این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1781 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این پل دارای یک چشمه اصلی در مرکز و چهار چشمه­ فرعی در دو طرف است. پهنای چشمه اصلی پل حدود 1 متر، طول این پل 5/48 و عرض آن 5/4 متر و بر روی رودخانه­ گازربار قرار دارد. مصالح ساخت این پل تماماً از آجر به ابعا

پل جهان آباد فامنین مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان همدان، 6 کیلومتری جنوب فامنین واقع شده و این اثر در تاریخ 9 فروردین 1378 با شمارهٔ ثبت 2287 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل 300 ساله بر روی رودخانه قره چای احداث شده است. پل دارای پنج دهنه است که 3 دهنه مرکزی دارای انداز

تل قلعه بدرآباد مربوط به دوران تاریخی بعد از اسلامه و در فارس، شهرستان نی ریز، بخش پشتکوه، روستای دهچاه واقع شده و این اثر در تاریخ 8 مرداد 1381 با شمارهٔ ثبت 6087 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

در 55 کیلومتری جنوب شرقی تربت حیدریه و 7 کیلومتری فیض آباد، در روستایی به نام مهنه، مقبره ای قرار داره که برخی معتقدند مدفن شیخ ابوسعید ابی الخیر پیرمهنه است. ابوسعید ابوالخیر، در بین عارفان، مقام بسیار ممتاز و استثنایی داره و نام او با عرفان و شعر آمیخته ست. معماری بنا شامل اتاق خدمه، نمازخانه و م

این مسجد درجانب غربی صحن بقعه سیدحمزه و کنار خیابان ثقة الاسلام واقع است . بنای مستطیل شکل به ابعاد 8×20 متراست که توسط یک گنبد بزرگ به قطر هشت متر ودو طاق و دو گنبد کوچکتر درشمال و جنوب مسقف می شود . دراطراف این گنبدخانه، چند رواق و اتاق قرار گرفته است و دو درگاه، آن را به خیابان ثقة الاسلام و صحن

قلعه مظفرآباد مربوط به دوره قاجاره و در شهرستان قم، بخش مرکزی، روستای قمرود واقع شده. این اثر در تاریخ 16 شهریور 1383 با شماره ثبت 11097 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

پل گزندر مربوط به دوره پهلوی است و در تویسرکان، میدان جانبازان، دره گزندر (در فاصله 7 کیلومتری میدان)، باغهای گرد وی حاشیه شهر، واقع شده و این اثر در تاریخ 18 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 25163 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این بنا در ضلع شمالی خیابان خواجه نصیر واقع است . بنای کنونی مسجد در دوره اخیر جایگزین بنای اصلی شده و فاقد جنبه های تاریخی و هنری است. ازبنای اولیه مسجد، تنها یک ستون سنگی و دوستون چوبی مقرنس کاری برجای مانده است . ستون سنگی درسال های اخیر به موزه مراغه انتقال یافته است. ستون مزبور، استوانه ای شکل

این پل بر روی رودخانه نور ، در پایین روستای ولاشد و 13 کیلومتری شرق شهرستان بلده واقع گردیده و منسوب به دوره قاجاریه است. طول پل با احتساب دو پایه آن 20 متر ؛ عرض تنها دهانه آن 70/8 ؛ ارتفاع طاق آن از محل پاکار قوس 3 متر و ارتفاع کلی پل از سطح آب معمولی رودخانه حدود 30/6 متر است. پهنای سطح گذر پل با

این بنا درضلع شرقی صحن بقعه شیخ شهاب الدین اهری، دربخش جنوبی شهر، واقع گردیده و به همراه دیگر بخش های این بقعه، در دوره صفوی- به احتمال زیاد، به روزگاه شاه عباس اول- برمزار شیخ ساخته شده. مسجد، با طرح مستطیل شکل، با پوشش طاق و تویزه، مزین به گچبری، نقاشی و مقرنس کاری است. بخش عمده ای ازنمای داخلی مس

