این قلعه در منتهی الیه جنوب غرب روستای ایگل و در دامنه شرقی ارتفاعاتی که نهایتا به قله توچال منتهی می شه و در مجاورت خانه های ده در دامنه، واقع شده. قلعه شامل دو قسمته، قسمت اول سطح قلعه ست که در اون آثاری از معماری سنگ و گل دیده می شه و قسمت دوم فضاهای غار مانند سه طبقه ایه که در زیر فضای اولیه وجو

در شمال شرقی روستای امامه و در ارتفاعات مشرف به دره ای که به «باغ تنگه» شهرت داره، بقایای قلعه ای قدیمی وجود داره که به قلعه امامه یا قلعه مازیار معروفه.با توجه به نمونه سفال های پیدا شده از سطح و پیرامون قلعه امامه، قدمت اون حداقل به دوره اوایل اسلام می رسه. در کتاب های تاریخی اومده که پیشینه تاریخ

پل آبنیک مربوط به دوره پهلوی اول است و این اثر در تاریخ 1 مهر 1382 با شمارهٔ ثبت 10397 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. مصالح احداث پل سنگ مالون تراشیده و سیمان بوده و دارای قوس نیم دایره باز است و به سبک پلهای راه آهن سراسری و دیگر پلهای اول ساخته شده است در دو طرف بالای دهانه پل و در من