حاجی آباد مرکز شهرستان زرین دشت، در استان فارسه، که در 337 کیلومتری جنوب شرقی شیراز و در دامنه ارتفاعات کوه مور تاخی، در انتهای رشته کوه زاگرس، قرار گرفته. آب و هوای این شهر، گرم و خشکه . پیشینه این شهر به دوره های ساسانی بر می گرده و آثار باستانی ای از قبیل "تل سفیدک" در این شهر وجود داره. تپه های

صالح آباد، مرکز بخش صالح آباد و یکی از شهرهای استان ایلامه، که در مسیر حرکت زائران، به سمت عتبات عالیات قرار گرفته. دلیل نام گذاریش هم وجود مرقد مطهر امامزاده علی صالح در این شهر هستش.

پارس آباد، یکی از شهرهای استان اردبیل درشمال غرب ایرانه، که در فاصله 220 کیلومتری اردبیل واقع شده، این شهر تو منطقه مرزی قرار گرفته و آب و هواش معتدل تا گرمه. شهر پارس آباد چلگه ایه و مناسب ترین خاک رو برای کشاورزی و دام پروری داره.

مسجد مهرآباد یکی از مسجدهای تاریخی شهر بناب است که در مرکز این شهر و در میدانی به همین نام قرار گرفت. بنای این مسجد براساس کتیبه موجود در ضلع شمالی آن به سال 951 هجری و دوران حکومت شاه تهماسب یکم رسیده و بانی آن بی بی جان خانم منصوربیگ بوده است. مسجد مهرآباد دارای شبستان، صحن و مناره های کاشی کاری ش

پل قلاتاسیان مربوط به دوره قاجاره و در شهرستان سردشت، روستای نبی آباد، روی رودخانه واقع شده و این اثر در تاریخ 20 آذر 1379 با شمارهٔ ثبت 2922 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این پل در شهرستان سردشت بر سر راه قدیمی سیرآباد به مهاباد در قسمت شمالی رودخانه زاب کوچک ساخته شده. اسم این پل از

بنای تاریخی کاروانسرای عباسی (مادرشاه) دردوره صفویه شاه عباس دوم حدودا 415 سال پیش بنا شده که در آن زمان، محل آمد و شد سفرا و نمایندگان کشورهای دیگر در بدو ورود به پایتخت ایران و دیدار با پادشاه بوده است. این بنا که متعلق به خاندان سلطنتی بوده، هزینه ساخت آن را مادر شاه به واسطه نذری پرداخت می کند.

بقعه متبرکه بی بی سیده خاتون، در شمال شرقی شهرستان شهرضا، آرامگاه خاتون صالحه و خیره از خاندان آل مظفر بوده که به همراه 72 تن از یارانش به این دیار آمده و به دست امیر تیمور به شهادت رسیده و یکی از مکان های زیارتی با قدمتی در حدود 800 سال در شهرستان شهرضاست. روایات متعددی درخصوص اصل و نسب ایشان نقل ش

حاجی آباد (اصفهان)، روستایی از توابع بخش کوهپایه شهرستان اصفهان در استان اصفهان ایران است. این روستا در دهستان جبل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن زیر سه خانوار بوده است.

این خانه تاریخی از دکتر کنت Kaunda در این شهر به یادگار مانده. ایشان از ژانویه 1960 تا دسامبر 1962 در آن زندگی می کرده و بعدها رئیس جمهور زامبیا می شود و همچنین او از مبارزان استقلال زامبیا بود. امروزه تمام اثاثیه ی این شخص را برای عموم در این خانه به نمایش گذاشته اند.