطح مریخ دارد. رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران دریایی (سخت پوستان و ماهی ها) به همراه ماسه و خاک رس مواد اصلی تشکیل دهنده رسوبات این کوهها هستند.
قلعه پرتغالی ها یا قلعه تیس در 5 کیلومتری شمال غربی چابهار و در روستای تیس قرار دارد. این دژ متعلق به دوران اسلامی بوده و شماره ثبت ملی آن 555 هست. این دژ به ابعاد 26×54 متر ساخته شده و پهنای ساختمان بر پهنه دماغه ای که پانصد متر از آبخور دریا فاصله دارد. در بخش شمال شرقی درب ورودی اصلی قرار دارد که دارای چهار گوشواره خلفی که در پشت دیوارهای هشتی واقع شده، است. هر کدام از آنها خود یک اتاقی بوده که با پی های قطور ساخته شده اند. در گوشه شمال شرقی هم آثار اتاق هایی وجود دارد که اکنون خراب شده اند و هر کدام دارای یک اتاق بزرگتر مشرف به ایوان اختصاصی هستند. شیوه ساخت بنا (اتاق ها و ایوان ها) شبیه به کاروانسرای شاه عباسی بیستون بوده که در زمان شاه سلیمان صفوی ساخته شده است.
موزه محلی چابهار 860 متر مربع زیر بنا دارد و ساختمان آن بنای قدیم فرمانداری بوده است. این موزه بخشهای مختلفی دارد، مثل صنایع دستی، مردم شناسی، آثار و اشیای باستانی شامل کاسه ها و ظروف سفالی که عمده آنها از بلوچستان مرکزی گردآوری شده اند. یکی از زیبایی های موزه محلی چابهار، فسیل ها و استخوان های بجا مانده از حیوانات ما قبل تاریخ است که برخی از آنها بسیار بزرگ و عظیم الجثه بوده اند. یکی دیگر از بخش های این موزه هم که بسیار دیدنی هست، بخش مردم شناسی آن است. در این بخش با انواع لباسهای محلی، شیوه زندگی، فعالیتهای روزانه مردم بلوچ و صنایع دستی این منطقه آشنا می شوید.
تلگرافخانه انگلیسی ها یکی از قدیمی ترین تلگرافخانه های ایران هست. این بنا به عنوان اولین مرکز تجاری کمپانی هند شرقی ساخته شده که بعدها به تلگرافخانه تبدیل شد و به همین اسم هم مشهور است. ساختمان قدیمی تلگرافخانه قدیمی ترین بنای مدرنی بوده که توسط انگلیسی ها در اواخر دوران قاجار برای رونق دریانوردی، تجارت و ایجاد ارتباط بین هند، گواتر، جاسک و بندرعباس بنا گشت.
این بنا ساختمانی به اسم بنلگو با ویژگی های معماری نواحی گرمسیری بوده و رواق هلالی دور تا دور ساختمان نشان دهنده این موضوع هست. بنای تلگرافخانه دو طبقه بوده و الوارهای چوبی کف اتاق ها، راه پله ها و پاگردها را شکل می دهند. سقف ها هم با پوششی از تیرهای چوبی استحکام یافته اند. وجود سایه بان های شیروانی، سفالی و قوس های هلالی این بنا را منحصر بفرد کرده و با شماره 2110 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
غارهای بان مسیتی به مجموعه غارهایی در پنج کیلومتری شمال باختری روستای تیس و در دامنه کوه شهبازبند (در نزدیکی چابهار) گفته می شود. یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند و مجموعه این غارها را مردم محل به نام بان مسیتی می شناسند. غار اول طبیعی و به شکل نیم دایره بوده و با استفاده از روش تراشکاری درون غار و دهانه آن توسعه پیدا کرده است. یک آرامگاه کوچک از گچ به صورت دو سطح افقی که بر روی یکدیگر قرار دارند و فاقد آثاری مانند سنگ نبشته، خط و لوحه بوده، در عمق یک متر از سطح غار دیده می شود که در گرد آن هم یک فضای کوچک وجود دارد. گویا، این غارها جزو یک واحد تاسیساتی ساختمانی بوده و به منزله حجره ها و توقفگاه های معبد یا پرستشگاهی هستند.
