محله در قلعه یکی از محله های قدیم ابرکوهه که حتی می گن قدمتش به د.ران پیش از اسلام می رسه. نکته جالب در مورد این محله دستکند بودن بسیاری از خانه ها و معابرشه که موجب تمایز این محله از سایر بافت های تاریخی استان یزد شده. اگر به در قلعه برید با قدم زدن در کوچه پس کوچه های خاطره انگیزش، خونه هایی رو م

تپه شغالی مربوط به هزاره 4 تا هزاره اول قبل از میلاده و در پیشوا، شمال شهر واقع شده و این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 9889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این تپه که نزدیک به 5000 سال قدمت داره، از جنس خشت خام و چینه بوده.

خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به

آب انبار کلار (میبد) در خارج از حصار قدیمی میبد و کنار مجموعه ای تاریخی ، مشتمل بر رباط شاه عباسی، چاپارخانه، یخچال و آب انبار ـ واقع شده و بر اساس کتیبه تاریخی آن در سال 1070 ﻫ . ق (دوره صفویه) ساخته شده. این آب انبار درست روبروی در ورودی کاروانسرا جای گرفته و توازن معماری زیبایی به ساباط و سردرگاه

قلعه ی پنج برار یا تاجمیرکه محدوده ای تاریخی می باشد در کوهپایه های جنوبی کوه کاسه ماس، مشرف بر دشت مور موری واقع شده است. ویرانه های این قلعه بر بلندی های شرقی مشرف بر رودخانه پنج برار همچنان باقی است. این قلعه شامل دژ پیرامونی و بناهای داخل محوطه دژ می باشد. از بناهای داخلی قلعه به جز پی یک اتاق ،

این منزل که در محله گرمابه و در ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با مساحتی حدود 1000 متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است تا چند سال پیش این منزل مورد استفاده قرار میگرفت اما سازمان میراث فرهنگی با آگاهی بر قدمت و تاریخی بودن آن این منزل را خریداری و تعمیرات اساسی و بازسازی

در جاده تهران – قم ، درسمت شمال رود مسیله وپل دلاک ، ساختمان چهارگوش سفید رنگی قرار دارد. پلان کاروانسرا چهار ایوانی ومصالح به کار رفته درآن آجر وسنگ است . تاریخ ساخت این کاروانسرا را به دوره کریم خان زند نسبت می دهند . از پل دلاک تا تهران در حدود 19 فرسخ فاصله بود. در فاصله 30 متری این بنا، یک کارو

این مسجد مربوط به دوره تیموریانه و جزو آثار ملی ایرانه که متاسفانه تا حد زیادی تخریب شده.

این پل آجری به طول پنجاه متر و عرض 10/4 متر، دارای سه پایه سنگی و دو دهانه ست. طاق چشمه جنوبی پل چندین بار فرو ریخته و تعمیر شده. در آخرین تعمیرات، این طاق رو با تیرآهن و آجر به صورت مسطح پوشش دادن. پایه های پل نیز سنگی و از سه بخش تشکیل شده. بخش میانی بیضی شکل و آب شکن های مدور داره و بر روی هر یک

آتشکده نطنز از آتشکده های چهاتاقی است که قدمت آن را به دوران ساسانیان نسبت میدهند. این بنا در کوچه پشت مسجد جامع نطنز در باغی موسوم به باغ امام جمعه قرار دارد. در حال حاضر توسط خانه های خالی از سکنه اطراف احاطه شده و چون مسئولین مربوطه در آن را برای هر کسی باز نمی کنند ، راه رسیدن به آن دشوار و از د

این بنا در مرکز شهر و درکنار رودخانه مهاباد واقع گردیده و از آثار معماری دوره صفوی است که به سال 1089ه-.ق -- دوره شاه سلیمان صفوی - به دست حکمران مهاباد، بوداق سلطان، بنا گردیده است . بنای مسجد با وسعتی حدود 1260 متر مربع با طرح مربع مستطیل، از دو بخش مسجد و مدرسه و صحن میانی تشکیل شده و دارای شبستا

برج منصوری مربوط به دوره قاجار است که در تاریخ 27 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 26258 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کاروانسرا یا رباط قدمگاه از جمله بناهای عام المنفعه مجموعه معماری قدمگاه هستش. این بنا از نوع کاروانسراهای تابستانی یا بازه. شامل یک میان سرا ، ایوان ها، حجره ها و غرفه هایی ست که در اطراف صحن چیده شدن و برای اقامت مسافران مورد استفاده قرار می گرفتن. در هر گوشه کاروانسرا یک ورودی به یک فضای باز مشتم

این تپه حدودا در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود 5هزار سال قبل از میلاده. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال 1320 ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - از ح

خانه میرزاابوالقاسم خان قهی که به خانه رزمجو هم معروفه،، مربوط به اواخر دوره قاجاره و در شهرستان اصفهان، بخش کوهپایه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10231 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. در ضلع غربی این خانه از سردر و هشتی که گذر کردیم ، به حیاط بیرو

خانه کاشانی که قدمت بنای اولیه به اواسط عصر قاجار مربوط میشود، دارای دو بخش اندرونی و بیرونی جدا از هم می باشد. فضا ها به صورت چهار طرف ساخت پیرامون حیاط ها بنا گردیده اند. ویژگی بارز معماری این خانه ایوان تابستانی و تاج نما سازی شده آن است. فضا های موجود خانه عبارتند از سرداب، شاه نشین، مهتابی و ای

مجموعه صدر خواجو مربوط به دوره قاجاره و در اصفهان، محله خواجوی اصفهان، حاشیه خیابان چهارباغ خواجو واقع شده و این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1773 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این مدرسه هم از جمله آثار مرحوم حاج «محمد حسین خان صدر اعظم اصفهانی» است که به هنگام احداث خیابان

