این منطقه به عنوان یکی از زیستگاه های مناسب برای رده های مختلف جانوران از جمله پستانداران، پرندگان و خزندگان و حشرات در استان مطرح است و از سال 1385 به عنوان منطقه شکار ممنوع تحت مدیریت اداره کل محیط زیست استان همدان قرار گرفته است. از نظر اقلیمی به دلیل اختلافات ارتفاع، میزان درجه حرارت در نقاط مخت
این خانه در اسدآباد و در محله قدیمی سیدان قرار دارد و بسیار دیدنی هست.
در این موزه وسایلی قدیمی نظیر چراغ، قفل، پشتی، قلیان، کرسی، وسایل آشپزخانه، کشاورزی، پوشاک و البسه قدیمی که در دوران زندگی سید جمال مردم استفاده می کردن، به نمایش گذاشته شده. تعدادی خمره قدیمی متعلق به زمان اشکانیان در این موزه وجود داره و 500 اثر از دوره معاصر ، صفویه و پیش از آن تا دوره اشکانی، 30
پل شکسته خسروآباد مربوط به دوره صفویه و در شهرستان اسدآباد، بخش مرکزی، روستای خسروآباد در مسیربزرگراه کربلا و جاده اسدآباد-کنگاور واقع شده و این اثر در تاریخ 21 اردیبهشت 1376 با شمارهٔ ثبت 1875 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این پل بر روی رودخانه قره چای با چهار طاق بنا شده، جنس بنا آج
مسجد جامع اسدآباد یا مسجد سلطانی در محله بازار شهر اسدآباد واقع شده است. این مسجد یکی از قدیمی ترین مساجد اسدآباد بوده است که در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی به منظور توسعه فضای مسجد تخریب شد و مسجدی جدید با طرحی مستطیل شکل به جای آن ساخته شد اما آنچه سبب اهمیت بنای کنونی شده است، وجود سنگ نوشته ای اس
آب انبار شاه عباس در وسط محله درب کاروانسرا در شهر اسدآباد واقع شده . این آب انبار مستطیل شکل از سه بخش میانی یا سالن مرکزی با طاقنماهایی یکنواخت در اطراف و دیوارهای تفکیک کننده تشکیل شده . آب انبار 18 پله آجری داره و سقف آن بصورت طاق و گنبده. قدمت تاریخی این بنا به دورا
اسدآباد منطقه ای تاریخی است که قدمت آن به پیش از اسلام می رسد. دلیل اصلی اهمیت اسدآباد، قرار گرفتن آن بر سر راه اصلی و قدیمی ایران مرکزی به بین النهرین است.
حمام گلستان که به حمام قدیمی بازار و حمام خان هم معروفه، در محله درب کاروانسرای اسدآباد قرار داره و تاریخ ساختش به دوره صفویه می رسه. درِ ورودی حمام به محوطه ای 6ضلعی باز می شه، که اضلاع آن مساوی به نظر می رسه. طاق این محوطه گنبدیه و سربینه 8ضلعی آن در قسمت جلویی راهروی ورودی قرار داره. در 6 ضلع سرب
این تپه مربوط به دوره اشکانیانِ و در تاریخ 10 بهمن 1383 با شمارهٔ ثبت 11352 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.