شهر سوخته سیستان نام بقایای دولت شهر باستانی ایران زمین است. شهر مزبور بر روی آبرفت های مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و زمانی در ساحل آن رودخانه بنا شده بود. به تشخیص بسیاری از محققان، دوره بنای این شهر بزرگ با دوره برنز و تمدن جیرفت هم زمان است اما عزت الله نگهبان شهر سوخته را جزو آثار ایلامی

چاه نیمه چاله های طبیعی بزرگی بوده که در فاصله 50 کیلومتری شهر زابل و 5 کیلومتری شهرستان زهک قرار دارد و آب مازاد رودخانه هیرمند توسط کانالی به آن هدایت می شود. گنجایش این مخازن 700 میلیون متر مکعب است و بصورت دریاچه درآمد. در مواقع کم آبی هم آب شرب و قسمتی از آب کشاورزی سیستان از این دریاچه تامین م

این آثار در 27 کیلومتری شرق زابل،7 کیلومتری شمال شهرستان زهک در بخش مرکزی زهک و در روی بلندی واقع شده است. جی.پی.تیت انگلیسی بر این باور هست که این خرابه ها مربوط به شهر زرنج بوده که 420 سال قبل توسط تیمور لنگ و با توجه به ویرانی بندهای سیستان به این صورت درآمده اند. هنری ساوج لندور، جهانگرد باستان

هامون پوزک نام دریاچه ای در مرز افغانستان و ایران و یکی از تالاب های تشکیل دهنده دریاچه هامون است. در اکثر مواقع دارای آب بوده و از کیفیت مناسبی برخوردار هست. پوزک در داخل خاک ایران به صورت چند برکه از هم جدا وجود دارد که در مواقع پرآبی به یکدیگر می پیوندند. بزرگترین این برکه ها چونگ خرگوش با وسعتی

ساختمان موزه مردم شناسی سیستان در قرن 19 میلادی و توسط مهندسان انگلیسی به عنوان کنسولگری ساخته شد. در سال 1368، این بنا به عنوان گنجینه موقت در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و بعد از 18 سال مرمت و بازسازی، این ساختمان به موزه مردم شناسی این منطقه تبدیل شد. موزه مردم شناسی سیستان دارای بخش های