این آبشار در جنوب استهبان و در 170 کیلومتری شیراز قرار دارد. این آبشار در سال 1335 خورشیدی به همت حقیقت، بخشدار آن زمان استهبان و به معماری حاج حسین بنا (معمارپور) و سنگ تراشی حاج احمد علی دژ ساخته شد. مسافرانی که راهی طولانی را در پیش دارند و عازم سیرجان، بندرعباس، کرمان و زاهدان هستند، مدتی در این

چشمه قهری نام یکی از جاذبه های دیدنی شهرستان استهبان در استان فارسه. گفته می شه این چشمه رو فردی به نام گرگین میلاد یکی از پادشاهان سلسله کیانیان حفاری کرده. گرگین میلاد زمان بازسازی و احیاء چشمه به یکی از غلامانش دستور می ده تا آخرین کانال و چاه روحفر کنه و پادشاه در غیاب آن غلام به غلامان دیگه می

دهانه ورودی غار در حدود یه متر ارتفاع داره ولی بعد از ورود بهش، فضا باز می شه و ارتفاعی حدود 4 متر در بعضی جاها، طول تقریبی 50 متر و عرضی حدود 5 متر پیدا می کنه. در انتهای این راهرو و در نزدیک به سطح زمین، سوراخی وجود داره که مدخل ورود به سالن بسیار زیبای بعدیه. برای گذر از این سوراخ باید پاها رو وا

بر دامنه کوه تودج، در جنوب شهرستان استهبان، منطقه ای با پوشش جنگلی، مرکب از درختان انگور، بادام، پسته و انجیر وجود داره که از جاذبه های زیبای طبیعی این شهرستان به شمار می ره. در این مکان چشمه ای وجود داره که با سرازیر شدن از دامنه کوه آبشار زیبایی رو می‎آفرینه. این ناحیه در فصل های مناسب سال به عنوا

در جنوب غربی شهرستان استهبان، دره ای به نام «لای تاریک» وجود دارد که با برخورداری از پوشش جنگلی و چشمه سارهای متعدد، جزو مناطق گردشگاهی استان محسوب می شود. این مکان در طول سال، پذیرای علاقه مندان به ورزش های کوهستانی و دوستداران جلوه های ویژه طبیعی است.

دم تنگ در جنوب غربی استهبان و در کوه های تودج واقع شده. ارتفاع این دره در پایین ترین نقطه آن، 1900 متر و در مرتفع ترین نقطه که به قلل تودج ختم می شود 2900 متر از سطح دریا است. فاصله شهر استهبان تا این منطقه حدود 15 کیلومتر است و راه دسترسی به آن جاده استهبان به شیراز است که توسط راهی خاکی از کیلومت

در 30 کیلومتری جاده استهبان- شیراز و روبروی روستای دهویه رونیز علیا در میان کوه، غاری زیبا وجود داره که به غار گبر شهرت یافته. از ویژگی های این غار پوشیدگی و استنتار اونه به گونه ای که تا چند قدمی آن قابل رویت نیست. دهانه غار کوچیکه و برای ورود به اون باید مسافتی سرازیری طی کرد تا به کف غار رسید. از

"امامزاده محمد بن علی بن ابراهیم بن موسی بن جعفر " که معروف به پیرمراده، یکی از نقاط تاریخی مذهبی شهر استهبانه. این امامزاده در باختر استهبان و به فاصله 1000 قدمی از مرکز شهر قرار داره. براساس اطلاعات گذشتگان در ابتدا گنبد بسیار کوچک و گلی داشته که در اثر بارندگی شدید پیاپی هفت روزه و راه افتادن رود

در مسیر شیراز به استهبان در دامنه خرمن کوه در کنار چشمه آبی که از دل کوه بیرون می جوشدگردشگاهی وجود دارد که به عنوان یکی از تفرجگاه های اصلی شیراز مورد توجه است این منطقه خوش آب و هوا علاوه بر اهالی میزبان مسافران این مسیر هم هست.

در شمال شهر استهبان و در دل صحرا ، آب انبار بزرگی وجود داره که به یخچال حاجی محریم ( محمد رحیم شوشتری ) شهرت داره. این اثر مربوط به دوره قاجاریه است و چون بانی آن شخصی به نام حاج محمد رحیم بوده به نام یخچال حاجی محریم معروفه. با توجه به ارزش های تاریخی این اثر در سال های گذشته بررسی های باستان شناسی

چهارطاقی ماه فرخان (آتشکده بهرام) مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان استهبان، بخش رونیز، دهستان خیر، 300 متری بعد از روستای ماه فرخان، بطرف نی ریز، سمت چپ جاده، بین باغات سیب و زردآلو واقع شده. این بنا از سنگ و ساروج ساخته شده و درمیان باغات اناراین روستاجلوه زیبائی دارد. درزاویه شرقی و جنوبی د

آسیاب تنوره بلند (ایچ)، مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلامه و در شهرستان استهبان، روستای ایج، منطقه بندره واقع شده و این اثر در تاریخ 12 بهمن 1381 با شمارهٔ ثبت 7220 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

زیست گاه بک بک در شهرستان استهبان در استان فارس واقع شده. این منطقه حفاظت شده که در جنوب شرقی شهرستان استهبان قرار داره زیستگاه گونه های متنوعی از پرندگان مهاجره. این گردش گاه در فصل مهاجرت و بازگشت پرندگان از جلوه های طبیعی بسیار زیبای منطقه ست که چشم هر بیننده ای رو به خود خیره می کنه.