پل تاریخی لیلان مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان ملکان و بر روی رودخانه لیلان چای واقع شد. این اثر در تاریخ 9 اردیبهشت 1382 با شماره 8393 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در روزگاران گذشته راه ارتباطی همدان، کردستان و مراغه و تبریز را در بر می گرفته و اکنون بواسطه جاده جدید

این اثر در تاریخ 18 مهر 1356 با شماره ثبت 1485 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تاریخی سردار یکی از آثار تاریخی شهر زنجان است که هر چند در زمینه آن کمتر کار شده اما دارای تزئینات زیبایی است که چشم هر بیننده ای را می نوازد. پل تاریخی سردار در محور جنوب غربی حومه شهر زنجان و روی رود

پل گاران روی رودخانه دائمی گاران که از ارتفاعات بلند و برف گیر منطقه سرشیو مریوان سرچشمه می گیرد، ساخته شد. این جاذبه ارتباط بین دو منطقه جانوره و گاران در مریوان را فراهم می کند. این پل تاریخی در 10 کیلومتری شمال شرقی مریوان و در مسیر گاران تیژتیژ واقع شده و در زمانهای نه چندان دور ارتباط بین دو من

ارتباط کاروانیان و یا گله های عبوری از نجف آباد به طرف تنگ بزگله و سپس منطقه سامان را بر قرار می کرده است.

در مقابل دژ رشکان، ارگی قرار گرفته که از چینه و خشت ساخته شده و امروزه تنها دیواره و ضلع شمالی استحکامات آن باقی مانده. از این ارگ سفالینه های زیبایی به دست آمده که در گنجینه دوران اسلامی واقع در خیابان 30تیر نگهداری می شه.

پل دالکی که امروزه به پل مشیر معروف است، با فرمی ترکیبی از پلهای مثلثی و پلهای خطی و ترکیب دو نوع قوس ضربی و رومی در طاق پل بنا گردیده و دارای 130 متر طول می باشد. ارتفاع بلندترین دهانه آن 11,40 متر و عرض آن 10,50 متر است. این پل دارای شش دهانه می باشد. این پل در زمان ناصرالدین شاه قاجار و به دستور

پل میر بهاءالدین که با نام های پل کهنه و پل اژدهاتو هم معروف است، یکی از پل های تاریخی شهر زنجان است که روی رودخانه زنجان رود واقع شده است. این پل که قدمت آن به دوره حکومت ناصرالدین شاه قاجار می رسد، تماما از آجر ساخته شده و در فهرست آثار ملی ثبت شده است. وقتی بر روی پل قدم بگذارید، می توانید از منا

در مناطق بیابانی دسترسی به آب خنک و پاکیزه برای گذران زندگی، امری حیاتی و از اصول پایه برای مردمان آن دیار به شمار میاد. در گذشته برای چنین مسائلی، راهکارهایی منطبق با شرایط زیستی و هوشمندانه به کار مییگرفتن، روش هایی مانند حفر کاریز، حفر چاه های عمیق، ساخت نهرهای آب، برکه و آبگیر و آب انبارهای باد

پل خشتی لنگرود که روی رودخانه لنگرود و از خشت و آجر ساخته شده، معروفترین بنای تاریخی لنگرودِ و با نام محلـی «خشته پورد» معروفِ. رودخونه لنگرود هم از یکی از آبراه های سفیدرود سرچشـمه می گیره و کامـلا از مرکز شهر لنگرود می گذره. پل خشتی لنگرود از آنجا که در مرکز شهر و در جای منـاسبی قرار داره کماکا

پل قاری (قاری کؤرپوسی) یا پل چراغ یکی از پل های تاریخی و مشهور شهر تبریزه. این پل در خیابان ثقةالاسلام و بر روی رودخانه میدان چایی واقع شده . این پل سرستون های کله قوچی خود و چراغ های قدیمی اش در اواخر قاجاریه ساخته شده و ارتباط بین بازار بزرگ و بخش شمالی شهر شامل ششگلان و شتربان رو برقرار می کنه و

