شهر سوخته سیستان نام بقایای دولت شهر باستانی ایران زمین است. شهر مزبور بر روی آبرفت های مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و زمانی در ساحل آن رودخانه بنا شده بود. به تشخیص بسیاری از محققان، دوره بنای این شهر بزرگ با دوره برنز و تمدن جیرفت هم زمان است اما عزت الله نگهبان شهر سوخته را جزو آثار ایلامی

چاه نیمه چاله های طبیعی بزرگی بوده که در فاصله 50 کیلومتری شهر زابل و 5 کیلومتری شهرستان زهک قرار دارد و آب مازاد رودخانه هیرمند توسط کانالی به آن هدایت می شود. گنجایش این مخازن 700 میلیون متر مکعب است و بصورت دریاچه درآمد. در مواقع کم آبی هم آب شرب و قسمتی از آب کشاورزی سیستان از این دریاچه تامین م

این آثار در 27 کیلومتری شرق زابل،7 کیلومتری شمال شهرستان زهک در بخش مرکزی زهک و در روی بلندی واقع شده است. جی.پی.تیت انگلیسی بر این باور هست که این خرابه ها مربوط به شهر زرنج بوده که 420 سال قبل توسط تیمور لنگ و با توجه به ویرانی بندهای سیستان به این صورت درآمده اند. هنری ساوج لندور، جهانگرد باستان

ساختمان موزه مردم شناسی سیستان در قرن 19 میلادی و توسط مهندسان انگلیسی به عنوان کنسولگری ساخته شد. در سال 1368، این بنا به عنوان گنجینه موقت در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و بعد از 18 سال مرمت و بازسازی، این ساختمان به موزه مردم شناسی این منطقه تبدیل شد. موزه مردم شناسی سیستان دارای بخش های

دهانه غلامان نام یک محل باستان شناختی در منطقه سیستان، در حدود 2 کیلومتری روستای قلعه نو و حدود 44 کیلو متری شهر زابل هست. خرابه ها و آثار بناهای این شهر در محوطه ای بسیار وسیع روی تراسی به طول تقریبی 4 تا 5 کیلومتر واقع شده اند. کاوشگاه دهنه غلامان در دهه 1960 توسط اومبرتو اسکراتو از موسسه ایتالیای

این قلعه در 4 کیلومتری سکوهه قرار دارد. شکل قلعه مستطیل شکل بوده و دیوارهای پهن و بزرگ خشتی و گلی دارد. کلنل تیت انگلیسی و والترسرویس آمریکایی از این قلعه بازدید کردند. به گفته کلنل تیت در سده نوزدهم، نهری از نزدیک این قلعه جاری و به طرف دهکده ورمال ادامه داشت. بر اثر کاوش باستان شناسان، در طبقه زیر

قلعه مچی و بناهای وابسته به آن در سه کیلومتری شرق حوضدار سیستان، 6 کیلومتری شهر سوخته و 70 کیلومتری جنوب غربی زابل قرار دارد. این قلعه مقر و کاخ خاندان رئیسی، فرمانروایان جنوبی سیستان بوده و از خشت و گل ساخته شده است. ارتفاع ایوان شمالی این قلعه از زمین 10 متر بوده و دهانه آن 5/7 متر پهنا دارد. در ا

تالاب هامون یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری استان سیستان و بلوچستان است که به عنوان بزرگ ترین دریاچه ی آب شیرین ایران نیز شناخته می شود. این دریاچه ی زیبا در ادبیات ایران و کتاب های شاعران بزرگ این سرزمین مانند شاهنامه فردوسی، جایگاه ویژه ای داشته و به نوعی حیات سیستان به آن وابسته بوده است.