بقعه هفت دختران در خیابان سیروس ، مقابل پمپ بنزین ، کوچه درویش نوری واقع شده. به گفته متولی این بقعه تاریخ آن به 1300 سال پیش، می رسه. این بقعه آرامگاه هفت تن از دختران امام موسی کاظم (ع ) است. طبقه اول این بقعه درسال 1351 ، به همت حاج سیدمصطفی نجات ساخته شده و قبرهای اصلی در زیرزمین واقع شده. مساح

فکر کنم اینجا خونه امام جمعه تهران در دوره قاجار بوده باشه. خونه قشنگیه....وسط حیاط یه حوض سنگی مستطیلیه که دو طرفش دو تا ستون سنگی دیده می شه. روی ستون ها مجسمه هایی به شکل انسان با پوشش دوران قاجار کنده کاری شده. این خونه هم اندرونی و بیرونی، شاه نشین و تالار زمستانی داره اما سقفش انقدر قشنگه هوش

از سال 1211 شمسی تا حالا 180 سال می گذره اما گوش شیطون کر! خانه وثوق خیلی دیدنی و سالم باقی مونده. شاید بعد از در قشنگ خونه، نقوش سنگی روی راه پله ها اولین جاذبه این ساختمون باشه که شما رو می بره به تالار بزرگ آینه. البته کنار این تالار یه تالار دیگه هم هست اما این یکی قشنگتره. طبقه دوم هم دو تا راه

کنیسه عزرا یعقوب یکی از قدیمیترین کنیسه های تهران؛ در خیابان مصطفی خمینی (سیروس سابق) کوچه سنگی کوی حکیم شماره 16 در محله قدیمی یهودیان عودلاجان واقع شده. این کنیسه بنابر وصیت عزرا یعقوب در سال 1273 خورشیدی بنا گردید. عزرا یعقوب تاجری یهودی بود و اولین کسی بود که در تجارت و مبادلات بازرگانی با منچست

این مسجد و مدرسه نیز در دوران سلطنت فتحعلی شاه بنا نهاده شده و به جز مروی به نام فخریه هم مشهوره. کاشی کاری و کتیبه های زیبایی تو این مکان تاریخی دیده می شه و حجره ها و طاق نماهای اطراف صحن و مسجدی با صحن بزرگ که در سمت شمال به ایوان بزرگ و مدرسه می رسه از وجوه تمایز معماری این بناست.

مسجد و مدرسه حکیم باشی (آقا محمود) یک بنای تاریخی مربوط به دوران فتحعلی شاه قاجاره. گنبد خانه و ایوان دوست داشتنی این بنارا می توان شاخص ترین عناصر مسجد دانست که مقابل آن هم یک شبستان جالب توجه ساخته اند. البته در مسجد و مدرسه حکیم باشی سه ایوان هست که پیش طاق، هشتی و دالانی های زیبایی دارند.

حمام پامنار که از جمله آثار دوره قاجاریه به حساب میاد در عمق 5 متری زمین ساخته شده. قدمت این حمام تاریخی به دوره فتحعلی شاه قاجار بر می گرده و به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این بنای تاریخی در خیابان پامنار در عمق 5 متری یک زیر زمین قرار گرفته که با راهرویی کوچک وارد سربینه شده و در ضل

سرای امید یکی از اماکن ثبت شده در فهرست آثار ملی به شمار می ره که دو حیاط داره؛ این حیاط ها به اسم های حیاط اول و حیاط دوم شناخته می شن و هر حیاط شامل حجره های متعددیه.امروزه بخش اعظم حجره های این سرا به فروشندگان عمده پسته اختصاص داره.سرای امید مربوط به دوره پهلوی اوله و در تاریخ 1 مهر 1382 با شم

شرکت «خانه ترمه ایران» 40 سال پیش فعالیتش رو در زمینه پارچه ترمه و صنایع دستی مرتبط با اون شروع کرد و الان به عنوان تولید کننده برتر صنایع دستی به فعالیتش ادامه می ده. از این فروشگاه می تونین انواع صنایع دستی و پارچه ترمه رو خریداری کنین و همچنین می تونین طرح دلخواهتون رو سفارش بدین.

خانه لشگرنویس مربوط به دوره پهلوی اوله و در تاریخ 19 مرداد 1384 با شمارهٔ ثبت 12781 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

نخل درخونگاه یکی از نخل های عزاداری تاریخی تهرانه که به حکم ناصرالدین شاه در محله درخونگاه قرار گرفته. انقدر دور این نخل رو شمعدان، پرچم های عزاداری و قاب عکس پر کرده اند که انگار عمر این نخل با اونا رقم خورده و هر سال در تاسوعا و عاشورای حسینی، زنان زیر چارچوب اون حلوا درست می کنن و حاجت مندان شمع