در بین راه زنجان میانه، جایی که رودخانه قزل اوزن به دامنه شرقی قافلانکوه می رسه، پل محکم و زیبایی وجود داره که به پل دختر معروفه که البته قسمتی از این پل به دلیل انفجار دینامیت در جنگ آسیب دیده. به گفته ی عده ای از باستان شناسان این پل در قرن هشتم هجری و در زمان ساسانیان ساخته شده. پل دختر، سه چشمه

محوطه باستانی بندیان در شهرستان درگز، در استان خراسان رضوی ایرانه و شامل بزرگ ترین گچ بری یافت شده از دوران ساسانیه. دلیل نام گذاریش هم بندیه که تو این ناحیه قرار گرفته. اهمیت گچ بری های بندیان نه به خاطر طولانی بودن، بلکه به خاطر محتواشه. این گچ بری ها بیش از 100 متر مربع وسعت داره و بخش مهمی از تا

خیابان لاله زار از جنوب به میدان توپخانه، از شمال به خیابان انقلاب، از شرق به چهارراه سیدعلی و از غرب به خیابان فردوسی متصل شد. لاله زار زمانی نماد نوگرایی و هنر ایران بود و «شانزه لیزه تهران» لقب گرفت. بسیاری از تئاترها، رستوران ها، تجارتخانه ها، خیاط خانه ها، سینماها و فروشگاه های معروف ایران در ا

گنبد غفاریه نیز یکی دیگر از مزارهای پنجگانه شهر مراغه است . این بنا در قسمت شمال غربی مراغه، کنار رودخانه صافی چای واقع شده و تاریخ احداث آن در فاصله بین سال های 725 و 728 قمری است. گنبد غفاریه بنایی مربع و آجری است که بر بالای سکویی سنگی و سردابه دخمه ای عمیقی استوار است. در چهار زاویه آن ستون هایی

12 کیلومتر بعد از شمال ورامین توی مسیر جاده خراسان یه خروجی هست به اسم فیلستان . به اونجا که برسید روی شاخه ای از رودخانه جاجرود یه پل صد ساله هست که مال دوره قاجاریه اس. دیدنش جالبه...

پل کشکان مربوط به دوران حکومت آل حسنویه در قرن چهارم هجری قمریه و در شهرستان چگنی، بر روی رودخانه ای با همین نام یعنی رود کشکان ساخته شده. کاربرد این پل اتصال راه باستانی شهر شاپورخواست به مناطق غرب استان لرستان و سپس کرمانشاه بوده. در متون تاریخی به این پل اشاره شده و از آن با نام کژکی یاد شده. طول

مسجد جامع بکان در شمال شهرستان بهبهان در کنار رودخانه تاب و شهر قدیم ارجان واقع گردیده و امروزه قدمگاه امام رضا (ع) خوانده می شود . بنای کنونی مسجد، ساده و کوچک مشتمل بر شبستان گنبدداری است که با استفاده از مصالح سنگ و گچ ساخته شده است . بنای اولیه مسجد، منسوب به قرون اولیه اسلامی است و در گذشته دار

تپه باستانی «چغا» در ابتدای ورودی شهرگتوند و در کنار رودخانه کارون قرار گرفته. این تپه که شامل هفت معبد بوده، یک معبد مخصوص ملکه و شش معبد برای خدام و افراد دیگر بوده و چهار هزار سال پیش برای همسر ˈاونتاش گالˈ پادشاه ایلام ساخته شده. در دهه 1950 توسط هیات فرانسوی به سرپرستی هنری رایت بررسی باستان شن

30 کیلومتری شمال شرقی تهران روی رودخانه جاجرود یه پلی هست که می گن مال دوران صفویه اس. الان البته این جاده متروک شده و جاده جدید هم از چند صد متری شمال پل قدیم جاجرود رد می شه.

