زیج منیژه سنگچینی جا مانده از عصر ساسانی است. بنایی با بیش از هزار سال قدمت که اگرچه هنوز هم در ماهیت آن تردید وجود دارد اما بسیاری از باستان شناسان، آن را یک کوشک بین راهی می دانند که افسانه های محلی آن را با منیژه شاهنامه و ایران باستان پیوند داده است. زیج به معنای رصدخانه یا تماشاگه است و مردم مح

در جنوب شرق شهریار، بنایی تاریخی وجود دارد که اهالی آن را جوقین می نامند. این محدوده از جمله آثار باستانی دوران ساسانی است و حدود 1700 سال قدمت دارد. این قلعه کهنسال یکی از ناشناخته ترین بناهای استان تهران است که از خشت بنا شده و اشیای مکشوفه و سکه های کشف شده آن را با دوره یزدگرد سوم ساسانی پیوند

قدمت قلعه ارژنگ که در حوالی طالقان قرار داره به دوران اسماعیلیان می رسه . سنگ و ساروج اصلی ترین مواد تشکیل دهنده بدنه و دیوارهای قلعه هستند اما نکته قابل توجه در معماری این بنا وجود راهروهای زیر زمینی است که برخی از آنها به هم متصلند. در کاوش های باستانی سفال هایی مربوط به قرن 5 تا 7 هجری قمری از اط