در 60 کیلومتری چابهار سه گل فشان دیده شده که 2 تا از آنها به شکل تپه و دیگری به شکل آتشفشان هست. مردم به زبان محلی به این پدیده ناف دریا یا بولوبولو می گویند. در هنگام فعالیت گل فشان ها صداهایی شبیه شلیک تفنگ به گوش می رسند. ارتفاع گل فشان چابهار بالغ بر 20 متر بوده و قطر دهانه آن هم به 12 متر می رسد. مردم محلی اعتقاد دارند که این گل و لای برای درمان بیماری ها بخصوص بیماری های پوستی موثر بوده و علاوه بر آن برای توریست ها هم یکی از بهترین جاذبه های دیدنی است.
مسجد جامع تیس یکی از یادگارهای دوران صدر اسلام بوده و یکی از نخستین مساجد بنا گشته در کشور هم محسوب می شود. این مسجد تک مناره معماری مساجد هند و پاکستان را به یاد همگان می اندازد و روزانه میزبان شمار کثیری از نمازگزاران و همچنین گردشگران است. مناره و گنبدهای مسجد جامع تیس با رنگهای سبز و قرمز تزئین شده و دربهای آن هم با شیشه کاری های منظم و نامنظم رنگارنگ جلوه ای متفاوت را به این اثر تاریخی بخشیده اند.
قلعه پیروز گت در بخش مرکزی پنج کیلومتری شمال غربی چابهار و در شهر تیس قرار دارد. این اثر از دوره اشکانیان و ساسانیان بوده و بر فراز تپه ای در میانه دره تیس واقع است. بلندی تپه از ارتفاع دو رشته کوه پیرامون تپه بیشتر نیست. آثاری از برجها در ضلع شمالی و جنوبی دیده می شوند. در قسمت ضلع شمالی دو اتاق کوچک در اندازه های 3×2 متر به منظور دیده بانی روی یک گوشواره زمین مانند واقع شده اند.
بلندترین قسمت دژ و برج هم بر روی همین گوشواره بوده و بر اطراف اشراف دارد. در گوشه های شرقی و غربی و در مرکز حیاط دژ آثاری از سکوهای بلند که از سنگ تراشیده ساخته شده، آشکار است و بخش هایی که باقی مانده اند، نشان دهنده محلی برای اجتماع، عبادت یا نشستن اهل دژ در یک مجلس بوده است.
درخت مکرزن که به انجیر معابد، لور و انجیر هندی هم مشهور بوده، درختی است از خانواده توت و یکی از جاذبه های طبیعی چابهار به شمار می رود. این درخت یکی از بلندترین درختان جنگلهای بارانی بوده و چرخه زندگی غیر عادی دارد. دانه هایش در درون فضله پرندگان جای داشته، بر روی درختان دیگر سقوط کرده و وقتی جوانه بزند، ریشه ها را به طرف زمین می فرستد. سپس، شاخه های گیاه تنه درخت میزبان را احاطه کرده، آرام آرام آن درخت را خفه نموده و خودش رشد می کند. این اثر طبیعی ساکن مناطق گرمسیری ایران هست.
آرامگاه سید غلام رسول در پنج کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد و قدمت آن به سال 465 باز می گردد. این آرامگاه با دیواره های سفید رنگ به سبک معماری هندی دیده شده و دروازه ورودی آن در ضلع غربی بنا واقع گردیده است. پس از درب ورودی، صحن بزرگ حیاط مشاهده می شود و امامزاده در ضلع غربی حیاط واقع هست. بر پیشانی ورودی بنا تزئینات نقاشی الوان با طرحهای نقوش ستاره های مشبک وجود دارد. ظاهراً نمای دور تا دور داخل ساختمان دارای نقاشی بوده و کلمات لا اله الا الله، یا محمد یا علی و...جلب توجه می کنند. فرم آن طوری است که نشان می دهد این اثر در روزگار سلجوقی ساخته شده و در دوره صفویه نیز طرح های نقاشی بر روی دیوارها تعبیه گشته اند.
تیس روستایی در دهستان وشنام دری بخش مرکزی شهرستان چابهار در استان سیستان و بلوچستان ایران است. پیشینه باستانی این روستا به دوران هخامنشیان باز می گردد و آثار تاریخی بسیاری در این روستا وجود دارد. تیس یکی از بنادر مهم ایران در دریای مکران در زمان هخامنشیان بوده و پیشتر به آن تیز می گفته اند. در آن دوران کالاها از آسیای شرقی و هند به بندر تیس می آمده اند و به مناطق مختلف خاورمیانه، آسیای میانه و قفقاز فرستاده می شدند.