این پل در سه کیلومتری کسما، از توابع صومعه سرا و در مسیر راهی واقع است که به دستور شاه عباس اول ساخته شده است. این راه از هشتپر به رشت منتهی می شد. بر همین اساس، دور از انتظار نیست که بنای پل نیز مربوط به همین دوره باشد. این پل 25 متر طول و 20/4 متر عرض دارد و ارتفاع دهنه های بزرگ آن از سطح آب به 5

مسجد رکن الملک مربوط به سدهٔ 13 ه. ق. است و در اصفهان، مجموعه تخت فولاد، خیابان فیض واقع شده است . این مسجد توسط سلیمان خان رکن الملک در سال 1325 قمری بنا شده است. کتیبه سردر مسجد و مدرسه که به وسیله محمد تقی فرزند محمد ابراهیم اصفهانی نوشته شده با خط ثلث بر زمینه کاشی خشت لاجوردی آیات قرآنی را کتا

در 12 کیلومتری شهر نطنز و در 200 متری مسیر جاده قدیم نطنز به سمت هنجن، مزرعه به اسم عباس آباد وجود داره که در گوشه شمال غربی باغ کنونی آن بقایای کاخی از عصر صفویهبه چشم می خوره که هنوز اسکلت اصلی خودش رو حفظ کرده که بعنوان تفرجگاه و شکارگاه شاهان صفوی مورد استفاده قرار می گرفته. این بنا به شماره 58

"مسجد جامع بوکان" که در کنار تپهٔ قدیمی قلعه سردار تو شهر بوکان، استان آذربایجان غربی قرار داره یکی از مسجد های قدیمی این شهره که در دوره قاجاریه و به سبک این دوره طراحی و ساخته شده . این بنا به دستور حاکم وقت بوکان یعنی "سیف الدین خان مکری" فرزند "عزیز خان" سردار کل "ناصرالدین شاه" ساخته شد ومعمار

کافر قلعه نام دژی تاریخی است که در حدود 6 کیلومتری غرب مرکز شهر مهدی شهر بر فراز کوهی بلند که از پای آن چشمه گل رودبار می جوشد، قرار گرفته است. دیوارها و برج و باروی آن سنگ و گچ و ساروج و قسمتی از دیوارها از آجر است و پیداست که بنیاد دژ از زمان های دیرین بوده و همچنان که از اسم آن مشخص می شود بعداً

حمام خانی بستک در سال 1373 مورد مرمت قرار گرفت و به عنوان یکی از آثار تاریخی و دیدنی استان هرمزگان به حساب میاد. این حمام قدیمی از جمله حمام های استان هرمزگانه که به حمام زیرزمینی معروفن. در اینگونه حمام ها زمین را در ابعاد مختلف و اندازه لازم گود می کنن و بنای حمام رو در درونش ایجاد می کنن تا هم اس

بر تیغه کوهی در باریکه دره«سرطرهان» کوهدشت که رود سیمره در آن جریان دارد، آثار یک دژ باقی مانده که به دژ زلال انگیز معروف است. ساختمان دو طبقه دژ، با سنگ قلوه و گچ ساخته شده است. سمت شرقی و جنوبی دژ، به رود سیمره منتهی می­شود که عبور از آن، با توجه به ارتفاع تیغه کوه دیواره دژ، ناممکن است. بیشتر دیو

در روستای ارمو دره شهر ایلام بخشی از یک بنا در محل قبرستان باستانی ارمو باقی مانده است که به نظر می رسد آثار یک قلعه باستانی باشد.

بنای امامزاده سید اسحاق در شرق شهر ساوه، ابتدای جاده ساوه به قم قرار داره و نشانی از هنرنمایی دوره سلجوقیان و صفویه ست. این اثر در تاریخ 12 اسفند 1315 با شمارهٔ ثبت 279 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این بنا دارای بقعه ای برج ماننده و سبک ساختمانش مانند بناهای عصر سلجوقیان در نیمه قرن

مقبره ملا محمد شهرآشوب مربوط به دوره قاجاره و در شهرستان بابل، بخش گتاب، روستای بنگر کلا واقع شده و این اثر در تاریخ 1 مهر 1382 با شمارهٔ ثبت 10282 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

ساختمان این قلعه کوچک که متعلق به یکی از خان های قدیمی میانه به نام نجف قلی خانه همانند سایر خانه های روستایی از دیوارهای قطور گلی ساخته شده بوده. تاریخ ساخت آن رو به دوران ساسانیان اطلاق داده اند اما این قدمت بعید به نظر می رسه. لازم به ذکره که این قلعه در یکی از محلات قدیمی میانه به نام قالا تنگسی

این قلعه در جنوب شرقی شهر بیرجند و در روستای نصرآباد بخش «در میان» قرار دارد. این قلعه با ارزش ترین و مهم ترین قلعه اسماعیلی در منطقه جنوب خراسان و دومین مرکز عمده دفاعی اسماعیلیان پس از قلعه الموت در ایران است. زیرا پس از منطقه الموت و قلعه معروف آن این قلعه به لحاظ دارا بودن موقعیت ویژه در منطقه،

در میانه جاده زیبای ماسال به گیلان بعد از طی مسافتی حدود 25 کیلومتر از ابتدای مسیر در سمت چپ جاده به تابلویی می رسید که مشهد میرزا کوچک خان جنگلی را نشان می دهد. این مسیر در حال حاضر در قسمت هایی خاکی می باشد، ولی از کیفیت مناسب برای رانندگی برخوردار است. سنگ قبری شکسته نیز در این ناحیه قرار دارد.