دست زنان روستایی و عشایری، گنج این مردمان است. اینان زندگی را در تار و پود گلیم ها و شیردِنگها می بافند و به نمایش می گذارند، زندگی ای شاده، روحیه ای لطیف و عاطفه ای سرشار از نقش و نگارها و رنگهای شاد و سرزنده بافته هایشان پیداشت، نوارهای رنگارنگ و نقش دار شیردنگ نمایانگر مراسم شادی و سرور قوم بختیا
سوزن دوزی یکی از صنایع دستی و هنرهای ایرانیه، که در استان سیستان و بلوچستان و بعضی از مناطق دیگر ایران انجام می گیره. طرح های سوزن دوزی ها بیشتر از رویاهای زنان بلوچ الهام می گیره تا از طبیعتی که در آن زندگی می کنند. در سوزن دوزی روی سطح پارچه های ساده طرح هایی رو با نخهای رنگی ترسیم می کنن. این کار
سابقه این حرفه به 400 سال قبل باز می گردد در زمان صفویه که اصفهان پایتخت شاه عباس انتخاب شد شهرنجف آباد برای اسلحه سازی ساخته شد و صنعتگران نجف آبادی در این حرفه مشغول به فعالیت شدند.
این صنعت حدود 80 سال پیش از کاشان به نجف آباد وارد شد و به سرعت جای خود را باز کرد به نحوی که بعد از کشاورزی بیشترین نیروی کار داشت. تعداد زیادی حرفه از قبیل رنگ رزی، نقشه کشی، نخ تابی و پشم از این صنعت بهرمند می شدند.
امروزه گیوه دوزی در نجف آباد تنها در تعدادی از مغازه های شهردیده می شود که در آن به این حرفه مشغول و برای این که یک جفت گیوه دوخته شود یک روز و نیم طول می کشد و کلاه مالی معروف به کلاه نمدی ازصنایع دستی بومی این شهرستان در فهرست میراث معنوی کشور ثبت شد.
لوده در سنت به معنی سبد بزرگی که برای محل میوه استفاده می شود. در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنایع دستی که از طریق آن مردم به امرار معاش می پرداختند. در حال حاضر نیز چند تن از با تجربه ها و قدیمی های این حرفه به لوده بافی مشغول هستند.
"ورنی" محصولی است میان گلیم و فرش که همچون سایر گلیم ها بصورت ذهنی و بدون نقشه از پیش تهیه شده به وسیله زنان و دختران عشایر و روستائیان منطقه ارسباران بافته می شود. در این جشنواره، زنان و دختران عشایر با بافت این محصول به رقابت با یکدیگر می پردازند و هنر خود را به نمایش می گذارند. همچنین از تولیدکنن