تیس در سده های اولیه اسلامی نیز بندری مهم بوده و مقدسی، مورخ سده چهارم هجری از رونق این بندر سخن رانده است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1395، جمعیت این روستا برابر با 6348 نفر (776 خانوار) بوده و بسیار مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار دارد.
در چابهار سواحل دیدنی بسیاری وجود داشته که یکی از آنها ساحل صخره ای یا دریای بزرگ نام دارد. در این ساحل صخره های بیشماری بچشم میخورند که پذیرای موج های اقیانوس هستند و آب دریا را به سمت آسمان پرتاب می کنند. ارتفاع موج ها در این بخش تا 15 متر رسیده و حتی در زمان وزش باد و طوفان ارتفاع امواج بیشتر هم می شود. این پدیده سبب شده تا جذابیت این ساحل برای گردشگران بیشتر گردد.
در ساحل صخره ای چابهار خزه های زیادی وجود داشته که گویی فرشی سبز بر بدنه صخره ها گسترده شده است و به همین خاطر، به آن ساحل خزه ای هم می گویند. قدم زدن در ساحل به هنگام غروب آفتاب، تماشای لاکپشت ها و پرندگان و چشیدن طعم غذاهای دریایی لذیذ در ستورانهای آن از جمله تفریحاتی بوده که شما می توانید در اینجا انجام دهید و لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که به سبب وجود صخره های بزرگ شنا کردن در آب این منطقه توصیه نمی شود و کاری خطرناک است.
بندر گواتر روستایی در دهستان سند میرثوبان و بخش مرکزی شهرستان دشتیاری در استان سیستان و بلوچستان است. این روستا آخرین موقعیت روستایی ایران در خط ساحلی جنوب بوده و با پاکستان دارای مرز آبی است. رودخانه سرباز در نزدیکی این روستا وارد آبهای دریای عمان و اقیانوس هند می شود. این روستا چند ویژگی منحصر بفرد داشته که گردشگران را از چابهار که صد کیلومتر دورتر قرار دارد، به سمت خود می کشد.
اولین ویژگی اش، بودن در آخر نقطه مرز ایران است، چرا که روستا در آخرین نقطه جنوب شرقی قرار گرفته و بعد از کشور پاکستان قرار دارد. چراغ های شهر جیوانی پاکستان در شب به راحتی قابل رویت هستند. ویژگی دوم، دلفین هایی بوده که در آبهای اقیانوسی وجود دارند و صبح ها برای شکار گونه هایی از ماهی به ساحل و سطح آب نزدیک می شوند و به راحتی میتوان آنها را دید. ویژگی سوم هم جنگلهای حرایی بوده که در مجاورت روستا واقع شده اند و قایق های صیادی گردشگران را به داخل و میانه های آن می برند.
کلبه غواصی چابهار اولین مجتمع آموزشی غواصی در ایران بوده که امکان غواصی در دریا با مجهزترین ابزارها را فراهم کرده تا شما در کمال آرامش و امنیت به انجام فعالیت ورزشی مور علاقه خود بپردازید. در کنار غواصی هم شما به همراه خانواده و دوستان می توانید از بخشهای دیگر مجموعه مثل اسکی روی آب، موج سواری، قایق سواری و ماهیگیری هم بهره برده و روزی شاد را برای خود خلق نمایید. در ضمن، اگر تمایل داشته باشید، می توانید در در دوره های تخصصی مجموعه که زیر نظر مربیان مجرب برگزار می شوند، شرکت کرده و در کنار فرا گرفتن آموزشهای لازم برای غواصی و شنا، مدرک خود را هم دریافت کنید.
جنگل حرا یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری چابهار بوده و نام درختچه ای که در مرداب های مناطق گرم می روید. درختچه های حرا گونه ای آفتاب پسند بوده، ارتفاع این درختان در مکان های مختلف فرق داشته و بسته به اقلیم و شرایط زیستی به پنج تا ده متر می رسد. ریشه این درختان سطحی بوده و از یک ریشه عمودی کوتاه و تعداد زیادی ریشه های جانبی مورب تشکیل شده اند.
حرا دارای نوعی ریشه دیگر هم بوده و آن ریشه های هوایی هستند. در سطح این ریشه ها عدسکهایی قرار داشته که تنفس گیاه از این طریق صورت می پذیرد. گلهای این درختچه شبیه گلهای شاه پسند بوده و میوه هایی هم شبیه به کپسول تخم مرغی دارد که درون آن یک دانه است. با دو شکاف باز می شود و در بهار و پاییز این درختچه ها گل می دهند.