ساخت این بنا به اوئل عصر قاجاری باز میگردد. از جمله خانه های در کاشان است که فقط یک حیاط بزرگ اصلی دارند و بخش های اندرونی و بیرونی در آنها از یکدیگر تفکیک نشده اند. فضا های معماری در دو طبقه و به صورت چهار طرف ساخت اطراف خانه شکل گرفته اند.فضاهای مهم معماری این بنا شامل دو سرداب، شاه نشین، و هشتی و

این بنا به دلیل قرار گرفتن در محله بیلانکوه یکی از محلات قدیمی شهر تبریز به این نام مشهور می باشد و قدمت این پل دوره قاجاریه است. آثار پایه های پل قدیمی که قبل از این پل بوده مربوط به دوره صفویه می باشد در چند متری این پل بدست آمده است. این پل به طول 26 و عرض 70/5 متر و شامل سر دهنه با طاقهای جناغی

مسجد جامع خسروشاه ؛ یکی از مساجد قدیمی ایران است. زمان دقیق ساخت این مسجد مشخّص نیست؛ ولی پیدا شدن یک کتیبه در یکی از ستون های آن که در آن، عددی نوشته شده است ؛ احتمال این را می دهد که ساخته شدن این مسجد در زمان قاجار رخ داده باشد. هرچند ، شاید این مسجد در زمان صفویان ساخته شده. چرا که در آن زمان در

شیخ محمد خیابانی از روحانیون آزادی خواه تبریز در خامنه در نزدیکی تبریز متولد شد. خیابانی از فعالان سیاسی در دوره انقلاب مشروطه ایران بود. او در مجلس دوم به وکالت رسید و بعد از دورهٔ دوم و در حین جنگ جهانی اول به تبریز رفت و قیام کرد و اقدام به تشکیل دولت آزادیستان کرد. عاقبت با ورود والی جدید مخبرال

این بنا در محله " سرده " شهر زارچ قرار دارد ، با توجه به سبک ساختمان گنبد ، ایوان و تاریخ موجود در زیلوی مسجد ، بنا را می توان متعلق به دوره زندیان و افشاریان دانست . این مسجد دارای تابستانخانه ای با گنبدی نسبتاً بلند ، ایوان ، صحن نیم طبقه ای در طرفین گنبد و غرفه هایی در اطراف صحن است . این غرفه ها

مسجد در بین روستاییان از اهمیت زیادی برخورداری می باشد. از لحاظ اجتماعات مذهبی و از دیدگاه همکاری و مشارکت در حل مسائل و مشکلات روستاییان، از مسجد به عنوان مکان مذهبی در ایام مختلف سال بهره برداری می شود. یکی از این مساجد که بنای اصلی آن به سبک مساجد عبدالهی هم ساخته شده مسجد جامع روستای ئاره نان در

ساختمان شرکت سهامی فرش ایران عمارتیه که بین سال های 1290 تا 1300 در خیابان فردوسی در مرکز شهر تهران ساخته شد. این ساختمان بخشی از دارایی های زیاد یکی از بازرگانان نیکوکار زرتشتی به نام ارباب جمشید بوده که در سال های پایانی دوران قاجار پایه گذاری شد و یکی از برجسته ترین نمونه های معماری ایرانی در آن

پل طایقان مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار است و در شهرستان قم، بخش سلفچگان، روستای طایقان واقع شده و این اثر در تاریخ 9 اردیبهشت 1382 با شمارهٔ ثبت 8630 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

گورستان ارامنه شرق قلعه ممکا مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان شهرکرد، بخش کیار، روستای قلعه ممکا واقع شده و این اثر در تاریخ 25 خرداد 1381 با شمارهٔ ثبت 5872 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این مسجد در مرکز روستای " آویهنگ" در دهستان " ژاوه رود" غربی از بخش " کلاترزان" شهرستان سنندج واقع شده است. مسجد آویهنگ شبستانی است که در دو طبقه شکل گرفته است و تنها از نظر تعداد ستون های چوبی با مسجد رشید قلعه بیگی و میرزا فرج الله تفاوت دارد. مسجد دارای دو بخش است؛ یکی بخش قدیمی و بخش دیگر که الح

