سینیز یکی از محوطه های تاریخی – باستانی قسمت شمالی استان بوشهره. تل و تپه های بجا مانده از شهر تاریخی سینیز (شینیز) در بندر امام حسن و حومه دیده می شه. آثار خرابه های بندر سی نیز، در حدود 20 کیلومتری بندر دیلم در حوالی خور امام حسین که امروزه یکی از مراکز تأسیسات نفتی جنوبه، باقی مونده. این منطقه ت

این بنا از آثار دوره قاجاریه است که در سال 1235ه-. ق توسط حاج شهبازخان و شش برادر او که مؤسس طایفه معروف به حاجی زادگان بودند، در بیرون از شهر کرمانشاه آن روزگار بنا گردید. این بنا سالیان متمادی محل درس طلاب علوم دینی و تبلیغات مذهبی بوده و امروزه نیز به عنوان مدرسه علوم دینی مورد استفاده است. ورودی

این قلعه در نزدیکی بندر خمیر قرار داره. از این قلعه به جز بقایای دو سر در شمالی و جنوبی و برج شرقی نیمه ویرانش اثری باقی نمونده. سردر شمالی قلعه که اکنون در کنار کوچه تنگی متصل به شهر خمیرجای داره به صورت شکوهمندی از سنگ و گچ و به سبک قلعه های اروپایی ساخته شده . در چهار برج مدور بنا شده و بین هر دو

قلعه تاریخی روستای مسک، شهرستان درمیان، در دوره صفویه بنا شده و در دوره معاصر به شماره 8277 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد. این بنا، پلان های چهارضلعی مشتمل بر حصار، 9 برج، دروازه ورودی و معماری داخلی داره. دروازه ورودی قلعه در ضلع جنوبی با آجر ایجاد شده. به علاوه در طرفین آن 2 برج مدور وجود داره. از

به جایی که توده بزرگی از خاکستر بصورت طبقه طبقه، روی هم انباشته شده و بصورت تپه ای مانند دربیاد، کول تپه گفته می شه. واژه کول تپه، شکل پهلوی و آذری گل فارسیه که معنای آتش وافگر آتش و شعله آتش داره و کول در ترکی به معنی خاکستر و در کردی به معنی آتشه. در منطقه باستانی مرند بزرگ، چند تپه و کول تپه شناخ

کهن ترین مسجد آمل و کهن ترین حوزه علمیه ایرانه. سازمان میراث فرهنگی تاریخ بنای این مسجد رو سال 140هـ ق بیان کرده. بنای اصلیش متعلق به قرن سوم قمریه و گلدسته هشت ضلعی با بامی سفالین زیبا ساخته شده که بر فراز مسجد واقع شده. متعلق به قرن ششم هجری قمریه. در برخی منابع نام این مسجد، مسجد امام حسن آمده وب

برج و آرامگاه امامزاده اظهر بن علی، واقع در روستای درگزین، در فاصله 5 کیلومتری شرق شهر رزن و به فاصله 85 کیلومتری شمال شرق همدان قرار داره . این بنا از آثار قرن هشتم هجری و متعلق به دروه ایلخانانه که بعدها در سال 1056 هجری به فرمان شاه عباس صفوی تعمیر و مرمت شده .

مسجد خداداد اولین مسجد از مساجد برادران اهل تشیع در بندرلنگه، و یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایرانه. مسجد خداداد یکی از مساجد زیبا و تاریخی شهرستان بندر لنگه ست. این مسجد در محله بازار مساح بندرلنگه قرار داره، از نظر زیبایی یکی از کامل ترین مساجد بندرلنگه به شمار می ره. محراب مسجد حاجی خد

مسجد غیاث یکی از مساجد تاریخی ومعماری بندر لنگه ست. این مسجد در وسط محله البلوکیه واقع شده. بنیان گذاریش توسط شخصی به نام حاجی غیاث بوده. در سده سیزدهم هجری قمری بنیان مسجد مذکور پایان یافته این مسجد چند بار مرمت شده وآخرین تعمیر وبازسازیش درسال 1410 هجری قمری بوده. این مسجد یه شبستان بزرگ زمستانی د

ازوار ، روستایی از توابع بخش برزک شهرستان کاشان در استان اصفهانه. این روستا در دهستان گلاب قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 727 نفر (216خانوار) بوده .

دهقان سامانی، ملقب به (سیف الشعرا)، یکی از شعرای بزرگ چهار محال و بختیاریه. او مردی عرفانی و شاعری توانا در دوران خود بوده. آرامگاه دهقان سامانی، در حدود 28 کیلومتری شمال شهرکرد و در نزدیکی پل زمانخان که بر روی رودخانه سامان ایجاد شده قرار داره.

از بناهای تاریخی زیبای ارومیه است که در جاده ارومیه به طرف سلماس واقع شده است و پس از عبور از نوشین شهر در سمت چپ جاده ای منتهی به این روستا می شود . این قلعه شاهد رویداد های تاریخی منطقه بوده است و هنوز هم می توان بر پیکره برجهای آن اثرات گلوله و توپ را مشاهده کرد. این قلعه تاریخی از مصالحی چون خ

بنایی شبستانی به ابعاد 15×20 متر است که به شیوه مساجد صفوی منطقه ساخته شده است. شبستان دارای دیوارهای آجری و ستون هایی چوبی منقش است. تاریخ بنای مسجد را با توجه به کتیبه های موجود می توان به دوره قاجاریه نسبت داد. شبستان این مسجد، از لحاظ زیبایی با مسجد میدان بناب- مربوط به دوره صفوی- قابل مقایسه اس