در روستای تیس چابهار گورستانی با سنگ قبرهایی بزرگ دیده شده که تبدیل به مکانی جالب برای علاقمندان به دنیای ماورالطبیعه گشت. گورستان جن مردم بومی را به این باور رسانده که این گورها محل دفن آدمیزاد نیست و به آنجا جن سنط می گویند. در گورستان جن قبرها کنار هم و بر روی سطحی صخره ای حفاری شده اند. افراد بومی اعتقاد دارند شب ها صداهای عجیبی در این روستا شنیده شده و با تاریک شدن هوا، جن ها بر سر مردگان خود شیون می کنند. هر کس هم شبانه گذرش به این گورستان افتد، مورد نفرین آنها قرار گرفته و بعد از چند روز با عذابی سخت می میرد. اندازه بسیار بزرگ و غیر طبیعی و اشکال عجیب روی سنگها مردم را به این باور رسانده که جن ها در زیر آن دفن شده اند.
دکه بازار چابهار یکی از بازارهای بی مثال این شهر بوده که مردم محلی آن را با نام بی بی بازار می شناسند. این بازار پر است از دکه هایی که صنایع دستی و هنری منطقه را می فروشند. این بازار سنتی محل اصلی فروش لباسهای محلی بلوچ ها بوده و پارچه های خوش نقش این لباس ها در آنجا به فروش می رسند. حتی، گردشگران می توانند پارچه را متناسب با سلیقه خود تهیه کرده و از خیاطان ماهر بخواهند تا برایشان لباس محلی بدوزند. در دکه بازار چابهار انواع لوازم برقی و ابزار آشپزخانه هم موجود بوده و با قیمت های مناسب به فروش می رسند. یکی از دیدنی ترین بخش های این بازار هم قسمت حناکاری بوده که در آن، زنان محلی با حنا بر روی دستهای بانوان نقش و نگارهایی زیبا را ایجاد می کنند.
پلاژ ساحلی تیس که در محدوده ساحل تیس جای گرفته، یکی از مراکز تفریحی چابهار بوده و سالانه میزبان شمار کثیری از گردشگران هست. عمق دریا در محدوده این پلاژ تا صدها متر پس از ساحل یکسان و کمتر از یک و نیم متر بوده و گزینه ای ایده آل برای گشت و گذار خانوادگی، استراحت و تماشای منظره بی بدیل دریا است. در این پلاژ امکانات رفاهی نظیر آلاچیق، دوش، اغذیه فروشی، رستوران قایق های تفریحی، جت اسکی، شاتل، استخر بادی و سرسره آبی هم وجود داشته که می توانند روزی شاد و خاطره انگیز را برای شما خلق کنند.
اسکله تیس چابهار یکی از جاذبه های گردشگری زیبای این منطقه بوده که در 10 کیلومتری شرق چابهار و در نزدیکی روستای تیس واقع شده است. این اسکله خصوصا در فصل تابستان میزبان گردشگران داخلی و خارجی متعدد هست. ساحل اسکله با ماسه های نرم پوشیده شده که لذت پیاده روی را در هوای پاک دریا دو چندان می کند. شما می توانید در این اسکله ساعتها به تماشای فعالیت ماهیگیران و صیادان مشغول شده و حتی از شنا کردن و آب تنی در پلاژهای ساحلی نیز نهایت لذت را ببرید و روزی شاد را برای خود خلق کنید.
قدمگاه خضر نبی یکی از اماکن زیارتی چابهار بوده که در محله سپوزه جای داشته و در بین اقوام بلوچ و گردشگران داخلی و خارجی طرفداران بسیاری دارد. این زیارتگاه متعلق به شخصیتی به نام خواجه خضر است که از راهنمایان محلی لنج های صیادی بود. هیچ مقبره ای برای وی در این منطقه وجود ندارد، چون محلی ها اعتقاد دارند که خواجه خضر زنده هست. اهالی منطقه هر آخر هفته در قدمگاه جمع می شوند و شمع روشن می کنند تا از این طریق حاجات خود را از خداوند درخواست نمایند.
