بقعه امامزاده سید علی کیا سلطان مربوط به سدهٔ 9 و 10 ه. ق. است و در شهرستان نوشهر، روستای هزار خال کجور واقع شده و این اثر در تاریخ 22 اردیبهشت 1356 با شمارهٔ ثبت 1415 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

این محل قبلا یه خانقاه بزرگی به نام «نور بخشیده» بوده که عرفا و بخصوص «محمدبن یحیی بن علی لاهیجی» در اونجا به ریاضت و عبادت می پرداخته اما کل مجموعه در گذر زمان کم کم خراب شده و تنها قبرهای شیخ لاهیجی و پسرش اینجا هست که اون هم وسط سالنی با درهای آهنی قرار گرفته.

در ورودی یکی از غارهای تنگ الله اکبر که قبلا عارف ها اونجا به عبادت و ریاضت مشغول بودن د آرامگاه مشرقین قرار داره. این آرامگاه نزدیک آرامگاه خواجو هست. در قرن نهم سنگ قبر سرخی روی این قبر گذاشتن که روی اون نام دوازده امام حک شده.

مقبره یکی از وزرا و علمای بزرگ اهل اصفهان ابوالقاسم اسماعیل بن عباد فرزند عباس ملقّب به صاحب و مشهور به صاحب بن عباد

این زیارتگاه، صحنی به مساحت 500 متر مربع داره. گنبد سبز رنگ بنا، با مصالح آجر و سیمان از کف 12 متر ارتفاع داره. مراسم عزاداری محرم و صفر در این امام زاده برگزار می شه. در داخل بقعه و حرم ، ضریحی فلزی از جنس آهن در ابعاد 2*3 روی سنگ مزارات امام زادگان شریف قرار داره. این مکان تا سال 1350 بقعه ای با م

میرزا احمد نیریزی ملقب به سلطانی از بزرگترین خوشنویسان خط نسخ و کاتبان قرآن در سدهٔ دوازده هجری (اواخر حکومت صفوی) است. او بانی شیوهٔ خاصی در خط نسخ است که مورد استقبال خوشنویسان پس از او قرار گرفت و به نسخ ایرانی شهرت یافته است.