خانه سرتیپ سدهی مربوط به دوره قاجار است و در خمینی شهر، محله لادره فروشان، بلوار توحید واقع شد. این اثر در تاریخ 25 اسفند 1380 با شماره 5444 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مجموعه شامل چند خانه، دیوانخانه، حمام و حسینیه هست. ساخت آن را به سرتیپ محمد حسین خان امینی سدهی که از فرم
روستای ولاشان یا والاشان در دشتی مسطح قرار داره که با شیب ملایم یک درصدی به زاینده رود منتهی می شه و از سه طرف دیگه توسط کوه های سفید در جنوب شرقی، قائمیه در غرب و کوه آتشگاه در شمال شرقی محصور شده و به عنوان آخرین نقطه در جنوب شهرستان خمینی شهر محسوب می شه. تنها بخش تاریخی ولاشان کبوترخانه های این
گورستان ورنوسفادران مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار است که یکی از این گورستان هایی است که از زوایای گوناگون از جمله تحلیل اشعار بر روی سنگ قبرها، تحیلی نقوش بر روی سنگ قبرها، خط شناسی، مشاهیر و ... می توان به آن پرداخت. قبرستان ورنوسفادران، قبرستان قدیمی است که در جوار مصلای نمازجمعه قرار دارد. این
مسجد جامع خوزان مسجدی است چهار ایوانی در محلی به همین نام در شهرستان خمینی شهر است که دارای پیشینه ای هفتصدساله می باشد. این مسجد کهن که هنوز هم ارزش های معماری و زیبایی های در و دیوارو فضای معنوی خود را حفظ کرده، به سبک مساجد چهار ایوانی ساخته شده. بر روی این اثر معماری پربها در دوران صفوی، تغییرات
مسجد آقا علی اکبر مربوط به دوره قاجار است و در خمینی شهر، منطقه یک، خیابان امام شمالی، جوی گاردر واقع شده و این اثر در تاریخ 6 اسفند 1385 با شمارهٔ ثبت 17483 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. آقا علی اکبر (هنرمند و تاجر بزرگ عهد قاجار) بانی این مسجد 140 ساله بوده. مسجد با چهار ایوان عظیم
ولاشان نام روستایی، در 12 کیلومتری جنوب غرب اصفهانه، که امروزه یکی از محلات شهر ساحلی و زیبای درچه، در حاشیه زاینده رود محسوب می شه و خود این شهر هم زیر مجموعه شهرستان خمینی شهره. برخی معتقدند ولاشان، در اصل از نام بلاش اول اشکانی گرفته شده و در ابتدا بلاشان یا بلاشگرد تلفظ می شده و بنا بر همین قول
این غار در 12 کیلومتری غرب اصفهان در نزدیکی شهرستان خمینی شهر بر سینه کوه سنگی کم ارتفاعی قرار داره. دهانه غار 10 متر ارتفاع و 5 متر عرض داره و به سمت غرب قرار گرفته. پس از ورود از دهانه محوطه داخلی غار وجود داره که بقایای دیوار سنگی در اطراف آن دیده می شه. در پشت دیواره های سنگی، آب انباری در کف غا
این بنای تاریخی مربوط به دوره صفویان می باشد