روستای رمین یکی از بزرگترین روستاهای چابهار بوده که در بخش کمبل سلیمان قرار دارد و با مساحتی بالغ بر 387 هکتار و جمعیتی بیش از سه هزار و 500 نفر در جنوب ایران مهم قلمداد شده است. این روستا که شغل اهالی آن ماهیگیری هست و به همین خاطر به روستای ماهیگیری شهرت دارد، در هفت کیلومتری بندر اقتصادی ایران واقع شده است. روستاییان این منطقه صیاد هستند و در کنار روستا چندین کارخانه کنسرو ماهی و عمل آوری فرآورده های آبزیان فعال دیده شده که محصولات تولیدی آنها به دلیل فاصله کم بین صید ماهی و کارخانه از کفیت بسیار بالایی برخوردار است.
این منطقه دیدنی از سمت غرب به چابهار، از سمت شمال به کوههای روستای تیس کوپال و از جنوب به دریای عمان می رسد. از دیدنی های روستای رمین هم میتوان به خور قدیم، نوار ساحلی کلات رود اشاره کرد. در این منطقه زیبا زنان روستایی پا به پای مردان فعال هستند و به هنرهای دستی مانند سوزن دوزی، مکرمه بافی، گل سازی و توربافی گرایش دارند. تولیدات دست ساز این زنان علاوه بر کمک اقتصادی، باعث افزایش حس استقلال و خودکفایی در آنان می گردد. یکی از علل محبوب شدن روستای رمین در بین گردشگران داخلی و خارجی، توجه اهالی آن به کتاب و کتاب خوانی است.
در نزدیکی خلیج چابهار جاذبه ای بی مثال که وسعتی کمتر دارد، جای گرفته و همگان آن را با نام خلیج پزم یا خلیج تیاب می شناسند. تیاب در زبان محلی مردم منطقه به معنای ساحلی بوده که اشاره به محبوبیت ساحل این خلیج در بین گردشگران و مردم دارد. این ساحل به سواحل خلیج چابهار بسیار شبیه بوده و چون چشم انداز زیبایی دارد، گردشگران داخلی و خارجی برای پیک نیک و رسیدن به آرامش آن را انتخاب می کنند. در ضمن، بزرگترین پایگاه هوایی خاورمیانه به نام پادگان کنارک نیز در نزدیکی این خلیج جای دارد و بسیار معروف هست. این خلیج در زمان غروب و طلوع آفتاب زیبایی خیره کننده ای داشته و می تواند سوزه مناسبی برای عکاسان و نقاشان باشد.
خلیج چابهار بزرگترین خلیج ایران در حاشیه کرانه های دریای عمان است. این خلیج به خاطر شکل حلقه ای خود در زمین شناسی از نوع خلیج های امگایی محسوب می شود. در نقطه آغاز شرقی این خلیج شهر چابهار قرار دارد و در پایانگاه غربی آن دماغه پزم. شهر چابهار در خاور و شهر کنارک در باختر کرانه های این خلیج واقع شده و هر دو دارای فرودگاه هستند. جاده ای آسفالته که محیط این خلیج را دور می زند، این دو شهر را به هم متصل می کند. 14 هزار هکتار از اراضی شرق خلیج چابهار به عنوان منطقه آزاد تجاری چابهار تعیین شده اند. بسیاری از مناظر و چشم اندازهای طبیعی در گستره این خلیج جای گرفته و کلونی های مرجانی آن هم شهرت ویژه ای دارند. این منطقه به سبب زیبایی که داشته، مورد توجه گردشگران و علاقمندان به طبیعت هست.
باغ گیاه شناسی چابهار یکی از جاذبه های دیدنی معروف چابهار بوده که در بین گردشگران طرفداران بسیاری دارد و از باغ های ایرانی بی مثال به شمار می رود. این باغ شش هکتاری حدود 4000 گونه متفاوت از گیاهان بومی و غیر بومی را در خود جای داده و نقش مهمی در زمینه های گوناگون پژوهشی شامل علوم گیاهی و باغبانی، آموزش عمومی و آشناسازی مردم با گیاهان و لزوم پاسداری از آنها دارد. این باغ در دهه 1340 ایجاد شده و در آن حیوانات کوچک و جالب هم دیده می شوند که از میان آنها میتوان به سنجاب ها، مرغ های مینا و طوطی ها اشاره داشت.
همراهان گرامی، این دیدنی ها بخش کوچکی از جاهای دیدنی چابهار را تشکیل می دهند. اگر شما دیدنی را می شناسید که در لیست ما نبوده، اما جزو بهترین های چابهار به شمار می رود، آن را به ما معرفی کرده و در تکمیل این لیست یاریمان دهید.