خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به
تپه شغالی مربوط به هزاره 4 تا هزاره اول قبل از میلاده و در پیشوا، شمال شهر واقع شده و این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 9889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این تپه که نزدیک به 5000 سال قدمت داره، از جنس خشت خام و چینه بوده.
این منزل که در محله گرمابه و در ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با مساحتی حدود 1000 متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است تا چند سال پیش این منزل مورد استفاده قرار میگرفت اما سازمان میراث فرهنگی با آگاهی بر قدمت و تاریخی بودن آن این منزل را خریداری و تعمیرات اساسی و بازسازی
میرزاده عشقی (زادهٔ 1273 خورشیدی در همدان)، شاعر دوران مشروطیّت، روزنامه نگار و نویسنده جسور ایرانی و مدیر نشریه قرن بیستم بود که در تاریخ 12 تیر 1303 خورشیدی در تهران - در دوره نخست وزیری رضاخان - ترور شد. میرزاده عشقی در ابن بابویه شهرری به خاک سپرده شده.
در جاده تهران – قم ، درسمت شمال رود مسیله وپل دلاک ، ساختمان چهارگوش سفید رنگی قرار دارد. پلان کاروانسرا چهار ایوانی ومصالح به کار رفته درآن آجر وسنگ است . تاریخ ساخت این کاروانسرا را به دوره کریم خان زند نسبت می دهند . از پل دلاک تا تهران در حدود 19 فرسخ فاصله بود. در فاصله 30 متری این بنا، یک کارو
قلعه ی پنج برار یا تاجمیرکه محدوده ای تاریخی می باشد در کوهپایه های جنوبی کوه کاسه ماس، مشرف بر دشت مور موری واقع شده است. ویرانه های این قلعه بر بلندی های شرقی مشرف بر رودخانه پنج برار همچنان باقی است. این قلعه شامل دژ پیرامونی و بناهای داخل محوطه دژ می باشد. از بناهای داخلی قلعه به جز پی یک اتاق ،
قلعه و استحکامات معروف به اسماعیل خان روی ارتفاعات انبار آب و مشرف به شهر ایلام ساخته شده است.محدوده ای که قلعه و برج روی آن ساخته شده کاملا کوهستانی و از سه جهت صعب العبور است . با توجه به موقعیت قلعه فقط بخش جنوب شرقی امکان تردد به قلعه را دارد .مصالح به کار رفته در کل بنا، سنگ های کوهستانی با ا
این مناره که سالم ترین مناره اصفهانه در زمان سلجوقیان ساخته شده و الان جزء مسجد علی(ع) است. مسجد علی اوایل قرن ششم قمری یعنی اوایل حکومت سلجوقی بنا شده. این مناره 40 متری سه بخش داره و به ترتیب از پایین به بالا نازکتر و کوتاهتر می شه.
این پل آجری به طول پنجاه متر و عرض 10/4 متر، دارای سه پایه سنگی و دو دهانه ست. طاق چشمه جنوبی پل چندین بار فرو ریخته و تعمیر شده. در آخرین تعمیرات، این طاق رو با تیرآهن و آجر به صورت مسطح پوشش دادن. پایه های پل نیز سنگی و از سه بخش تشکیل شده. بخش میانی بیضی شکل و آب شکن های مدور داره و بر روی هر یک
برج آب بانک ملی یکی از اثرهای ملی ایران به شمار می ره که به منظور استفاده از ذخیره آب چاه ها برای آبیاری فضای سبز و همچنین فشار آب در لوله ها با ارتفاع هفت طبقه ساخته شده . این برج آب توسط گروهی از کارگزاران آلمانی و زیر نظر مهندس لیندن بلات در سال 1315 ساخته شد. این تاریخ بر روی کاشی موجود در نمای
آتشکده نطنز از آتشکده های چهاتاقی است که قدمت آن را به دوران ساسانیان نسبت میدهند. این بنا در کوچه پشت مسجد جامع نطنز در باغی موسوم به باغ امام جمعه قرار دارد. در حال حاضر توسط خانه های خالی از سکنه اطراف احاطه شده و چون مسئولین مربوطه در آن را برای هر کسی باز نمی کنند ، راه رسیدن به آن دشوار و از د
این مسجد مربوط به دوره تیموریانه و جزو آثار ملی ایرانه که متاسفانه تا حد زیادی تخریب شده.
سردر «باغ فرمانفرما» با شماره 25378 سال 1388 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و امروزه به عنوان یکی از میراث های تاریخی این شهر که به دوره قاجاریه بر می گرده، به شمار می ره اما متاسفانه امکان بازدید عمومی از باغ فرمانفرما وجود نداره.
این بنا در مرکز شهر و درکنار رودخانه مهاباد واقع گردیده و از آثار معماری دوره صفوی است که به سال 1089ه-.ق -- دوره شاه سلیمان صفوی - به دست حکمران مهاباد، بوداق سلطان، بنا گردیده است . بنای مسجد با وسعتی حدود 1260 متر مربع با طرح مربع مستطیل، از دو بخش مسجد و مدرسه و صحن میانی تشکیل شده و دارای شبستا
برج منصوری مربوط به دوره قاجار است که در تاریخ 27 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 26258 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل پنج چشمه که در سه کیلومتری شرق ماکو، بر روی رودخانه «زنگمار» ساخته شده و جنوبی به منظور کوتاه کردن راه زوار کلیسای طاطائوس یا قره کلیسا بوده . این پل دارای چهار چشمه است که به احتمال زیاد در زمان احداث پنج چشمه داشته و محققان تاریخ ساخت آن را مربوط به قرن 18 میلادی می دونن .