این پل در غرب منطقه لار بر روی رودخانه شور در مسیر کاروان رو دوره صفوی واقع گردیده و ظاهراً از آثار شاه عباس اول صفویه که بقایای آن در جریان احداث پل بتونی جدید به طور کامل از بین رفته. این پل که همزمان با توسعه راه های بازرگانی در عهد صفویه در شرق رودخانه شور ساخته شده احتمالاً هفت ستون داشته که

پل سه چشمه مربوط به دوره صفوی است و در اردبیل، روی رودخانه بالبخلوچای، بین محله سیدآباد و ابراهیم آباد واقع شده و این اثر در تاریخ 28 مرداد 1348 با شمارهٔ ثبت 877 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل صلوات آباد بر روی رودخانه قزل اوزن، در شمال غربی شهرستان بیجار و در کنار روستای صلوات آباد ساخته شده و از آثار دوره صفویه ست. به روایت دیگه، از آثار دوره سلجوقیه که در دوره های بعد تعمیرات و مرمت هایی در آن صورت گرفته. این پل در مسیرارتباطی سلطانیه و زنجان با دیگر شهرهای غربی کشور از جمله بهار هم

پل سامیان با 55 متر درازا؛ 4 متر پهنا و 5 متر بلندا در 15 کیلومتری شهر اردبیل بر دو سوی قره سو استوار شده است. این پل کهن را پل سرخ سامیان گویند که سرخی آن از سرخی آجرهایش است . نام این پل از روستایی در نزدیکی آن گرقته شده است. پل سامیان دارای 6 دهانه در اندازه های مختلف با طاق جناغی است. دهانه میا

پل محمدحسن خان یه پل قدیمیه که از روی رودخانه بابلرود در شهر بابل می گذره. این پل از آثار دوره قاجاریانه که به جای پل قدیمی تری ساخته شده . به نوشته تاریخ بیهقی، در دوره غزنوی در این محل پلی چوبی وجود داشته ، که به نوشته تاریخ طبرستان ابن اسفندیار، بعدها به دستور نصیرالدوله شاه غازی «زر به خروارها

گوردخمه سرخ ده در استان کرمانشاه، 19 کیلومتری گوردخمه اسحاق وند بین روستا شمس آباد و سرخه ده در کنار چپ رودخانه گاماسیاب قرار گرفته. این گوردخمه دارای 2 متر عرض و عمقی برابر 1/75 متره. ارتفاع بلندترین نقطه آن از کف تا سقف 1/20 متره. برخی باستانشناسان این گور رو متعلق به گئومات مغ دانستند.

پل پنج چشمه که در سه کیلومتری شرق ماکو، بر روی رودخانه «زنگمار» ساخته شده و جنوبی به منظور کوتاه کردن راه زوار کلیسای طاطائوس یا قره کلیسا بوده . این پل دارای چهار چشمه است که به احتمال زیاد در زمان احداث پنج چشمه داشته و محققان تاریخ ساخت آن را مربوط به قرن 18 میلادی می دونن .

پل میرزا رسول در غرب شهرستان میاندوآب و در سه کیلومتری جاده میاندوآب به مهاباد، بر روی رودخانه سیمینه رود ساخته شده است. این پل ظاهراً توسط «میرزا رسول» در اوایل دوره قاجار ساخته شد. جهت پل شرقی ـ غربی، طول آن هشتاد متر و عرض آن 4 متر و 60 سانتیمتر و ارتفاع آن از بستر پل در چشمه وسطی 7 متر و 70 سان

این پل در مسیر راه قدیمی سیاهکل به لاهیجان ، که برروی رودخانه ی شیم رود احداث شده ، قرارداره ، پل تجن گوکه، دو دهانه ی بزرگ در وسط و دو دهانه ی کوچک در طرفین داره . طول پل 75 متر و عرض آن 25/4 و ارتفاع کلی آن بیش از 5/7 متره. این پل آجری، دو چشمه با طاقهای جناقی داره.

پل روستای جیتو مربوط به دوره قاجاره و در شهرستان پاکدشت، بخش مرکزی، روستای جیتو واقع شده و این اثر در تاریخ 1 مهر 1382 با شمارهٔ ثبت 10328 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

پل خاتون در 3 کیلو متری جنوب شهرستان خوی بر روی رود خانه قطور و در راستای جاده خوی به ارومیه قرار گرفته است.در قسمت فوقانی پل، آجر به کار رفته و دارای هفت دهانه بزرگ آب رو بوده . در بعضی منابع تاریخی اومده که این پل به دستور احمد خان دنبلی و در کنار دامنه غضنفر ساخته شده، که هنوز پا بر جاست و به علّ