این بنا که درشهرستان خوی واقع گردیده، در قرن 12 هجری توسط احمد خان دنبلی به نام ملاحسن شیخ الاسلام ساخته شده بوده و بعد ازویرانی دراثر زلزله، در حدود سال1296ه-. ق توسط حاجی ابراهیم تاجر از نو بنا گردیده است . مسجد کنونی دارای شبستان ستونداری با ستون های سنگی و پوشش طاق و گنبد است .

این پل در شمال غربی و نزدیک شهردوزه قرار دارد.قدمت این پل به دوران صفویه بر میگردد.این پل توسط خواجه عبدالصمد دوزه ای سیمکانی بر رودخانه ی سیمکان ساخته شده است که ارتباط دهنده بین شهردوزه و روستای اسفل می باشد.جنس این پل از سنگ و ساروج است.

این پل در روستای آزان جویبار برروی رودخانه سیاهرود قرار دارد. این پل که مربوط به دوران قاجاریه است دارای شش چشمه طاق بوده که جشمه میانی آن مرتفع ترین طاقهاست . بطور یکه ارتفاع آن از بلندترین نقطه تیزی طاق از سطح آب رودخانه 6متر می باشد مصالح بکار گرفته شده در شکل گیری پل عمدتاً آجر و ملاط ساروج است

بنای برج ریاب مربوط به دوره قاجار است و در تاریخ 11 مرداد 1384 با شمارهٔ ثبت 12400 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج با تناسبات زیبای حاکم بر عرض طول و ارتفاع . طاق زیبای مستقر در گذر برج کنگره های متناسب در لبه برج و بازشوهای ظریف اطراف ان جزء یکی از شاخص های عمده معماری اس

این بنا درمرکز شهرواقع گردیده و از بناهای با ارزش دوره قاجاریه- قرن سیزدهم ه-. ق- است. این مسجد دارای صحن وسیع، شبستان، گنبد و ایوان های بلند مزین به کاشی های خشتی و کتیبه های فراوان است که به ترتیب، تاریخ سال 1291،1248،1209و1296 ه-.ق در آنها خوانده می شود. مسجد دارای سه درگاه بزرگ است . درگاه شمالی

در شمال روستای جلیزجند و در خاور رود کوچکی که از تنگه واشی سرچشمه گرفته، بقایای تپه باستانی و برجی دیده بانی تاریخی دیده شده که فاصله ش تا تنگه واشی حدود 200 متره. متاسفانه از این برج دیده بانی جز بقایای جرز اون که با سنگ لاشه و ملات ساروج ساخته شده و براثر حفاری های غیر مجاز متعدد به کلی مضطرب شده،

خانه رزاقیان که قدمت آن به عصر قاجار باز میگردد از جمله خانه های قدیمی می باشد که بخش اندرونی و بیرونی مجزا داشته و هر دو حیاط اندرونی و بیرونی به صورت دو طرف ساخت بنا شده اند و سه طبقه فضا های قابل استفاده در آنها مشهود است. در این خانه نیز مانند بسیاری از خانه ها که اندرونی و بیرونی دارند شاه نشین

از جمله آثار تاریخی بافران که بنای اصلی آن براساس شواهد موجود، احتمالاً به قرون اولیۀ اسلامی می رسد مسجد جامع بافران است. نظر عده ای بر این است که پیش از ورود دین مبین اسلام به بافران، این مسجد به عنوان آتشکدۀ زرتشتیان، مورد استفاده بوده و فقدان محراب در ساختمان مسجد را مویّد این نکته می دانند. ت