بنای این امامزاده از جمله بناهای ارزشمند دوران ایلخانی است که با پلان هشت ضلعی و با گنبد رک، شکل گرفته و در شمال غرب شهرستان دامغان و در شهر دیباج قرار گرفته است.
کتیبه یا سنگ نوشته گل گل 650 سال قبل از میلاد مسیح به زبان آشوری و با خط میخی در ایلام حکاکی شده است که هنوز هم سالم و دیدنیه. کتیبه گل گل یکی از مهم ترین آثار تاریخی استان ایلام است که در 8 کیلومتری شهر ملکشاهی و بر دیوار شرقی تنگه ی کوچکی که روستای گل گل در فاصله 25 کیلومتری شهر ایلام در دهانه آن
در دل همین تهران بزرگ، سی سال پیش، آسیابی بود که با نیروی آب، گندم آرد می کرد و تنورهای چندین نانوای دور و نزدیک شهر رو تامین می کرد. آسیابی که چون به آب وابسته بود، اطرافش مثل بهشت سر سبز بود، اما این آسیاب آبی امروزه مخروبه ایه که حتی برای آسایش ساکنان محله هم دردسرساز شده. آسیاب والی مربوط به دور
کاروانسرا یا رباط قدمگاه از جمله بناهای عام المنفعه مجموعه معماری قدمگاه هستش. این بنا از نوع کاروانسراهای تابستانی یا بازه. شامل یک میان سرا ، ایوان ها، حجره ها و غرفه هایی ست که در اطراف صحن چیده شدن و برای اقامت مسافران مورد استفاده قرار می گرفتن. در هر گوشه کاروانسرا یک ورودی به یک فضای باز مشتم
خانه میرزاابوالقاسم خان قهی که به خانه رزمجو هم معروفه،، مربوط به اواخر دوره قاجاره و در شهرستان اصفهان، بخش کوهپایه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10231 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. در ضلع غربی این خانه از سردر و هشتی که گذر کردیم ، به حیاط بیرو
این تپه حدودا در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود 5هزار سال قبل از میلاده. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال 1320 ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - از ح
خانه کاشانی که قدمت بنای اولیه به اواسط عصر قاجار مربوط میشود، دارای دو بخش اندرونی و بیرونی جدا از هم می باشد. فضا ها به صورت چهار طرف ساخت پیرامون حیاط ها بنا گردیده اند. ویژگی بارز معماری این خانه ایوان تابستانی و تاج نما سازی شده آن است. فضا های موجود خانه عبارتند از سرداب، شاه نشین، مهتابی و ای
امام زاده عبدالله یکی از اعراب امام زین العابدین است که بنای بقعه اش در شوشتر از زیباترین بقایی ست که با نقش های ویژه، پلکان ها، کتیبه ها، کاشی ها، لچکی ها و ستون های بسیار بر بالای تپه ای مشرف به شهر بنا شده است . بقعه امام زاده عبد الله در سال 629 هجری قمری ودر دوره حکومت المستنصر بالله خلیفه عبا
مجموعه صدر خواجو مربوط به دوره قاجاره و در اصفهان، محله خواجوی اصفهان، حاشیه خیابان چهارباغ خواجو واقع شده و این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1773 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این مدرسه هم از جمله آثار مرحوم حاج «محمد حسین خان صدر اعظم اصفهانی» است که به هنگام احداث خیابان
در 50 کیلومتری شمال راه آهن زرند بافق روستایی با آب و هوای معتدل و خشک به اسم قطرم وجود داره . تو این روستا 8 مسجد هست که یکی به مسجد «دقیانوس کبیر» معروفه که قبله اون با قبله حقیقی کمی متفاوته . همچنین زیارتگاهی به اسم «پیر» تو روستا هست که مورد توجه اهالیه. این روستا تو بخش دره ای قرار گرفته و کو
این پل در سه کیلومتری کسما، از توابع صومعه سرا و در مسیر راهی واقع است که به دستور شاه عباس اول ساخته شده است. این راه از هشتپر به رشت منتهی می شد. بر همین اساس، دور از انتظار نیست که بنای پل نیز مربوط به همین دوره باشد. این پل 25 متر طول و 20/4 متر عرض دارد و ارتفاع دهنه های بزرگ آن از سطح آب به 5
کشف آثارباستانی در هر مکانی باشه جالبه و از همه جذاب تر اینکه این کشفیات جهانی هم شده باشه . در این منطقه آرامگاه سه هزار ساله شاهان این منطقه همراه با لوازم و وسایل مکشوفه خاص ، این منطقه را حسابی مشهور کرده . در واقع این منطقه گنجینه ای مربوط به هزاره قبل از میلاد است .
مسجد رکن الملک مربوط به سدهٔ 13 ه. ق. است و در اصفهان، مجموعه تخت فولاد، خیابان فیض واقع شده است . این مسجد توسط سلیمان خان رکن الملک در سال 1325 قمری بنا شده است. کتیبه سردر مسجد و مدرسه که به وسیله محمد تقی فرزند محمد ابراهیم اصفهانی نوشته شده با خط ثلث بر زمینه کاشی خشت لاجوردی آیات قرآنی را کتا
در سریزد هم مثل سایر مناطق استانِ یزد ، آب مصرفی جهت شرب و مصارف خانگی از آب انبارها تأمین می شده است . در روستای سریزد آب انبارهایی با فرمها و الگوهای متفاوت وجود دارد که برخی از آنها هنوز مورد استفاده قرار می گیرد. آب انبارِ پایِ برج به شیوه ای خاص بنا گردیده است . این آب انبار همچنان که از نامش