در دهکده مهرجرد میبد زیارتگاهی وجود دراه که در بازسازی های اون دو گلدسته به بنای اصلی اضافه شده . بنای موجود در این محوطه وسیع مربوط به دوره قاجاره و در ظاهر مزار بانویی به نام خاتونه . قسمت داخلی سقف این بقعه با آبرنگ نقاشی شده و دو سنگ قبر قدیمی در این محوطه دیده میشه که یکی به بی بی خاتون تعل

این بقعه بنایی خیلی ساده داره که از دو اتاق کوچیک ساخته شده و هیچ ارزش معماری نداره و فقط یه قطعه کاشیکاری به شکل ستاره چهار پر توش وجود داره. اسم واقعی صاحب بقعه، سید تاج الدین جعفره که یکی از بازماندگان امامزاده ابوجعفر یزده، طبق نوشته های تاریخی از حدود قرن نهم هجری مزار سید تاج الدین جعفر به عنو

امام زاده سید محمد بنای خوش طرحیه که قسمتی ازگنبدش کاشی کاریه و متعلق به دوران افشاریانه. در این امام زاده چند لوحه قبر ازکاشی وجود داره که همشون متعلق به قرن سیزدهم هجری هستن و یه قطعه سنگ قبر مرمر هم داره که بهش سنگ کول میگن و عباراتی روش نوشته شده .

مهم ترین مزار مورد احترام مردم استان، آرامگاه امامزاده محمد بن علی است که به امام زاده جعفر موسوم است. قصه آمدن امام زاده ابوجعفر محمد به یزد در همه کتب تاریخ یزد به یک نحو نقل شده است. خلاصه آن از این قرار است که امام زاده در زمان خلافت متوکل عباسی از مدینه به یزد آمد و در کوچه ای که بعد ها به کوچ

بنای این امامزاده که قدمت آن به دوران صفویه برمی گرده از آجر و خشت ساخته شده . این امام زاده گنبد خوش ترکیبی از کاشی داره، سطح گنبد با کاشی هایی در اشکال مختلف هندسی با طرح گره، کاشیکاری شده و کتیبه ای در پایه اش نوشته شده . بر اساس نوشته لوح کاشی در اتاق دست راست این بنا شخصی به اسم «رئیس محب علی

این بقعه معروف خانقاه شیخ تقی الدین دادا محمد از مردم اصفهان و مرید« پیراندیان» بوده که بعد از فوتش همونجا دفن شده. بعدها مردم اون رو به عنوان شیخ داد و سلطان شیخ داد می شناختن.

این آرامگاه در بقعه ای با گنبد بلند و بزرگ قرار داره که متعلق به دوران صفویه است و قبلأ به اون «کشته خانه» می گفتن و امروزه بهش امام زاده میگن. ظاهرا وقتی مغول ها به اینجا حمله کردن، جمعی که به اینجا پناه آورده بودن، قتل عام شدن و واسه همینه که به کشته خانه معروف شده. روی دیوار اصلی این بنا آثار گچ

بنای این مقبره از دو اتاق با سقف گنبدی شکل تشکیل شده و اطرافش رو قبرستونی احاطه کرده. این زیارتگاه متعلق به شیخ علی خاموشه که از عرفا و صوفیه بود. بنای این مقبره از خشت و گل درست شده و بدون تزئیناته. قدیمی ترین اثر تاریخ دار این مقبره تکه سنگیه که اشعاری به خط نستعلیق روش نوشته شده. صندوق چوبی مشب

این مسجد که در بخش ندوشن قرار گرفته، به یک اتاق کوچیک محدود میشه . از دیدنی های این مکان یک قطعه سنگ ظریف خاکستری رنگ و مربع شکل به اندازه 40*40 سانتی متر است که در محراب آن نصب شده و در وسط آن عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم ، اقم الصلوۀ و محمودا» به شکل گلی و به خط نسخ کنده کاری شده .