محوطه قره قشون مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان بناب، بخش مرکزی، روستای خلیلوند واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10054 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

محله در قلعه یکی از محله های قدیم ابرکوهه که حتی می گن قدمتش به د.ران پیش از اسلام می رسه. نکته جالب در مورد این محله دستکند بودن بسیاری از خانه ها و معابرشه که موجب تمایز این محله از سایر بافت های تاریخی استان یزد شده. اگر به در قلعه برید با قدم زدن در کوچه پس کوچه های خاطره انگیزش، خونه هایی رو م

آب انبار کلار (میبد) در خارج از حصار قدیمی میبد و کنار مجموعه ای تاریخی ، مشتمل بر رباط شاه عباسی، چاپارخانه، یخچال و آب انبار ـ واقع شده و بر اساس کتیبه تاریخی آن در سال 1070 ﻫ . ق (دوره صفویه) ساخته شده. این آب انبار درست روبروی در ورودی کاروانسرا جای گرفته و توازن معماری زیبایی به ساباط و سردرگاه

خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به

تپه شغالی مربوط به هزاره 4 تا هزاره اول قبل از میلاده و در پیشوا، شمال شهر واقع شده و این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 9889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این تپه که نزدیک به 5000 سال قدمت داره، از جنس خشت خام و چینه بوده.

این منزل که در محله گرمابه و در ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با مساحتی حدود 1000 متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است تا چند سال پیش این منزل مورد استفاده قرار میگرفت اما سازمان میراث فرهنگی با آگاهی بر قدمت و تاریخی بودن آن این منزل را خریداری و تعمیرات اساسی و بازسازی

در جاده تهران – قم ، درسمت شمال رود مسیله وپل دلاک ، ساختمان چهارگوش سفید رنگی قرار دارد. پلان کاروانسرا چهار ایوانی ومصالح به کار رفته درآن آجر وسنگ است . تاریخ ساخت این کاروانسرا را به دوره کریم خان زند نسبت می دهند . از پل دلاک تا تهران در حدود 19 فرسخ فاصله بود. در فاصله 30 متری این بنا، یک کارو

قلعه ی پنج برار یا تاجمیرکه محدوده ای تاریخی می باشد در کوهپایه های جنوبی کوه کاسه ماس، مشرف بر دشت مور موری واقع شده است. ویرانه های این قلعه بر بلندی های شرقی مشرف بر رودخانه پنج برار همچنان باقی است. این قلعه شامل دژ پیرامونی و بناهای داخل محوطه دژ می باشد. از بناهای داخلی قلعه به جز پی یک اتاق ،

این پل آجری به طول پنجاه متر و عرض 10/4 متر، دارای سه پایه سنگی و دو دهانه ست. طاق چشمه جنوبی پل چندین بار فرو ریخته و تعمیر شده. در آخرین تعمیرات، این طاق رو با تیرآهن و آجر به صورت مسطح پوشش دادن. پایه های پل نیز سنگی و از سه بخش تشکیل شده. بخش میانی بیضی شکل و آب شکن های مدور داره و بر روی هر یک

آتشکده نطنز از آتشکده های چهاتاقی است که قدمت آن را به دوران ساسانیان نسبت میدهند. این بنا در کوچه پشت مسجد جامع نطنز در باغی موسوم به باغ امام جمعه قرار دارد. در حال حاضر توسط خانه های خالی از سکنه اطراف احاطه شده و چون مسئولین مربوطه در آن را برای هر کسی باز نمی کنند ، راه رسیدن به آن دشوار و از د

این مسجد مربوط به دوره تیموریانه و جزو آثار ملی ایرانه که متاسفانه تا حد زیادی تخریب شده.

این بنا در مرکز شهر و درکنار رودخانه مهاباد واقع گردیده و از آثار معماری دوره صفوی است که به سال 1089ه-.ق -- دوره شاه سلیمان صفوی - به دست حکمران مهاباد، بوداق سلطان، بنا گردیده است . بنای مسجد با وسعتی حدود 1260 متر مربع با طرح مربع مستطیل، از دو بخش مسجد و مدرسه و صحن میانی تشکیل شده و دارای شبستا

برج منصوری مربوط به دوره قاجار است که در تاریخ 27 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 26258 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در دل همین تهران بزرگ، سی سال پیش، آسیابی بود که با نیروی آب، گندم آرد می کرد و تنورهای چندین نانوای دور و نزدیک شهر رو تامین می کرد. آسیابی که چون به آب وابسته بود، اطرافش مثل بهشت سر سبز بود، اما این آسیاب آبی امروزه مخروبه ایه که حتی برای آسایش ساکنان محله هم دردسرساز شده. آسیاب والی مربوط به دور

کاروانسرا یا رباط قدمگاه از جمله بناهای عام المنفعه مجموعه معماری قدمگاه هستش. این بنا از نوع کاروانسراهای تابستانی یا بازه. شامل یک میان سرا ، ایوان ها، حجره ها و غرفه هایی ست که در اطراف صحن چیده شدن و برای اقامت مسافران مورد استفاده قرار می گرفتن. در هر گوشه کاروانسرا یک ورودی به یک فضای باز مشتم

خانه میرزاابوالقاسم خان قهی که به خانه رزمجو هم معروفه،، مربوط به اواخر دوره قاجاره و در شهرستان اصفهان، بخش کوهپایه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10231 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. در ضلع غربی این خانه از سردر و هشتی که گذر کردیم ، به حیاط بیرو

این تپه حدودا در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود 5هزار سال قبل از میلاده. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال 1320 ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - از ح