این بقعه به خاطر گنبد آجری و نمای ساده ش از نظر معماری جلوه ی ویژه ای نداره. بدنه داخل بقعه با کاشیکاری طرح هندسی از ستاره های شش پر و شش ضلعی ها و حاشیه ای از کاشی معرق تزئین شده. ‏داخل بنا قبری قرار داره و روش کتیبه ای از کاشی معرق دوره تیموری نصب شده که صاحب مزار که فضل بن موسی کاظم (ع) هست رو مع

امام زاده سید محمد بنای خوش طرحیه که قسمتی ازگنبدش کاشی کاریه و متعلق به دوران افشاریانه. در این امام زاده چند لوحه قبر ازکاشی وجود داره که همشون متعلق به قرن سیزدهم هجری هستن و یه قطعه سنگ قبر مرمر هم داره که بهش سنگ کول میگن و عباراتی روش نوشته شده .

مهم ترین مزار مورد احترام مردم استان، آرامگاه امامزاده محمد بن علی است که به امام زاده جعفر موسوم است. قصه آمدن امام زاده ابوجعفر محمد به یزد در همه کتب تاریخ یزد به یک نحو نقل شده است. خلاصه آن از این قرار است که امام زاده در زمان خلافت متوکل عباسی از مدینه به یزد آمد و در کوچه ای که بعد ها به کوچ

بنای این امامزاده که قدمت آن به دوران صفویه برمی گرده از آجر و خشت ساخته شده . این امام زاده گنبد خوش ترکیبی از کاشی داره، سطح گنبد با کاشی هایی در اشکال مختلف هندسی با طرح گره، کاشیکاری شده و کتیبه ای در پایه اش نوشته شده . بر اساس نوشته لوح کاشی در اتاق دست راست این بنا شخصی به اسم «رئیس محب علی

این آرامگاه در بقعه ای با گنبد بلند و بزرگ قرار داره که متعلق به دوران صفویه است و قبلأ به اون «کشته خانه» می گفتن و امروزه بهش امام زاده میگن. ظاهرا وقتی مغول ها به اینجا حمله کردن، جمعی که به اینجا پناه آورده بودن، قتل عام شدن و واسه همینه که به کشته خانه معروف شده. روی دیوار اصلی این بنا آثار گچ

بنای این آرامگاه به سبک امام زاده های روستای عقداست، به این معنی که سه طرف ساختمون به وسیله دالونی محدود شده. مزار منسوب به امام زاده در زیر گنبد اصلی قرار د‏اره و هیچ علامت و سنگی نداره . روبروی بقعه اصلی، مزاریه که بالای سرش کتیبه ای از کاشی معرق به خط نسخ دیده میشه که قسمت زیادیش از بین رفته.